กลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อรองรับสถานการณ์การเปลี่ยนแปลง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปฏิเสธไม่ได้ว่าสถานการณ์โลกปัจจุบันเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว องค์ความรู้หลายอย่างเปลี่ยนอย่างว่องไวไปตามกัน ตลอดจนการแข่งขันขององค์กรต่าง ๆ ก็ทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น เนื่องจากการระบาดใหญ่ทั่วโลกของโควิด-19 ได้ส่งผลกระทบต่อวิถีชีวิตและการทำงานให้เกิดการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมแบบเปลี่ยนผ่านในช่วงเวลาระยะสั้น และหลายพฤติกรรมจะอยู่ถาวรกลายเป็นวิถีชีวิตรูปแบบใหม่เพราะแต่ละองค์กรต่างต้องปรับเปลี่ยนวิธีการทำงานเพื่อให้มีประสิทธิภาพที่สูงสุดอยู่เสมอ บทความฉบับนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อเสนอกลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อรองรับสถานการณ์การเปลี่ยนแปลง เพื่อพัฒนาทักษะการทำงานของบุคลากรในองค์กร ตลอดจนมีองค์ความรู้ต่าง ๆ ที่สามารถนำมาปรับใช้ให้ทันต่อสถานการณ์การเปลี่ยนแปลง ตลอดจนวางทิศทางขององค์กรเพื่อรองรับสถานการณ์การเปลี่ยนแปลง แนวคิดการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กับการทำงานวิถีใหม่แบบผสมผสาน ที่มีความสามารถของทรัพยากรมนุษย์ซึ่งถือเป็นหัวใจของการพัฒนาบนฐานการเรียนรู้ตลอดชีวิตที่เชื่อมโยงโลกของการศึกษากับโลกของการประกอบอาชีพเข้าด้วยกัน เป็นการยกระดับทักษะและความสามารถของบุคลากรให้พร้อมรับมือกับการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ โดยเน้นการปรับตัวให้เข้ากับเทคโนโลยีและรูปแบบการทำงานใหม่ ๆ ผ่านการเรียนรู้ตลอดชีวิตและใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการเรียนรู้ ฝึกฝน และสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งในรูปแบบออนไลน์ เสมือนจริง หรือแบบผสมผสาน เพื่อสร้างนวัตกรรม การพัฒนาศักยภาพเพื่อวิธีปฏิบัติงานที่ดีที่สุด การส่งมอบโปรแกรมการฝึกอบรมและพัฒนาในองค์กรที่มีประสิทธิผลและประสิทธิภาพในการทำงาน เพื่อตอบโจทย์ความท้าทายที่เกิดขึ้นในยุคปัจจุบันและสอดคล้องกับวัตถุประสงค์และเป้าหมายขององค์กร และยังสามารถรองรับสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงในอนาคตได้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จิรวัฒน์ ทิพยรส และคณะ. (2563). การประเมินผลการปฏิบัติงานในยุคดิสรัปชั่น. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(2), 448-463.
ฉัตร์ชัย นกดี. (2564). New Normal องค์กรสุขภาวะ ยุคโควิด-19. เรียกใช้เมื่อ 29 กันยายน 2568 จาก https://www.thaihealth.or.th/
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2566). เปิด 4 เทรนด์การทำงานของโลกในยุค New Normal. เรียกใช้เมื่อ 29 กันยายน 2568 จาก https://www.bot.or.th/th/research-and-publications/articles-and-publications/bot-magazine/Phrasiam-64-2/cover-story-64-2.html
พัชรินทร์ คณิตชรางกูร. (2560). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของสำนักงานทหารพัฒนา หน่วยบัญชาการทหารพัฒนา กองบัญชาการกองทัพไทย เพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงสู่ยุคไทยแลนด์ 4.0. ใน สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารรัฐกิจและกิจการสาธารณะ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิมลรักษ์ ศานติธรรม. (2568). การทำงานวิถีใหม่แบบผสมผสาน (Hybrid Working). กรุงเทพมหานคร: กลุ่มงานวิจัยและพัฒนา สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
ศิริพร แย้มนิล. (2564). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ยั่งยืน (SUSTAINABLE HUMAN RESOURCE DEVELOPMENT). (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
สหธร เพชรวิโรจน์ชัย. (2568). การวางแผนสืบทอดตำแหน่ง (Succession Planning): กลยุทธ์สำคัญสู่ความยั่งยืนขององค์กร. เรียกใช้เมื่อ 20 สิงหาคม 2568 จาก https://th.hrnote.asia/orgdevelopment/hr-succession-planning-250228/
สุรพัฒน์ มังคะลี และคณะ. (2564). กลยุทธ์พัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อสร้างศักยภาพในการบริหารธุรกิจ. วารสารรามคำแหง, 4(1), 1-17.
สุรัชนี เคนสุโพธิ์. (2560). การฝึกอบรมและพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. เรียกใช้เมื่อ 20 สิงหาคม 2568 จาก https://portal5.udru.ac.th/ebook/pdf/upload/186e5h69UCyt5gU3y755.pdf
เสนาะ ติเยาว์. (2556). การบริหารงานทรัพยากรมนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
อมรเทพ ทองสีมา. (2561). กระบวนการสร้างเกณฑ์มาตรฐานการพัฒนาบุคลากรภายในองค์กร. Journal of Modern Learning Development, 3(1), 1-16.
เอกสิทธิ์ สนามทอง. (2562). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์: แนวทางพัฒนาสู่ความสำเร็จขององค์กร. วารสารเกษมบัณฑิต, 20(1), 64-77.
Bates, R. A. (2002). Human resources and their development, 1ed. Retrieved September 28, 2025, from http://eolss.net/sample-chapters/c11/E1-10-02-02.pdf
Culturepartners. (2024). Google’s Company Culture: Unveiling Organizational Values. Retrieved September 28, 2025, from https://culturepartners.com/insights/googles-company-culture-unveiling-organizational-values/#
Delahaye, B. L. (2005). Human Resource Development: Adult Learning and Knowledge Management. Milton: John Wiley & Sons Australia, Ltd.
FDI Group. (2566). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ (HRD). เรียกใช้เมื่อ 20 สิงหาคม 2568 จาก https://fdi.co.th/th/blog/การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์
Gomez-Mejia, L. R. et al. (1998). Managing Human Resource. Upper Saddle River: Prentice-Hall, Inc.
Harvey, D. & Bowin, R. B. (1996). Human resource management: An experiential approach. London, UK: Prentice-Hall International.
HREX.asia. (2562). การบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์ (Human Resource Management: HRM) หัวใจสำคัญของการขับเคลื่อนองค์กรยุคปัจจุบัน. เรียกใช้เมื่อ 20 สิงหาคม 2568 จาก https://th.hrnote.asia/orgdevelopment/th-whatishrm-190117/
HumanSoft. (2567). 7 เทคนิค พัฒนาศักยภาพบุคลากรที่ HR ควรรู้. เรียกใช้เมื่อ 30 กันยายน 2568 จาก https://www.humansoft.co.th/en/blog/potential-development
Nadler, D. A. & Gerstein, M. S. (1992). Organizational architecture: Designs for changing organizations. San Francisco: Jossey Bass.
Niyomves, B. et al. (2024). The role of lifelong learning in navigating the future of work. Procedia of Multidisciplinary Research, 2(8), 1-2.
Stewart, B. R. & Hall, H. C. (1998). Beyond tradition: Preparing HRD educators for tomorrow’s workforce. Columbia, MO: University Council for Workforce and Human Resource Education.
Stone, D. L. & Dulebohn, J. H. (2013). Emerging Issues in Theory and Research on Electronic Human Resource Management (eHRM). Human Resource Management Review, 23(1), 1-5.
Uddin, M. B. et al. (2016). The Impact of Human Resource Development (HRD) Practices on Organizational Effectiveness: A Review. Asian Business Review, 6(3), 131-140.
