การวิเคราะห์ปัจจัยการสื่อสารการตลาดผ่านสื่อดิจิทัลที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้และพฤติกรรมการบริโภคอาหารอัตลักษณ์ชนชาติจีนของผู้บริโภคในพื้นที่ภาคใต้

Main Article Content

สมาภรณ์ นวลสุทธิ์
เสกสรรค์ วีระสุข
สุจินดา พรหมขำ
จิตติมา ดำรงวัฒนะ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยส่วนบุคคลของผู้บริโภคอาหารอัตลักษณ์ชนชาติจีนของผู้บริโภคในพื้นที่ภาคใต้ 2) ประเมินระดับของปัจจัยการสื่อสารการตลาดผ่านสื่อดิจิทัล การรับรู้ และพฤติกรรมความตั้งใจบริโภคอาหารอัตลักษณ์ชนชาติจีนของผู้บริโภคในพื้นที่ภาคใต้ 3)เปรียบเทียบความแตกต่างของปัจจัยส่วนบุคคลที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้อาหารอัตลักษณ์ชนชาติจีนของผู้บริโภคในพื้นที่ภาคใต้ 4) วิเคราะห์อิทธิพลของปัจจัยการสื่อสารการตลาดผ่านสื่อดิจิทัลที่มีต่อการรับรู้และพฤติกรรมความตั้งใจบริโภคอาหารอัตลักษณ์ชนชาติจีนของผู้บริโภคในบริบทพื้นที่ภาคใต้ และ 5) วิเคราะห์การรับรู้ของผู้บริโภคในพื้นที่ภาคใต้ที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมความตั้งใจบริโภคอาหารอัตลักษณ์ชนชาติจีน โดยใช้การวิจัยเชิงปริมาณ ด้วยวิธีการสำรวจ ซึ่งเก็บรวบรวมข้อมูล ณ ช่วงเวลาหนึ่ง โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้บริโภคในพื้นที่จังหวัดนครศรีธรรมราช และจังหวัดตรัง ซึ่งมีประสบการณ์ในการบริโภคอาหารอัตลักษณ์จีนชนชาติจีนและใช้สื่อดิจิทัลในการแสวงหาข้อมูลเกี่ยวกับอาหาร จำนวน 400 คน ผลการวิจัยพบว่า ผู้บริโภคส่วนใหญ่เป็นเพศหญิงวัยทำงาน รายได้ระดับปานกลางมีการรับรู้สูงต่อคุณค่าอาหาร วัฒนธรรม และสุขอนามัยของอาหารอัตลักษณ์ชนชาติจีนในระดับสูง มีความคิดเห็นต่อการสื่อสารการตลาดผ่านสื่อดิจิทัล ด้านสื่อสังคมมากที่สุด โดยสื่อสังคมมีอิทธิพลเชิงบวกต่อการรับรู้และพฤติกรรมความตั้งใจบริโภคอาหาร นอกจากนี้ การรับรู้ในด้านวัฒนธรรมและคุณค่าอาหารยังเป็นตัวแปรหลักที่ส่งผลโดยตรงต่อความตั้งใจบริโภคอาหารอัตลักษณ์ชนชาติจีนในพื้นที่ภาคใต้ ซึ่งผลการวิจัยสะท้อนความสำคัญของสื่อดิจิทัลและปัจจัยส่วนบุคคลต่อการส่งเสริมการบริโภคอาหารอัตลักษณ์ชนชาติจีนในภาคใต้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
นวลสุทธิ์ ส., วีระสุข เ., พรหมขำ ส., & ดำรงวัฒนะ จ. (2025). การวิเคราะห์ปัจจัยการสื่อสารการตลาดผ่านสื่อดิจิทัลที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้และพฤติกรรมการบริโภคอาหารอัตลักษณ์ชนชาติจีนของผู้บริโภคในพื้นที่ภาคใต้. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 9(9), 346–359. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/287799
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ณัฐพงษ์ พึ่งพิศ และคณะ. (2568). นวัตกรรมการส่งเสริมการตลาดธุรกิจร้านอาหารไทยในยุคสังคมดิจิทัล. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 7(2), 159-172.

ธนินทร์ สังขดวง และจิระนาถ รุ่งช่วง. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหารเช้าท้องถิ่นที่สืบทอดจากวัฒนธรรมเปอรานากันของนักท่องเที่ยวในจังหวัดตรัง. วารสารวิชาการ มทร.สุวรรณภูมิ, 4(1), 81-92.

ปิยชาติ สึงตี และสิรีธร ถาวรวงศา. (2561). ฮกจิวนาบอน: ประวัติศาสตร์ชุมชนชาวจีนฮกจิว อำเภอนาบอน จังหวัดนครศรีธรรมราช. Journal of Social Sciences and Humanities Research in Asia, 24(3), 101-136.

วรรษมน เสริมชูวิทย์กุล และคณะ. (2567). การปรับตัวทางวัฒนธรรมการบริโภคอาหารจีนของคนไทยเชื้อสายจีนย่านเยาวราช. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 8(1), 263-277.

ศรัญยา แสงลิ้มสุวรรณ และกาญจนา ส่งวัฒนา. (2564). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจใช้บริการร้านอาหารไทย. วารสาร BU Academic Review, 11(2), 158-166.

Alalwan, A. A. (2018). Foodways and identity in diaspora communities: The cultural persistence of Chinese cuisine in Southeast Asia. Asian Ethnicity, 19(4), 512-529.

Appadurai, A. (1988). How to make a national cuisine: Cookbooks in contemporary India. Comparative Studies in Society and History, 30(1), 3-24.

Chen, H. & Lee, C. (2019). Influence of occupation on food consumption behavior in local ethnic food market. International Journal of Hospitality Management, 8(1), 148-157.

Grunert, K. G. et al. (2010). Nutrition knowledge, and use and understanding of nutrition information on food labels among consumers in the UK. Appetite, 55(2), 177-189.

Hair, J. F. et al. (2010). Multivariate data analysis. (7th ed.). New Jersey: Pearson Prentice Hall.

Jang, S. et al. (2017). Consumer health orientation and preference for ethnic food: The moderating role of education. Appetite, 113(2017), 182-190.

Kapoor, A. et al. (2021). Digital marketing transformation and consumer behavior: A review and research agenda. Journal of Business Research, 126(2021), 325-336.

Kotler, P. et al. (2017). Marketing 4.0: Moving from traditional to digital. New Jersey: Wiley.

Kotler, P. et al. (2021). Marketing 5.0: Technology for humanity. New Jersey: Wiley.

Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Lee, Y. & Xu, H. (2020). The role of food in promoting cultural heritage tourism: A case of Chinese cuisine. Tourism Management Perspectives, 35(1), 1-16.

Li, X. et al. (2021). Gender and food consumption: Understanding women's preferences in ethnic food experiences. Food Research International, 42(2), 144-152.

Rovinelli, R. J. & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2(2), 49-60.

Sims, R. (2009). Food, place and authenticity: Local food and the sustainable tourism experience. Journal of Sustainable Tourism, 17(3), 321-336.

Tan, K. et al. (2022). Food consumption patterns among lower-income groups in Southeast Asia: A cultural approach. Journal of Ethnic Foods, 9(2), 115-123.

Tiago, M. T. P. et al. (2014). Digital marketing and social media: Why bother? Business Horizons, 57(6), 703-708.

Wang, Y. (2019). The taste of memory: Food, nostalgia, and cultural identity among the Chinese diaspora. Food, Culture & Society, 22(4), 451-467.