แนวทางการบริหารทรัพยากรทางการศึกษา เพื่อส่งเสริมระบบนิเวศการเรียนรู้ยุคปัญญาประดิษฐ์ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเลย หนองบัวลำภู
คำสำคัญ:
แนวทางการบริหารทรัพยากรทางการศึกษา, ระบบนิเวศการเรียนรู้, ปัญญาประดิษฐ์แบบรู้สร้างบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาสภาพปัจจุบันในการบริหารทรัพยากรทางการศึกษา เพื่อส่งเสริมระบบนิเวศการเรียนรู้ยุคปัญญาประดิษฐ์ของสถานศึกษา (2) ศึกษาแนวทางการบริหารทรัพยากรทางการศึกษา เพื่อส่งเสริมระบบนิเวศการเรียนรู้ยุคปัญญาประดิษฐ์ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเลย หนองบัวลำภู กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษาและครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเลย หนองบัวลำภู ในจังหวัดเลย ปีการศึกษา 2567 จำนวน 297 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์เกี่ยวกับสภาพปัจจุบันและแนวทางการบริหารทรัพยากรทางการศึกษา เพื่อส่งเสริมระบบนิเวศการเรียนรู้ยุคปัญญาประดิษฐ์ของสถานศึกษา การวิเคราะห์ข้อมูลจากแบบสอบถามใช้การหาความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงแบนมาตรฐาน ด้วยโปรแกรมสำเร็จรูป และแบบสัมภาษณ์ ใช้การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัจจุบันในการบริหารทรัพยากรทางการศึกษา เพื่อส่งเสริมระบบนิเวศการเรียนรู้ยุคปัญญาประดิษฐ์ของสถานศึกษา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านการบริหารทรัพยากรบุคคล และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านการบริหารจัดการ 2) แนวทางการบริหารทรัพยากรทางการศึกษา เพื่อส่งเสริมระบบนิเวศการเรียนรู้ยุคปัญญาประดิษฐ์ของสถานศึกษา คือ สถานศึกษาควรนำระบบปัญญาประดิษฐ์มาสนับสนุนการตัดสินใจ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและลดภาระงาน ด้านบุคคลควรวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อวางแผนทรัพยากรบุคลากรอย่างเหมาะสม ด้านการเงินต้องบริหารงบประมาณด้วยความโปร่งใสและตรวจสอบได้ พร้อมจัดหาเทคโนโลยีที่ตอบโจทย์การทำงาน ด้านวัสดุควรใช้ปัญญาประดิษฐ์วิเคราะห์และบริหารจัดการพื้นที่อย่างเป็นระบบและปลอดภัย และด้านการจัดการควรนำมาประมวลผลสำเร็จของนักเรียนและครูอย่างละเอียด เพื่อให้การพัฒนาเป็นไปอย่างมีทิศทาง ลดข้อผิดพลาด และเพิ่มเวลาให้ครูทุ่มเทเพื่อการสอนอย่างแท้จริง
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2563). การพัฒนาระบบนิเวศการเรียนรู้ดิจิทัลเพื่อการศึกษาไทยในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
คมสันต์ สุผาครอง, สมเกียรติ ตุ่นแก้ว และ ประเวศ เวชชะ. (2568). กลยุทธ์การบริหารจัดการศึกษาโรงเรียนเอกทวีวิทย์สู่สากลในยุคปัญญาประดิษฐ์. Journal of Applied Education, 3(2), 35-48.
ฐานิดา สุริยะวงศ์. (2560). ปัญญาประดิษฐ์ในระบบการศึกษา: แนวโน้มและการประยุกต์ใช้. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐพล เมฆเคลื่อน และ ทิพรัตน์ สิทธิวงศ์. (2568). ความสัมพันธ์ระหว่างการยอมรับการใช้งานเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์กับความพึงพอใจ ในการทำงานในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบูรณ์ เขต 2. Journal of Applied Education, 3(2), 71-82.
นฤภัค สันปาแก้ว. (2566). แนวทางการส่งเสริมครูในการจัดการเรียนรู้ในยุค AI. วารสารวิจัยนวัตกรรมการศึกษาและเทคโนโลยี, 1(2), 44-50.
ราณี จีนสุทธิ์ และ หทัยภัทร จีนสุทธิ์. (2564). แนวทางการพัฒนาครูวิถีใหม่ฉลาดรู้เท่าทันดิจิทัล. ครุสภาวิทยาจารย์, 2(2), 16-31.
ศิริพร งามเลิศ, สุพจน์ แสงเงิน, สุภาพ วิเศษศรี, ณพัฐธิกา ปิติเลิศศิริกุล และ สุวัฒน์ วัฒนวงศ์. (2567). การบริหารทรัพยากรทางการศึกษาตามความคิดเห็นของบุคลากรโรงเรียนตํารวจตระเวนชายแดนกองกํากับการตํารวจตระเวนชายแดนที่ 21. Journal of Arts Management, 8(2), 317-333.
สมพงษ์ เกษมสิน. (2556). การบริหารบุคคลแผนใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
สันติ อวรรณา. (2551). Competency-Based Learning: แนวทางและการประยุกต์ใช้ในสถานศึกษา. วารสารการศึกษา, 15(2), 23-34.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). ผลการสำรวจความพร้อมในการจัดการเรียนรู้ยุคดิจิทัลของสถานศึกษา (รายงานวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
Bronfenbrenner, U. (1979). The ecology of human development: Experiments by nature and design. Cambridge: Harvard.
Jiayu, Y. (2023). Challenges and opportunities of generative artificial intelligence in higher education student educational management. Advances in Educational Technology and Psychology, 7(9), 92-96.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Siemens, G. (2005). Connectivism: A learning theory for the digital age. International Journal of Instructional Technology and Distance Learning, 2(1), 3-10.
Singh, R., & Singh, A. (2021). Artificial Intelligence in Educational Management: Innovative Approaches and Strategies. London: Educational Technology.
Smith, J. (2022). Artificial Intelligence in Education Management: Transformative Strategies and Applications. New York: Educational Technology.
UNESCO. (2023). AI competency framework for teachers. Retrieved from https://www.unesco.org/en/articles/ai-competency-framework-teachers.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
