ปัจจัยที่มีผลต่อการเรียนรู้และพัฒนาตนเองในการทำงานของบุคลากรเทศบาลนครบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี
คำสำคัญ:
การเรียนรู้, การพัฒนาตนเองในการทำงาน, ปัจจัยจูงใจ, ปัจจัยค้ำจุน, ทฤษฎีแรงจูงใจบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับการเรียนรู้และพัฒนาตนเองในการทำงานของบุคลากรเทศบาลนครบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี (2) เปรียบเทียบการเรียนรู้และพัฒนาตนเองในการทำงานของบุคลากรเทศบาลนครบางบัวทองจังหวัดนนทบุรี จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล (3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยจูงใจ และปัจจัยค้ำจุนกับการเรียนรู้และพัฒนาตนเองในการทำงานของบุคลากรเทศบาลนครบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้คือบุคลากรเทศบาลนครบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี จำนวน 196 คน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม และค่าสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าการแจกแจงความถี่ สถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติทดสอบ (t – test) สถิติทดสอบ (One - Way ANOVA) การวิเคราะห์ Post Hoc แบบ LSD และสถิติค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการศึกษาพบว่า 1) บุคลากรเทศบาลนครบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี มีการเรียนรู้และพัฒนาตนเองในการทำงานอยู่ในระดับปานกลาง และมีความต้องการเรียนรู้และพัฒนาตนเองในการทำงานจากการปฏิบัติงานจริงมากที่สุด 2) บุคลากรเทศบาลนครบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี ที่มีปัจจัยส่วนบุคคล ด้านระยะเวลาที่ทำงานในองค์กร ตำแหน่ง เงินดือนแตกต่างกัน มีการเรียนรู้และพัฒนาตนเองในการทำงานแตกต่างกัน ยกเว้น เพศ อายุ การศึกษา แตกต่างกัน มีการเรียนรู้และพัฒนาตนเองในการทำงานไม่แตกต่างกัน 3) สำหรับปัจจัยจูงใจและปัจจัยค้ำจุน มีความสัมพันธ์ระดับต่ำ กับการเรียนรู้และพัฒนาตนเองในการทำงานของบุคลากรเทศบาลนครบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี และปัจจัยด้านจูงใจมีผลมากกว่าปัจจัยด้านค้ำจุน
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2567). ข้อมูลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. สืบค้นจาก https://relink.asia/BNKS3.
ชุติกาญจน์ สลาหลง. (2563). ความต้องการและความคาดหวังในการพัฒนาตนเองของข้าราชการครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 13 จังหวัดตรัง. (การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยทักษิณ).
เทศบาลนครบางบัวทอง. (2563). โครงสร้างองค์กรและการบริหารงาน. สืบค้นจาก https://buathongcity.go.th/content/cate/17.
. (2568). เรื่อง เปลี่ยนแปลงฐานะเทศบาลเมืองบางบัวทอง อำเภอบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี เป็นเทศบาลนครนนทบุรี. สืบค้นจาก https://buathongcity.go.th/news/detail/15519.
ธรรมวรรธ วงศ์เจริญยศ, ชาญเดช เจริญวิริยะกุล และ วราพร ดำรงค์กูลสมบัติ. (2565). ปัจจัยการบริหารองค์กรที่ส่งผลต่อการพัฒนาตนเองของบุคลากร การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 5(3), 256-266.
ธานินทร์ เอื้ออภิธร. (2560). มนุษย์จะสร้างทักษะ - การเรียนรู้ใหม่ เพื่อรับมือ ‘ความเปลี่ยนแปลง’ ในอนาคตอย่างไร? สืบค้นจาก https://thestandard.co/learning-for-change/
พยอม พึ่งเถื่อน. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาตนเองของผู้ปฏิบัติงานด้านการเงินการคลังด้วยระบบสารสนเทศของมหาวิทยาลัยภาครัฐ. วารสารสังคมศาสตร์ นิติรัฐศาสตร์, 4(2), 51-73.
พรพรรณ พูวัฒนาธนสิน. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาตนเองในการทำงานของข้าราชการ กองบัญชาการกองทัพไทย พื้นที่แจ้งวัฒนะ. วารสารสมาคมนักวิจัย, 24(3), 290-305.
สิวาพร สุขเอียด. (2567). การปกครองส่วนท้องถิ่น. สืบค้นจาก https://shorturl.asia/a2Cx5.
อาภรณ์ ภู่วิทยพันธุ์. (2559). การพัฒนาขีดความสามารถของบุคลากรบนพื้นฐาน 70:20:10 Learning Model. (พิมพ์ครั้งที่ 2) กรุงเทพฯ: เอช อาร์ เซ็นเตอร์
HREX.asia. (2562). 70:20:10 สูตรเพิ่มศักยภาพองค์กรด้วยโมเดลการเรียนรู้และพัฒนาคน. สืบค้นจาก https://th.hrnote.asia/orgdevelopment/190620-model-70-20-10/.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
