ความรอบรู้ และแรงจูงใจที่ส่งผลต่อการคงอยู่ของพฤติกรรมในป้องกันการแพร่ระบาดของโรค COVID19 และการส่งเสริมสุขภาพในยุควิถีชีวิตใหม่ภายใต้อยุธยาโมเดล

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษา (1) ความรอบรู้ แรงจูงใจ และการคงอยู่ของพฤติกรรม (2) หาความสัมพันธ์ของความรอบรู้ แรงจูงใจ และการคงอยู่ของพฤติกรรม (3) อิทธิพลของความรอบรู้และแรงจูงใจต่อการคงอยู่ของพฤติกรรมในป้องกันการแพร่ระบาดของโรค covid19 และการส่งเสริมสุขภาพในยุควิถีชีวิตใหม่ภายใต้อยุธยาโมเดล การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทำนาย ประยุกต์กรอบแนวคิดความรอบรู้ของ Nutbeam (2008) และแรงจูงใจ Roger (1975) กลุ่มตัวอย่างเป็นพนักงานในสถานประกอบการในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา สุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นได้ 398 ราย เก็บข้อมูลในช่วงเดือนตุลาคม - พฤศจิกายน 2565 เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามความรอบรู้ แบบสอบถามพฤติกรรมในการป้องกันการแพร่ระบาดของโรค วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย วิเคราะห์ความสัมพันธ์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียรสัน และวิเคราะห์อำนาจการทำนาย โดยการวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุคูณ ผลการศึกษา พบว่า ความรอบรู้เกี่ยวกับโรค covid19 ทั้ง 6 ทักษะ มีค่าเฉลี่ยคะแนนโดยรวมอยู่ในระดับมาก มีทักษะด้านการเข้าใจ ทักษะการสื่อสาร และทักษะการตัดสินใจอยู่ในระดับมากที่สุด แรงจูงใจและพฤติกรรมในป้องกันการแพร่ระบาดของโรค covid19 และการส่งเสริมสุขภาพในยุควิถีชีวิตใหม่อยู่ในระดับมากที่สุด การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร พบว่า ความรอบรู้และแรงจูงใจมีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมในป้องกันการแพร่ระบาดของโรค covid19 และการส่งเสริมสุขภาพในยุควิถีชีวิตใหม่ มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน เท่ากับ r = 0.395, p<0.001 และ r = 0.638, p<0.001 ตามลำดับ การวิเคราะห์อำนาจการทำนายตัวแปร พบว่า ความรอบรู้ และแรงจูงใจ เป็นตัวแปรที่ร่วมพยากรณ์ได้ร้อยละ 44.9 โดยแรงจูงใจมีน้ำหนักในการพยากรณ์สูงสุด (β = 0.606, p<0.001) และความรอบรู้ (β =0.108, p<0.001)