อิทธิพลดนตรีตะวันตกที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมดนตรีไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
อิทธิพลของดนตรีตะวันตกได้เข้ามามีบทบาทต่อดนตรีไทย ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมดนตรีไทยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทั้งในเชิงสร้างสรรค์ที่ทำให้เกิดการปรับเปลี่ยน และการพัฒนาดนตรีในรูปแบบใหม่เพื่อเข้าถึงรสนิยมของคนในสังคมยุคปัจจุบัน และเป็นที่ยอมรับในระดับสากลมากขึ้น โดยมีทั้งการปรับระดับเสียงของเครื่องดนตรีให้เท่ากับระบบเสียงสากล แนวดนตรี ทำนองเพลง รูปแบบของวงดนตรีให้บรรเลงร่วมกับสากลได้ การประพันธ์เพลงขึ้นใหม่ด้วยรูปแบบของดนตรีตะวันตกโดยใช้เครื่องดนตรีไทยบรรเลง หรือการใช้เครื่องดนตรีตะวันตกบรรเลงแต่นำทำนองของเพลงไทยเดิมมาประพันธ์ แม้จะปรับให้ร่วมสมัยแต่ในขณะเดียวกันยังคงไว้ซึ่งรูปแบบของวงดนตรีไทยเดิม การผสมวง เครื่องดนตรี รวมถึงเทคนิคและวิธีการบรรเลงที่เป็นแบบแผนดั้งเดิมเอาไว้ ไม่ได้เปลี่ยนไปทั้งหมด ยังคงมีการสนับสนุน เผยแพร่และถ่ายทอดองค์ความรู้ของดนตรีไทยเดิมที่เป็นแบบแผนให้กับสังคมอย่างต่อเนื่อง การเปลี่ยนแปลงของสังคมที่เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลานั้น ดนตรีไทยควรต้องปรับตัวโดยการอนุรักษ์ของเดิมพร้อมกับการพัฒนาสิ่งใหม่ควบคู่กันไป จะช่วยให้ดนตรีไทยได้รับความนิยมในหมู่คนรุ่นใหม่มากขึ้น ทั้งยังตอบสนองความต้องการและเข้าถึงกลุ่มผู้ฟังที่มีความหลากหลายในยุคปัจจุบัน พร้อมยังส่งผลให้ดนตรีไทยมีความเข้มแข็งเป็นวัฒนธรรมที่มีคุณค่าของสังคมไทยตลอดไป โดยบทความวิชาการบทนี้ กล่าวถึงอิทธิพลดนตรีตะวันตกที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมดนตรีไทยในประเด็นต่าง ๆ ได้แก่ การเข้ามาของดนตรีตะวันตก การบันทึกโน้ตดนตรีไทย การปรับเปลี่ยนเสียงดนตรีไทย การสร้างสรรค์และผสมวงดนตรีไทยร่วมสมัย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ณรงค์ เขียนทองกุล. (2544). การห้ามบรรเลงดนตรีในประวัติดนตรีไทย. วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์, 9(1), 110-118.
บุญสืบ บุญเกิด และสุรศักดิ์ เพชรคงทอง. (2559). ประวัติการบันทึกโน้ตดนตรีไทย. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา, 4(1), 79-99.
ปัญญา รุ่งเรือง. (2546). ประวัติการดนตรีไทย. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
พงษ์ศิลป์ อรุณรัตน์. (2554). ปฐมบทดนตรีไทย. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พงษ์ศิลป์ อรุณรัตน์. (2556). สังคีตสมัย. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พูนพิศ อมาตยกุล. (2529). ดนตรีวิจักษ์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เรือนแก้ว.
เพชรดา เทียมพยุหา และคณะ. (2557). การศึกษาดนตรีร่วมสมัย: กรณีศึกษาวงกำไล. วารสารศิลปกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 6(1), 70-88.
สงบศึก ธรรมวิหาร. (2540). ดุริยางค์ไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สันทัด ตัณฑนันท์. (2542). บันทึกโน้ตเพลงไทยเป็นโน้ตสากลอย่างไร. กรุงเทพมหานคร: สถาบันราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
สุกรี เจริญสุข. (2543). แตรเฉลิมพระเกียรติ. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.