รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคพลิกผัน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาองค์ประกอบสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคพลิกผัน สร้างรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลฯ และประเมินรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลฯ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้อำนวยการสถานศึกษา จำนวน 169 คน
เลือกแบบเจาะจง ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้เชี่ยวชาญเพื่อสร้างรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลฯ จำนวน 17 คน ด้วยเทคนิคเดลฟาย ผู้เชี่ยวชาญเชิงนโยบายประเมินรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลฯ จำนวน 5 คน โดยเครื่องมือที่ใช้การวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และแบบประเมิน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์เชิงลึก และแบบประเมิน สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคพลิกผัน โดยรวมมีระดับการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก การสร้างรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลฯ ประกอบด้วย 2 องค์ประกอบ ดังนี้ 1) สมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา ประกอบด้วย 5 ด้าน ได้แก่ 1.1) ด้านการรู้และเข้าใจการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล 1.2) ด้านการสร้างสื่อและนวัตกรรมเทคโนโลยีดิจิทัล 1.3) ด้านการสร้างเครือข่ายดิจิทัลเพื่อการเรียนรู้ 1.4) ด้านการแก้ปัญหาด้วยเทคโนโลยีดิจิทัล และ 1.5) ด้านจรรยาบรรณและความปลอดภัยในการใช้ดิจิทัล 2) แนวทางการพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลฯ ประกอบด้วย 5 ด้าน คือ 2.1) ด้านวิสัยทัศน์ 2.2) ด้านการการคิดเชิงกลยุทธ์ 2.3) ด้านศักยภาพเพื่อนำการเปลี่ยนแปลง 2.4) ด้านความคิดริเริ่ม สร้างสรรค์ และ 2.5) ด้านการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการสื่อสาร และ3) ผลการประเมินรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลฯ รูปแบบมีความเหมาะสม และความเป็นไปได้ อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). แนวทางการกระจายอำนาจการบริหารและการจัดการศึกษาให้คณะกรรมการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาและสถานศึกษา ตามกฎกระทรวงกำหนด หลักเกณฑ์และวิธีการกระจายอำนาจการบริหารและการจัดการศึกษา พ.ศ. 2550. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2554 ). แผนแม่บทเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ พ.ศ. 2554 - 2556. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
คมคาย น้อยสิทธิ์. (2561). ผู้บริหารยุคการศึกษา 4.0. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 46(4), 40-57.
ธัญชาติ ล้อพงค์พานิชย์. (2565). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อสมรรถนะด้านเทคโนโลยีสารสนเทศในศตวรรษที่ 21 ของครูโรงเรียนเอกชน จังหวัดอุบลราชธานี. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(2), 579-529.
นรรัชต์ ฝันเชียร. (2562). การเรียนการสอนในยุค 4.0 ต้องเป็นอย่างไร. กรุงเทพมหานคร: ทรูปลูกปัญญา.
นราธิป บาลลา. (2566). แนวทางการพัฒนาด้านสมรรถนะด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครนายก. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 9(4), 201-214.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ปณิตา วรรณพิรุณ และปรัชญนันท์ นิลสุข. (2556). นวัตกรรมการศึกษาเพื่อส่งเสริมศักยภาพของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 สู่ประชาคมอาเซียน. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม, 8(1), 21-34.
ภานุวัฒน์ สิงห์หาญ. (2558). สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร เพื่อสนับสนุนการบริหารจัดการและการบริการด้านการศึกษาในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 1. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 38(2), 158-166.
เอกวัส มากสุข และคณะ. (2561). รูปแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในทศวรรษหน้า สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 3. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 10(1), 207-219.
Lawshe, C. H. (1975). A Quantitative Approach to Content Validity. Personnel Psychology, 28(4), 563-575.
