Model for Developing the Quality of Life of a Multicultural Society with a Mosque as a Base in Pattani Province

Authors

  • Abdullateh Saleah Faculty of Islamic Studies and Laws, Fatoni University
  • Weayosof Sidae Faculty of Islamic Studies and laws, Fatoni University
  • Roshidah Hanakamae Faculty of Islamic Studies and laws, Fatoni University
  • Salma Daemohleng Faculty of Islamic Studies and laws, Fatoni University

Keywords:

Quality of life, Multicultural society, Mosque is the base

Abstract

This research is qualitative research. The objective is to study the pattern of improving the quality of life of a multicultural society with a mosque as a base in Pattani Province. The sample group for collecting data through in-depth interviews was 5 Imams, 5 Katebs, 5 Bilal, and 10 representatives of the mosque Islamic committee, a total of 25 people, who were selected according to the specified criteria from the area of Pattani province. Data analysis using content analysis method. The research results of this research found that improving the quality of life of a multicultural society with a mosque as a base in Pattani Province. By using the process of managing knowledge in Islam. That is the mosque has Islamic knowledge as a base and has continuous knowledge development. This is to expand capabilities beyond just learning development of new knowledge and a thorough understanding of the knowledge in Islam the mosque is an important factor for success in learning. In which information technology has played an important role in the learning of the mosque, consisting of 1. Taqwa (fear) 2. Ahsan (principles of goodness) 3. Ahadaf (goals and vision) 4. Jama'ah (working and learning together as a team) 5. Uquwah (having bonds of brotherhood) 6. Dawah (spreading Islam).

References

ฉบับภาษาไทย

สถาบันวะสะฎียะฮ์เพื่อสันติภาพและการพัฒนา สำนักจุฬาราชมนตรี. (ม.ป.ป). ดุลยภาพแห่งอิสลาม. กรุงเทพฯ: สถาบันวะสะฎียะฮ์เพื่อสันติภาพและการพัฒนา สำนักจุฬาราชมนตรี.

กรมศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2549). คุตบะห์เฉลิมพระเกียรติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

กองบรรณาธิการสำนักพิมพ์มิรอาต. (2558). หะยาตันฏ็อยยิบะฮฺ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มิรอาต.

ชินวัฒน์ แม้นเดช ทวีศักดิ์ พุฒสุขขี สามารถ ทองเฝือ และสุกรี หลังปูเต๊ะ. (2019). แบบแผนในการขับเคลื่อนชุมชนตักวาโดยใช้มัสยิด.วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา,14 (2): 222-231.

ดารี บินอะหฺมัด. (2547). หนทางแห่งความสุข. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สายสัมพันธ์.

ดุสิต หวันเหล็ม. (2552). การพัฒนาแนวคิดวัฒนธรรมสมานฉันท์ของสังคมพหุวัฒนธรรมตามทรรศนะของตำรวจตระเวนชายแดนที่มีประสบการณ์ปฎิบัติงานในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้. สงขลา: มหาวิทยาลัยทักษิณ.

เดือน คำดี. (2553). ศาสนศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ทนงศักดิ์ หมาดทิ้ง, ซาฟีอี อาดำ. (2562). คุณภาพชีวิตในอิสลาม.รายงานการประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 10. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

บัญญัติ ยงย่วน และชัยงวัฒน์ ผดุงพงษ์. (2550). การใช้กิจกรรมศิลปะเพื่อส่งเสริมการยอมรับความหลากหลายทางวัฒนธรรม. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์,8(1): 93-94.

ยุทธนา นรเชฏฺโฐ และจุฑารัตน์ ทองอินทร์. (2563). การอยู่ร่วมกันของคนในสังคมพหุวัฒนธรรมในประเทศไทย. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 7(1): 102-118.

ศูนย์มุสลิมศึกษา สถาบันเอเชียศึกษา. (2549). พหุวัฒนธรรมกับการพัฒนาการศึกษาในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ กรณีศึกษาปอเนาะ. กรุงเทพ ฯ: ศูนย์มุสลิมศึกษา สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อบุล อะลา เมาดูดี. (2545). ตัฟฮีมุลกุรอาน. บรรจง บินกาซัน (แปล). กรุงเทพฯ: บริษัท ออฟเพรส จำกัด.

อภินันท์ มะเซ็ง, ซาฝีอี อาดำ. (2558). บทบาทของอิหม่ามในการพัฒนาสัปบุรุษประจำมัสยิดด้านคุณธรรมจริยธรรมในพื้นที่จังหวัดนราธิวาส. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาอิสลามศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

อับดุลย์ลาเต๊ะ สาและ แวยูโซะ สิเดะ รอซีดะห์ หะนะกาแม และซัลมา แดเมาะเล็ง. (2564). ต้นแบบการเรียนรู้และนวัตกรรมชุมชนด้านคุณภาพชีวิตของสังคมพหุวัฒนธรรมโดยมัสยิดเป็นฐานในจังหวัดปัตตานี. วารสารอิสลามศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 12(2): 29-41.

อับดุลวาฮับ บินอะหฺมัด. (มปป.). ทางนำไปสู่อัลลอฮฺ. กรุงเทพฯ: ส.วงศ์เสงี่ยม.

อับดุลอาซิซ เจ๊ะมามะ, อะห์มัด ยี่สุนทรง. (2561). ภาวะผู้นำและบทบาทของอิหม่ามในการจัดการศูนย์การศึกษาฃอิสลามประจำมัสยิด (ตาดีกา) ในจังหวัดนราธิวาส. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและการจัดการการศึกษาอิสลาม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

อัลอิศลาห์สมาคม บางกอกน้อย. (2558). เราจะแสวงหาริซกีย์ที่หะลาลกันอย่างไร. กรุงเทพฯ: อัลอิศลาห์สมาคม.

อิบรอฮิม ตาเยะ. (2555). บทบาทด้านศาสนา การศึกษาและการบริหารของอิหม่ามในจังหวัดนราธิวาส.วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์เพื่อพัฒนาชุมชน มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

อีสมาแอ กาเต๊ะ. (2561).วะสะฎียะฮฺในอิสลามกับการอยู่ร่วมกันท่ามกลางสังคมพหุวัฒนธรรมด้านความเชื่อและความคิด.วารสารอิสลามศึกษา, 9(1): 31-48.

เอกรินทร์ สังข์ทอง. (2555). ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ในสังคมพหุวัฒนธรรม : การทบทวนแนวคิดทฤษฎีและการปฏิบัติ.วารสารศึกษาศาสตร์, 20(1): 1-16.

ฉบับภาษาต่างประเทศ

al-Bukhari, Muhammad bin Ismail. (1997). Sahih al-Bukhari. Beirut: Dar Ibn Kathir.

Muslim bin al-Hajjaj. (1996). Sahih Muslm, Tahqiq Muhammad Fuad Abdul Baqiy. Al-Riyad: Dar Alam al-Kutub.

Downloads

Published

2023-12-31

How to Cite

Saleah, A., Sidae, W., Hanakamae, R. ., & Daemohleng, S. . (2023). Model for Developing the Quality of Life of a Multicultural Society with a Mosque as a Base in Pattani Province. MENARA : Journal of Islamic and Contemporary Issues, 4(2), 84–97. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/M-JICI/article/view/268223

Issue

Section

Academic Articles