รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาตรัง กระบี่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันสภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็นในการพัฒนาสมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21 2) พัฒนารูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21 และ
3) ตรวจสอบรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21 โดยวิจัยแบบผสมผสาน เก็บข้อมูลเชิงปริมาณจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 327 คน โดยสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ และเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพจากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 24 คน โดยเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ แบบสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และจัดลำดับความต้องการจำเป็น (PNI modified) ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัจจุบัน กลุ่มสมรรถนะหลัก ภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 3.96, SD = 0.81) กลุ่มสมรรถนะประจำสายงาน ภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (
= 2.83, SD = 058) กลุ่มสมรรถนะส่วนบุคคล ภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (
= 3.44, SD = 059) สภาพที่พึงประสงค์ กลุ่มสมรรถนะหลัก ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (
= 4.66 SD = 0.57) กลุ่มสมรรถนะประจำสายงาน ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (
= 4.54, SD = 0.52) กลุ่มสมรรถนะส่วนบุคคล ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (
= 4.57, SD = 0.49) ความต้องการจำเป็นในการพัฒนา พบว่า กลุ่มสมรรถนะหลัก ภาพรวมมีค่าเท่ากับ 0.81 กลุ่มสมรรถนะประจำสายงาน ภาพรวมมีค่าเท่ากับ 0.75 กลุ่มสมรรถนะส่วนบุคคล ภาพรวมมีค่าเท่ากับ 0.58 2) ผลการพัฒนารูปแบบ มี 5 องค์ประกอบหลัก ได้แก่ 2.1) หลักการและแนวคิด 2.2) วัตถุประสงค์ 2.3) กระบวนการพัฒนา 2.4) ผลลัพธ์ และ 2.5) แนวการประเมินรูปแบบ และ 3) ผลการตรวจสอบรูปแบบ ภาพรวม มีความถูกต้อง เหมาะสม เป็นไปได้และเป็นประโยชน์อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพมหานคร: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
ธนกฤต อั้งน้อย. (2563). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูใหม่ในศตวรรษที่ 21 ตามแนวคิดโรงเรียนเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พนมนคร มีราคา. (2560). ครูต้องมีลักษณะอย่างไรในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 10(2), 22-27.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรีสฤษดิ์วงศ์.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาตรัง กระบี่. (2563). รายงานประจำปีการศึกษา 2563 งานสารสนเทศ. ตรัง: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาตรัง กระบี่.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาตรัง กระบี่. (2564). รายงานประจำปีการศึกษา 2564 งานสารสนเทศ. ตรัง: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาตรัง กระบี่.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2553). แนวคิดและหลักการเกี่ยวกับการฝึกอบรม. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพัฒนาข้าราชการพลเรือน.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2556). การพัฒนาครูทั้งระบบและข้อเสนอแนะแนวทางการพัฒนาครูเพื่อคุณภาพผู้เรียน. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานวิจัยและพัฒนาการศึกษา. (2559). ทิศทางและโจทย์วิจัยของการศึกษาไทยเพื่อบรรลุเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนของโลก. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดร้อยเอ็ด. (2563). การพัฒนารูปแบบการพัฒนาการจัดการเรียนรู้เพื่อยกผลสัมฤทธิ์การทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET) ของจังหวัดร้อยเอ็ด. ร้อยเอ็ด: สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดร้อยเอ็ด.
สุพจนีย์ พัดจาด. (2554). รูปแบบการบริหารงานเสริมสร้างสมรรถนะการปฏิบัติงานของครูใหม่ในโรงเรียนสังกัดเทศบาล. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
อดุลย์ วังศรีคูณ. (2557). การศึกษาไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 8(1), 1-17.
Linda, D. H. (2006). Constructing 21st century teacher education. Journal of Teacher Education, 57(10), 1-15.
Saavedra, A. R. & Darleen, V. O. (2012). Learning 21st century skills Requires 21st century teaching. Phi Delta Kappan, Sage Journals, 94(2), 8-11.
