ผลของการใช้รูปแบบการออกกำลังกายประกอบดนตรีพื้นบ้านอีสานเหนือ เพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นวิจัยเชิงทดลอง โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลการใช้รูปแบบการออกกำลังกายประกอบดนตรีพื้นบ้านอีสานเหนือเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุ กลุ่มทดลองในการวิจัย
เป็นผู้สูงอายุระหว่าง 60 - 70 ปี โดยใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย โดยใช้วิธีจับสลาก ได้แก่ จังหวัดยโสธร หนองคาย สกลนคร และอุดรธานี จังหวัดละ 30 คน รวม 120 คน วัตถุประสงค์การวิจัย 1) เพื่อเปรียบเทียบผลการใช้รูปแบบ การออกกำลังกายประกอบดนตรีพื้นบ้านอีสานเหนือเพื่อสริมสร้างสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุ ก่อนและหลังการใช้รูปแบบฯ ภายในกลุ่ม และ 2) เพื่อเปรียบเทียบผลหลังการใช้รูปแบบการออกกำลังกายประกอบดนตรีพื้นบ้านอีสานเหนือเพื่อสริมสร้างสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุ ระหว่างกลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย
ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการใช้รูปแบบการออกกำลังกายประกอบดนตรีพื้นบ้านอีสานเหนือเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุของกลุ่มทดลอง ทั้ง 4 กลุ่ม พบว่า สมรรถภาพทางกายด้านชีพจรขณะพัก ความดันโลหิต ความอ่อนตัว ก่อนการฝึกและหลังการฝึก 8 สัปดาห์ ไม่แตกต่างกัน ดัชนีมวลกาย ด้านความแข็งแรงกล้ามเนื้อแขน ความแข็งแรงกล้ามเนื้อขา ความอดทนระบบไหลเวียนโลหิต และการทรงตัว หลังการฝึก 8 สัปดาห์ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2) ผลการใช้รูปแบบการออกกำลังกายประกอบดนตรีพื้นบ้านอีสานเหนือเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุระหว่างกลุ่ม ทั้ง 4 กลุ่ม ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางด้านสถิติที่ระดับ .05 ทุกกลุ่มสามารถพัฒนาสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุ ไปใช้ได้เหมือนกัน และสามารถนำรูปแบบ ฯ ไปใช้กับผู้สูงอายุอื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมพลศึกษา. (2563). คู่มือการออกกำลังกายของผู้สูงอายุ. (ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส.เอส.พริ้นติ้ง แอนด์ ดีไซน์ จำกัด.
จรีวรรณ ทองประ. (2567). การเปรียบเทียบผลของโปรแกรมการออกกำลังกายในผู้สูงอายุเพื่อป้องกันการล้ม. วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม, 21(1), 110-121.
จีระพรรณ ศรีหามี และคณะ. (2568). ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยตาราง 9 ช่องต่อการทรงตัวและความกลัวการหกล้ม ของผู้อายุที่มีความเสี่ยงต่อการหกล้มและความกลัวการหกล้ม ตำบลจังหาร อำเภอจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารวิจัยและพัฒนานวตกรรมทางสุขภาพ, 6(1), 13-24.
ชิระวุฒิ อัจฉริยชีวิน และคณะ. (2566). ผลการออกกำลังกายด้วยการเต้นลีลาศที่มีต่อความสมดุล ของร่างกายและความเครียดในผู้สูงอายุ. วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน, 7(2), 27-29.
นภสร นีละไพจิตร. (2563). การพัฒนาโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยนาฏศิลป์พื้นบ้านไทยเพื่อพัฒนาการทรงตัวในผู้สูงอายุ. วารสารสุขศึกษา พลศึกษาและนันทนาการ, 49(1), 99-109.
นรัตถพล เจริญพันธุ. (2566). ดนตรีกับสรีรวิทยาของระบบประสาท. จุลสารสำนักวิทยาศาสตร์ ราชบัณฑิตยสภา, 1(2), 16-19.
บรรณสิทธิ สิทธิบรรณกุล และคณะ. (2567). ตารางเก้าช่องประกอบดนตรีในผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงต่อการหกล้ม, ภาควิชาสังคม คณะศิลปศาสตร์และวิทยาการจัดการ, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. เรียกใช้เมื่อ 14 มีนาคม 2567 จาก https://www3.rdi.ku.ac.th/?p=85684
ประวิทย์ ฤทธิบูลย์ และคณะ. (2566). การพัฒนารูปแบบกิจกรรมการออกกำลังกายโดยใช้ท่านาฏศิลป์ประยุกต์สำหรับผู้สูงอายุ. วารสารศิลปกรรมศาสตร์วิชาการ วิจัย และงานสร้างสรรค์, 10(1), 91-105.
ปาณิส โพธิ์ศรีวังชัย. (2561). อัตลักษณ์ของเพลงอีสานประยุกต์ในยุคอีสานใหม่. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มล ปักกุนนัน และคณะ. (2563). ผลของโปรแกรมส่งเสริมกิจกรรมทางกายสำหรับผู้สูงอายุ โดยประยุกต์แนวคิดความรอบรู้กิจกรรมทางกาย คลินิกส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ ศูนย์อนามัยที่ 7 ขอนแก่น อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. วารสารสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 13(4), 81-93.
สมเกียรติ คงธนจินดาสิริ. (2567). การพัฒนารูปแบบกิจกรรมทางกายที่มีผลต่อสมรรถภาพทางกายของ ผู้สูงอายุ. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มทร.สุวรรณภูมิ, 8(2), 73-89.
สยาม ทองใบ และคณะ. (2562). การศึกษาสมรรถภาพทางกายในกลุ่มผู้สูงอายุในเขตอำเภอเมือง จังหวัด นครสวรรค์. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 7(ฉบับเพิ่มเติม), 380-393.
อาวุธ หงส์ศิริ. (2565). ประสิทธิผล ประสิทธิผลการออกกำลังกายด้วยการเต้นลีลาศที่มีต่อองศาการเคลื่อนไหวของผู้สูงอายุ. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จ, 7(2), 145-153.
