รูปแบบเครือข่ายความร่วมมือการจัดงานมหกรรมพืชสวนโลก จังหวัดอุดรธานี
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาองค์ประกอบ สร้างรูปแบบ และสร้างคู่มือรูปแบบเครือข่ายความร่วมมือการ จัดงานมหกรรมพืชสวนโลก เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ใช้ระเบียบวิธีการวิจัยและพัฒนา มี 3 ระยะ คือ ระยะที่ 1 การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการขับเคลื่อนงานมหกรรมพืชสวนโลก จำนวน 275 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมริสเรล ระยะที่ 2 การวิจัยเชิงคุณภาพ มี 2 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาและสรุปภาพรวม ขั้นตอนที่ 2 ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ระยะที่ 3 ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบประเมินความพึ่งพอใจ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า องค์ประกอบของเครือข่ายที่ส่งผลต่อความร่วมมือการจัดงานมหกรรมพืชสวนโลก จังหวัดอุดรธานี มี 5 องค์ประกอบ โดยเรียง
ลำดับความสำคัญตามน้ำหนักองค์ประกอบมาตรฐาน จากมากไปหาน้อย ได้แก่ 1) การมีเป้าหมายร่วมกัน 2) การ
แลก เปลี่ยนเรียนรู้ 3) การติดต่อสื่อสาร 4) การมีความสัมพันธ์ระหว่าง และ 5) การมีส่วนร่วม ส่วนการสร้างรูปแบบเครือข่ายความร่วมมือการจัดงานมหกรรมพืชสวนโลก ประกอบด้วย กิจกรรมการพัฒนา มี 5 ด้าน 16 กิจกรรมการพัฒนา การประเมินความเหมาะสมและด้านความเป็นไปได้ผ่านเกณฑ์ และการสร้างคู่มือการประยุกต์ใช้รูปแบบเครือข่ายความร่วมมือการจัดงานมหกรรมพืชสวนโลก จังหวัดอุดรธานี มีความพึงพอใจของคู่มืออยู่ในระดับมาก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เกรียงไกร ฮ่องเฮงเส็ง. (2562). การจัดนิทรรศการชั่วคราวและกิจกรรมการเรียนรู้เรื่องภาษาและวัฒนธรรมของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของมิวเซียมสยาม. วารสารศิลปกรรมบูรพา, 22(1), 29-51.
กรมวิชาการเกษตร. (2565). อุดรธานีกระตุ้นเศรษฐกิจประเทศ โชว์ศักยภาพพืชสวนไทย สู่สายตาโลก. เรียกใช้เมื่อ 14 ธันวาคม 2566 จาก https://www.moac.go.th/news-preview-441091791460
ชรรร ลันสุชีพ. (2562). แนวทางการจัดแสดงนิทรรศการประเภทสื่อปฏิสัมพันธ์: กรณีศึกษานิทรรศการชุดถอดรหัสไทย ณ มิวเซียมสยาม. เรียกใช้เมื่อ 14 ธันวาคม 2566 จาก https://digital.library.tu.ac.th/tu_dc/frontend/Info/item/dc:180000
นันทพร บรรลือสินธุ์. (2566). ประวัติและผลงานของชาวต่างชาติในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
วรสุดา สุขารมณ์. (2554). ความร่วมมือระหว่างองค์การในการพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สาลินี ทิพย์เพ็ง และคณะ. (2562). การพัฒนาศักยภาพอุตสาหกรรมการจัดประชุม สัมมนา การท่องเที่ยวเพื่อเป็นรางวัล และการจัดแสดงสินค้าและนิทรรศการในจังหวัดสงขลา. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 14(2), 299-310.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2546). ระเบียบวิธีการวิจัยสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพมหานคร: เฟื่องฟู ปริ๊นติ้ง.
อภิญญา เลื่อนฉวี. (2563). พลังความร่วมมือในประชาคมการเมืองและความมั่นคงอาเซียน: ปัญหาท้าทายความสำเร็จ. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 10(3), 1-25.
Diamantopoulos, A. & Siguaw, J. A. (2000). Introducing LISREL. London: Sage Publications.
Kisner, M. K. (1997). Building Partnerships. New Directions for Community Colleges, 97(5), 23-28.
Malhotra, N. K. (2006). Marketing Research. (5th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.