ผลของการนิเทศที่บูรณาการบทเรียนร่วมกันและการให้ข้อมูลย้อนกลับต่อสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด TPACK ของครูผู้สอนเพื่อส่งเสริมทักษะการพูดภาษาอังกฤษของผู้เรียนระดับประถมศึกษา

ผู้แต่ง

  • ธิดาพร เทวัญประทานพร สำนักเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ประเทศไทย
  • ชลธิดา ดวงงามยิ่ง สำนักเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ประเทศไทย
  • นันทพร รอดผล โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศิลปากร (มัธยมศึกษา) นครปฐม ประเทศไทย
  • ศรัณย์ ขนอม สถาบันโคเซ็นแห่งสถาบันพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย https://orcid.org/0009-0001-7562-8180
  • สุพีชา ยงยิ่งเชาว์ โรงเรียนเทศบาล 2 วัดพระทรง (สุทธิวิเทศอุปถัมภ์) เพชรบุรี ประเทศไทย
  • ชนิตตา โชติช่วง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ลพบุรี ประเทศไทย
  • ชนสิทธิ์ สิทธิ์สูงเนิน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร นครปฐม ประเทศไทย

คำสำคัญ:

แนวคิดบทเรียนร่วมกัน, สมรรถนะในการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด TPACK, การให้ข้อมูลย้อนกลับ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อประเมินสมรรถนะในการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด TPACK ของครู เพื่อส่งเสริมความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนระดับประถมศึกษา (2) เพื่อศึกษาความคิดเห็นของครูผู้สอนที่มีต่อรูปแบบการนิเทศตามแนวคิดการให้ข้อมูลย้อนกลับร่วมกับบทเรียนร่วมกันเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะในการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด TPACK ของครู เพื่อส่งเสริมความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของผู้เรียนระดับประถมศึกษา (3) เพื่อประเมินความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของผู้เรียน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ ครูผู้สอนในระดับประถมศึกษาในโรงเรียนสามัคคีร่วมจิต จำนวน 7 คน และผู้เรียนโรงเรียนที่กำลังศึกษาในระดับชั้นประถมศึกษา ปีการศึกษา 2567 จำนวน 36 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) คู่มือการใช้รูปแบบการนิเทศตามแนวคิดบทเรียนร่วมกันร่วมกับการให้ข้อมูลย้อนกลับ เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะด้านการจัดการเรียนรู้โดยบูรณาการเทคโนโลยีของครูเพื่อส่งเสริมความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนระดับประถมศึกษา และ 2) แผนการพัฒนาวิชาชีพ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย (M) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ผลการวิจัยพบว่า 1) สมรรถนะในการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด TPACK ของครูผู้สอน โดยภาพรวมอยู่ในระดับดีมาก (M=4.61,S.D.=0.4 2) ความคิดเห็นของครูผู้สอนที่มีต่อรูปแบบการนิเทศตามแนวคิดการให้ข้อมูลย้อนกลับร่วมกับบทเรียนร่วมกัน ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (M=4.53,S.D.=0.62) 3) ความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนระดับประถมศึกษา โดยภาพรวมอยู่ในระดับดีมาก (M=4.55,S.D.= 0.21)

เอกสารอ้างอิง

เขมจิรา คำหงษา, พระมหาอภิพงค์ ภูริวฑฺฒโน (คำหงษา), พระมหาโยธิน มหาวีโร (มาศสุข), พระสิทธิชัย คมฺภีโร (รินฤทธิ์) และ พระมหาเมธี จนฺทวํโส (ไวยุวัฒน์). (2566). บทบาทครูสังคมศึกษากับการเรียนรู้เชิงรุกในศตวรรษที่ 21. วารสารพุทธสังคมวิทยาปริทรรศน์, 8(1), 188–203.

ชาริณี ตรีวรัญญู. (2560). การสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพด้วยการพัฒนาบทเรียนร่วมกัน: แนวคิดและแนวทางสู่ความสำเร็จ. วารสารครุศาสตร์, 45(1), 299-319.

นรัญจ์ โกศลเวช และ วรรณี แกมเกตุ. (2558). การศึกษาการรับรู้เรื่องทักษะชีวิตและสภาพการจัดการเรียนรู้เกี่ยวกับทักษะชีวิตของครู. An Online Journal of Education, 10(4), 392–404.

นัฐพร เกียรติบัณฑิตกุล. (2556). ผลของหลักสูตรผลิตครูที่มีต่อความรู้ด้านการออกแบบการเรียนการสอนโดยมีการรับรู้ความสามารถแห่งตนและความรู้ตามกรอบทีแพคของนักศึกษาครูเป็นตัวแปรส่งผ่าน : โมเดลพหุตัวแปรส่งผ่าน. (ครุศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

มาเรียม นิลพันธุ์. (2558). วิธีวิจัยทางศึกษา. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วรดานันท์ เหมนิธิ และ มนตรี บุญเรืองเศษ. (2560). การพัฒนาแบบจำลองความรู้ด้านเทคโนโลยีผนวกวิธีสอนและเนื้อหา (TPACK) ในการประเมินศักยภาพความพร้อมของนักศึกษาฝึกสอนสายช่างอุตสาหกรรม (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.

ศุภวรรณ สัจจพิบูล. (2560). การพัฒนารูปแบบการนิเทศการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูเพื่อส่งเสริมสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของนิสิตครู. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 11(2), 117–192.

สายสุดา ปั้นตระกูล, กาญจนา เผือกคง และ ปริศนา มัชฌิมา. (2557). การศึกษาสภาพการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการเรียนการสอนระดับอนุบาลในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารสมาคมนักวิจัย, 19(2), 81-91.

แสงสุรีย์ ทองขาว, พระมหาโยธิน มหาวีโร (มาศสุข), พระปลัดไพโรจน์ อตุโล (สมหมาย), สงคราม จันทร์ทาคีรี และ วิชิต นาชัยสินธ์. (2566). บทบาทครูไทยกับเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการจัดการศึกษา. วารสารพุทธสังคมวิทยาปริทรรศน์, 8(2), 130-144.

Hattie, J., & Timperley, H. (2007). The power of feedback. Review of Educational Research, 77, 81–112.

Mishra, P., & Koehler, M. J. (2006). Technological pedagogical content knowledge: A framework for teacher knowledge. Teachers College Record, 108(6), 1017–1054.

Murcia, M. (2001). Teaching English as a second or foreign language. (3rd ed.). Massachusetts: Heinle & Heinle Publisher.

Pilgrim, J., & Martinez, E. (2015). Web literacy and technology integration: Moving beyond TPACK with student-centered instruction. Journal of Literacy and Technology, 16(2), 121-153.

Shulman, L. S. (1987). Knowledge and teaching: Foundations of the new reform. Harvard Educational Review, 57, 1–22.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-29

รูปแบบการอ้างอิง

เทวัญประทานพร ธ. ., ดวงงามยิ่ง ช., รอดผล น., ขนอม ศ., ยงยิ่งเชาว์ ส., โชติช่วง ช., & สิทธิ์สูงเนิน ช. (2025). ผลของการนิเทศที่บูรณาการบทเรียนร่วมกันและการให้ข้อมูลย้อนกลับต่อสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด TPACK ของครูผู้สอนเพื่อส่งเสริมทักษะการพูดภาษาอังกฤษของผู้เรียนระดับประถมศึกษา. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, 7(2), 237–250. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSSP/article/view/283005

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย