ศึกษาวิเคราะห์หะดีษมุรซัลและทัศนะของนักปราชญ์อิสลาม ในการนำใช้ในศาสนบัญญัติอิสลาม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษามโนทัศน์นักปราชญ์อิสลามต่อหะดีษมุรซัล และจุดยืนในการนำใช้ในศาสนบัญญัติอิสลามการศึกษาครั้งนี้ใช้การวิจัยเชิงเอกสาร โดยทำการตรวจสอบหนังสือ ตำรา ของทั้งนักปราชญ์ฟิกฮ์ และนักปราชญ์หะดีษ และทำการวิเคราะห์ข้อมูลเปรียบเทียบระหว่างศาสตร์สองแขนงอุศูลหะดีษและอุศูลฟิกฮ์  ผลการศึกษาพบว่า นักปราชญ์ฟิกฮ์และนักปราชญ์หะดีษให้นิยามและมโนทัศน์หะดีษมุรซัลต่างกัน โดยพิจารณาเงื่อนไขความน่าเชื่อถือของผู้รายงานหะดีษเป็นสำคัญ ซึ่งมีความสัมพันธ์กับยุคสมัยและสถานะของผู้รายงานที่เป็นศอฮาบะฮ์และผู้ที่มีชีวิตยุคถัดมา ทำให้จุดยืนในการนำใช้ในศาสนบัญญัติ แบ่งออกเป็น 3 ทัศนะ คือ 1) ยึดถือและนำใช้ในทุกกรณี 2) ไม่ยอมรับและปฏิเสธการนำใช้ 3) ตั้งเงื่อนไขการนำใช้ว่าต้องมีหลักฐานอื่นๆ มาสนับสนุน การนำผลวิจัยไปใช้เป็นแนวทางให้คณะวิทยาการอิสลาม ศูนย์วะสะฎียะฮ์ศึกษา ผู้นำอิสลาม ครูสอนศาสนาอิสลาม และบุคคลทั่วไปสามารถประยุกต์หลักเคารพความแตกต่างของทัศนะที่อยู่บนพื้นฐานความแตกต่างของมโนทัศน์และเงื่อนไขการนำใช้ตัวบทหะดีษนบี (ขอความสันติจงมีแด่ท่าน)