การดำเนินงานเพื่อยกระดับศักยภาพผู้ประกอบการ OTOP ไทยแลนด์ 4.0 จังหวัดสงขลา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณซึ่งใช้วิธีการวิจัยแบบสำรวจเป็นการศึกษาเกี่ยวกับการดำเนินงานเพื่อยกระดับศักยภาพผู้ประกอบการ OTOP ไทยแลนด์ 4.0 จังหวัดสงขลา โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา
1) ผลการดำเนินงานการพัฒนาเพื่อยกระดับศักยภาพผู้ประกอบการ OTOP 2) เปรียบเทียบศักยภาพของผู้ประกอบการ OTOP ก่อนและหลังการเข้าร่วมโครงการพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการ OTOP 3) ทัศนคติ
ต่อการเป็นผู้ประกอบการไทยแลนด์ 4.0 ของผู้ประกอบการ OTOP และ 4) ความสัมพันธ์ระหว่างศักยภาพของผู้ประกอบการ OTOP กับทัศนคติต่อการเป็นผู้ประกอบการ OTOP ไทยแลนด์ 4.0 จังหวัดสงขลา วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยการสุ่มอย่างง่าย จำนวน 50 คน ซึ่งเป็นผู้ประกอบการที่มีศักยภาพจากพื้นที่ 16 อำเภอ ในจังหวัดสงขลา เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม มาตราประมาณค่า 5 ระดับของ Likert สถิติที่ใช้ คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test dependent และการหาสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ประกอบการ OTOP จังหวัดสงขลา มีความพึงพอใจต่อการเข้าร่วมอบรมในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.398) ด้านที่ได้รับความพึงพอใจสูงสุด คือ การนำความรู้ไปประยุกต์ใช้ 2) หลังการอบรมผู้ประกอบการ OTOP จังหวัดสงขลา มีศักยภาพในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (
= 4.347) ซึ่งสูงกว่าก่อนการอบรมในทุกประเด็นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 3) ผู้ประกอบการมีทัศนคติหลังจากเข้าร่วมอบรม อยู่ในระดับมากที่สุด (
= 4.622) เมื่อพิจารณารายประเด็น พบว่า ผู้ประกอบการคิดว่าปัจจุบันธุรกิจออนไลน์มีความจำเป็นสำหรับคนรุ่นใหม่ มีค่าเฉลี่ยสูงสุด (
= 4.760) และ 4) ศักยภาพของผู้ประกอบการมีความสัมพันธ์ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญกับทัศนคติต่อการเป็นผู้ประกอบการไทยแลนด์ 4.0 ดังนั้น เมื่อผู้ประกอบการมีศักยภาพสูง ส่งผลให้มีทัศนคติต่อการเป็นผู้ประกอบการไทยแลนด์ 4.0 สูงด้วย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย. (2568). รายงานยอดจำหน่ายสินค้าโอทอป. เรียกใช้เมื่อ 24 มีนาคม 2568 จาก https://logi.cdd.go.th/otop/
กฤษติญา มูลศรี. (2564). กลยุทธ์การตลาด 4.0 สำหรับผลิตภัณฑ์ชุมชน. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 31(1), 165-180.
กองแผนงาน กรมการพัฒนาชุมชน. (2566). แผนปฏิบัติราชการระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566 - 2570) ของกรมการพัฒนาชุมชน. เรียกใช้เมื่อ 1 มีนาคม 2568 จาก https://plan.cdd.go.th/แผนปฏิบัติราชการกรมฯ
กุสุมา สีดาเพ็ง. (2565). การพัฒนารูปแบบเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อส่งเสริมศักยภาพผู้ประกอบการกลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านกองแหะ ตำบลโป่งแยง อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารลวะศรี, 6(2), 20-33.
ชลกาญจน์ สถะบดี. (2565). การยกระดับผลิตภัณฑ์ชุมชนสินค้า OTOP โดยใช้กลยุทธ์การตลาดน่านน้ำสีฟ้าสำหรับผลิตภัณฑ์ประเภทเครื่องดื่ม. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 9(2), 178-201.
ภฤศญา ปิยนุสรณ์. (2565). การยกระดับขีดความสามารถของผู้ประกอบการสินค้า OTOP ในพื้นที่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(12), 42-58.
วนิดา สุวรรณนิพนธ์. (2564). ความสามารถในการแข่งขันบนฐานเศรษฐกิจดิจิทัลของวิสาหกิจชุมชนกลุ่ม สินค้าท้องถิ่นในกรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 13(1), 1-21.
สวิตา อยู่สุขขี และอรคนางค์ นวลเจริญ. (2565). การสื่อสารการตลาดดิจิทัลเพื่อสร้างการรับรู้ของ OTOP นวัตวิถี บ้านพุแค อ.เฉลิมพระเกียรติ จ.สระบุรี. วารสารสุทธิปริทัศน์, 36(2), 83-98.
สำนักงานนโยบายและยุทธศาสตร์การค้า กระทรวงพาณิชย์. (2567). แนวทางการส่งเสริมสินค้าโอทอป (OTOP). เรียกใช้เมื่อ 1 มีนาคม 2568 จาก https://tpso.go.th/document/2404-0000000002
สำนักงานสรรพสามิตภาคที่ 9 กรมสรรพสามิต. (2560). ประเทศไทย 4.0. วารสารจุลสารสามิตภาค 9, 9(2), 1-3.
สุวิมล ติรกานันท์. (2550). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนัญญา บรรยงพิศุทธิ์ และวิศวะ อุนยะวงษ์. (2567). การพัฒนาตัวชี้วัดและแนวทางการพัฒนาศักยภาพของผู้ประกอบการธุรกิจให้บริการโลจิสติกส์ไทยในยุคดิจิทัล. วารสารมณีเชษฐาราม, 7(6), 737-749.
Fraenkel, R. J. & Wallen, E. N. (2006). How to design and evaluate research ineducation. (6th ed.). Boston: McGraw-Hill.
Jacobs, L. C. (1991). Test Reliability. Bloomington, IN: Indiana University Bloomington.
Pingali, S. R. et al. (2023). Digital readiness of small and medium enterprises in emerging markets: The construct, propositions, measurement, and implications. Journal of Business Research, 164, 1-17. https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2023.113973.
