รูปแบบความอยู่ดีมีสุขของครัวเรือนประชาชนชุมชนกลายเป็นเมือง จังหวัดอุดรธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อของความอยู่ดีมีสุขของครัวเรือนประชาชนชุมชนกลายเป็นเมือง จังหวัดอุดรธานี แบ่งออกเป็น 2 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 ศึกษาสภาพของความอยู่ดีมีสุขของครัวเรือนประชาชนชุมชนกลายเป็นเมือง จังหวัดอุดรธานี ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์กึ่งมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาและสรุปภาพรวม ระยะที่ 2 ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความอยู่ดีมีสุขของครัวเรือนประชาชนชุมชนกลายเป็นเมือง จังหวัดอุดรธานี ใช้วิธีวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ตัวแทนครัวเรือน จำนวน 351 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยหา ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการศึกษาสภาพความอยู่ดีมีสุขของครัวเรือนประชาชนชุมชนกลายเป็นเมือง จังหวัดอุดรธานี ประกอบไปด้วยทั้งหมด 7 ด้าน ดังนี้ 1.1) ด้านสุขภาพอนามัย 1.2) ด้านความรู้ 1.3) ด้านชีวิตการทำงาน 1.4) ด้านรายได้และการกระจายรายได้ 1.5) ด้านชีวิตครอบครัว 1.6) ด้านสภาพแวดล้อมในการดำรงชีวิต และ 1.7) ด้านการบริหารจัดการที่ดีของรัฐ และ 2) ผลการศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความอยู่ดีมีสุขของครัวเรือนประชาชนชุมชนกลายเป็นเมือง จังหวัดอุดรธานี พบว่า ในภาพรวมอยู่ในระดับมากทุกด้าน เมื่อเรียงลำดับจากมากไปหาน้อย ลำดับที่ 1 ด้านสภาพแวดล้อมในการดำรงชีวิต ลำดับที่ 2 ด้านชีวิตครอบครัว ลำดับที่ 3 ด้านชีวิตการทำงาน ลำดับที่ 4 ด้านความรู้ ลำดับที่ 5 ด้านสุขภาพอนามัย ลำดับ
ที่ 6 ด้านรายได้และการกระจายรายได้ และลำดับที่ 7 ด้านการบริหารจัดการที่ดีของรัฐ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมโยธาธิการและผังเมือง. (2565). ประชุมรับฟังความคิดเห็นของประชาชน ก่อนจัดทำร่างผังเมืองรวม ครั้งที่ 3 ผังเมืองรวมเมืองอุดรธานี. เรียกใช้เมื่อ 2 สิงหาคม 2566 จาก https://pvnweb.dpt.go.th/udonthani/th/general-press-release/12450
กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. (2564). รายงานประจำปี 2564 กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. เรียกใช้เมื่อ 10 ตุลาคม 2565 จาก http://164.115.46.29/media/details?media_group_code=10&media_type_id=30&media_id=4851
ธวัลรัตน์ ใหม่รัตนไชยชาญ และอาแว มะแส. (2565). ความอยู่ดีมีสุขของแม่เลี้ยงเดี่ยวในชุมชนแออัด เขตคลองเตย กรุงเทพมหานคร. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 14(27), 49-61.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
มหาวิทยาลัยมหิดล. (2561). ประชากรและสังคม 2561. (พิมพ์ครั้งที่ 1). นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรสังคม.
รุจา ภู่ไพบูลย์ และคณะ. (2563). การพัฒนาแบบวัดความอยู่ดีมีสุขของครอบครัวไทย ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยด้านการดูแลสุขภาพ เป็นองค์ประกอบหลักของครอบครัวอยู่ดีมีสุข. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 28(1), 26-37.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). การพัฒนาความอยู่ดีมีสุขของสังคมไทย. เรียกใช้เมื่อ 2 สิงหาคม 2566 จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_news.php?nid=9533&filename=evaluate_happiness
สำนักทะเบียนท้องถิ่นตำบลโนนสูง. (2559). ตารางข้อมูลพื้นฐานจากกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. เรียกใช้เมื่อ 10 ตุลาคม 2564 จาก https://www.noonsung.go.th/view_file.php?id=169
สุภางค์ จันทวานิช. (2546). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อังคณา ธนานุภาพพันธุ์ และชุดาพร สอนภักดี. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความอยู่ดีมีสุขของพนักงานในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารเศรษฐศาสตร์และกลยุทธ์การจัดการ, 9(2), 184-200.
