กระบวนการเสริมสร้างยุติธรรมในชุมชนแบบมีส่วนร่วม ภายใต้บริบทของกฎหมาย กรณีศึกษา: องค์การบริหารส่วนตำบลท่าเรือ อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการส่งเสริมระบบยุติธรรมและเสนอแนะแนวทางการส่งเสริมระบบยุติธรรมในชุมชนพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลท่าเรือ อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช ภายใต้บริบทของกฎหมาย เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ได้แก่ การวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกในขั้นตอนการศึกษาบริบทและแนวทางการส่งเสริมระบบยุติธรรมในชุมชน กับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญโดยเลือกแบบเจาะจง และการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถามในการศึกษาการส่งเสริมระบบยุติธรรมกับกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ประชาชนและเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองในพื้นที่ ใช้ตารางสำเร็จรูปของเครจซี่ มอร์แกน ได้จำนวน 385 คน การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ วิเคราะห์พรรณนาข้อมูลจากเอกสาร อธิบายปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นและข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึกด้วยการสร้างข้อสรุปแบบอุปนัย ส่วนข้อมูลเชิงปริมาณ วิเคราะห์ค่าสถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สรุปข้อมูลเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า 1) การส่งเสริมระบบยุติธรรมในชุมชนพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลท่าเรือ อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช ภายใต้บริบทของกฎหมาย ทั้งหมด 5 ด้าน ได้แก่ ด้านการมีส่วนร่วมของชุมชน ด้านเครือข่ายการทำงาน พบว่า อยู่ในระดับมาก ส่วนด้านการบริหารจัดการ ด้านการสนับสนุนจากภาครัฐ และด้านนโยบายสนับสนุน พบว่า อยู่ในระดับปานกลาง ซึ่งยังบ่งบอกถึงความจำเป็นในการเสริมสร้างและพัฒนากระบวนการยุติธรรมในชุมชนต่อไป และ 2) ข้อเสนอแนะและแนวทางการส่งเสริมระบบยุติธรรม 2.1) การป้องกันและควบคุมอาชญากรรมในชุมชน 2.2) การรับเรื่องราวร้องทุกข์ แจ้งเบาะการทุจริตคอร์รัปชัน รวมทั้งปัญหาความเดือดร้อนของผู้ด้อยโอกาส 2.3) การไกล่เกลี่ยประนอมข้อพิพาท 2.4) การเยียวยาเสริมพลังแก่เหยื่ออาชญากรรมและความรู้สึกของชุมชน และ 2.5) การรับผู้พ้นโทษหรือผู้ถูกคุมประพฤติกลับสู่ชุมชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กลุ่มประชาชนในพื้นที่. (1 ต.ค. 2566). กระบวนการเสริมสร้างยุติธรรมในชุมชนแบบมีส่วนร่วม ภายใต้บริบทของกฎหมาย. (พระครูนิติธรรมบัณฑิต (สุริยา คงคาไหว) และคณะ, ผู้สัมภาษณ์)
กองพัฒนายุติธรรมชุมชน สำนักปลัดกระทรวงยุติธรรม กระทรวงยุติธรรม. (2557). (ร่าง) คู่มือการบริหารศูนย์ยุติธรรมชุมชนตำบล. กรุงเทพมหานคร: กองพัฒนายุติธรรมชุมชน สำนักปลัดกระทรวงยุติธรรม กระทรวงยุติธรรม.
กิตติพงษ์ กิตยารักษ์ และจุฑารัตน์ เอื้ออำนวย. (2547). ระบบความยุติธรรมแห่งอนาคตกับสันติสุขในสังคมและชุมชน, ในการสัมมนาทางวิชาการเรื่อง “เหลียวหลังแลหน้า: ยี่สิบปีเศรษฐกิจสังคมไทย”. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (TDRI).
คณพล จันทน์หอม. (2558). รากฐานกฎหมายอาญา. กรุงเทพมหานคร: วิญูญูชน.
จุฑารัตน์ เอื้ออำนวย. (2550). “ยุติธรรมชุมชน: ทฤษฎีกระบวนการยุติธรรมภาคประชาชน” ใน ยุติธรรมชุมชน: บทบาทการอำนวยความยุติธรรมโดยชุมชนเพื่อชุมชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุน สนับสนุนการวิจัย.
ทวิตรา เจรจา. (2560). การเสริมสร้างแนวความคิดกระบวนการยุติธรรมชุมชนภายใต้บริบทของกฎหมายรัฐธรรมนูญ. ใน รายงานการวิจัย. สถาบันพระปกเกล้า.
วันชัย รุจนวงศ์. (2550). ยุติธรรมชุมชน: การสร้างความยุติธรรมโดยประชาชน ในยุติธรรมชุมชน: บทบาทการอำนวยความยุติธรรมโดยชุมชนเพื่อชุมชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุน สนับสนุนการวิจัย.
วันชัย วัฒนศัพท์. (2550). กระบวนการเจรจาไกล่เกลี่ยคนกลาง. (พิมพ์ครั้งที่ 3). ขอนแก่น: ศิริภัณฑ์ออฟเซ็ท.
สุรชัย ไวยวรรณจิตร และคณะ. (2559). การปฏิรูปกระบวนการยุติธรรมชุมชนในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้. ใน รายงานการวิจัย. สถาบันพระปกเกล้า.
องค์การสหประชาชาติ. (2563). คู่มือว่าด้วยกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์. เรียกใช้เมื่อ 5 ธันวาคม 2567 จาก https://www.unodc.org/documents/justice-and-prison-reform/th-fijlpqrtxz19.pdf
Cohen, J. M. & Uphoff, N. T. (1980). Participations place in rural development: Seeking clarity through specificity. New York: World Developments.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educationaland Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. (2nd ed.). Thousand Oaks: SAGE Publications.