การศึกษาศิลปวัฒนธรรมทวารวดีในจังหวัดนครปฐม สู่การสร้างสรรค์การแสดง เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว ชุด อารยธรรมนาฏการโบราณสถานทวารวดี
คำสำคัญ:
ทวารวดีจังหวัดนครปฐม, ส่งเสริมการท่องเที่ยว, สร้างสรรค์การแสดงบทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่อง การศึกษาศิลปวัฒนธรรมทวารวดีในจังหวัดนครปฐม สู่การสร้างสรรค์การแสดงเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว ชุด อารยธรรมนาฏการโบราณสถานทวารวดี เป็นการศึกษาในพื้นที่เมืองนครปฐมโบราณ ยุคประวัติศาสตร์ในสมัยทวารวดี มีโบราณสถานที่หลงเหลือร่องรอยในปัจจุบันเป็นจำนวนมาก แต่ยังไม่เป็นที่รู้จักในฐานะเมืองโบราณ ดังเช่นกับจังหวัดอื่นที่มีแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ และโบราณสถาน ในการวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสร้างสรรค์การแสดงจากบริบทศิลปวัฒนธรรมทวารวดีในจังหวัดนครปฐม 2) เพื่อถ่ายทอดท่ารำและรูปแบบของการแสดงสู่สถานศึกษาในพื้นที่แหล่งวัฒนธรรมทวารวดีจังหวัดนครปฐม และ 3) เพื่อออกแบบและผลิตสื่อวิดีโอการแสดงประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมทวารวดี ผู้วิจัยใช้กระบวนการดำเนินแบบ Mixed Method Research และ Participatory Action Research : PAR โดยเก็บข้อมูลผ่านการสัมภาษณ์ การประชุมกลุ่มย่อย และแบบสอบถาม ผ่านการวิเคราะห์และตรวจสอบโดยผู้เชี่ยวชาญ ผลการวิจัยได้สร้างสรรค์การแสดง ชุดอารยธรรมนาฏการโบราณสถานทวารวดี ซึ่งถ่ายทอดสู่ 7 โรงเรียนในจังหวัดนครปฐม พร้อมทั้งจัดทำวิดีโอประชาสัมพันธ์ ผลการประเมินการแสดงโดยผู้ทรงคุณวุฒิด้านนาฏศิลป์มีคะแนนเฉลี่ย 8.75 อยู่ในระดับเหมาะสมมากที่สุด และผู้ชมมีความพึงพอใจในระดับมากที่สุด ( =4.69, S.D.=0.60) งานวิจัยนี้นำไปสู่การสร้างสรรค์การแสดงใหม่จากบริบทวัฒนธรรมท้องถิ่น ส่งเสริมการท่องเที่ยว และสร้างความภาคภูมิใจให้แก่ชุมชนท้องถิ่นผ่านการเล่าเรื่องประวัติศาสตร์ด้วยศิลปะการแสดง
เอกสารอ้างอิง
กรมศิลปากร. (2548). โบราณวัตถุในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระปฐมเจดีย์. กรุงเทพฯ: สำนักพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ กรมศิลปากรกระทรวงวัฒนธรรม.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ.2555-2559. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
ชมนาด กิจขันธ์.ศ.ดร. (2564). นาฏศิลป์สร้างสรรค์กับการพัฒนาวิทยฐานะของครู (ตอนที่1). วารสารพัฒนศิลปวิชาการ, 5(1), 5.
ธารนี นวัสนธี และสุขุม คงดิษฐ์. (2561). แนวทางการบูรณาการรูปแบบการท่องเที่ยวจากฐานอัตลักษณ์ท้องถิ่นสู่การท่องเที่ยววิถีไทยอย่างสร้างสรรค์ ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. คณะศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.
ธีรตา นุ่มเจริญ. (2565). การสร้างสรรค์การแสดงประกอบแสง สี เสียง ชุด “เมืองปุราณทวารวดี เรื่องเล่า วิถีชนดงละคร”. วารสารศูนย์พัฒนาการเรียนรู้สมัยใหม่, 7(6), 17.
นฤมล อรุโณทัย และคณะ. (2564). รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการ “การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บนฐานของวัฒนธรรมแห่งการอนุรักษ์”.กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
เนชั่น ทีวี. (2564). ศิลปวัฒนธรรม กับ การอนุรักษ์ เมื่อความยั่งยืนอาจมีองค์ประกอบมากกว่าที่คิด. สืบค้นจาก https://www.nationtv.tv/original/378842092. เมื่อวันที่ 02 มกราคม 2567.
ภูริวัจน์ เดชอุ่ม และคณะ. (2561). รายงานฉบับสมบูรณ์ แผนงานวิจัย การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในกลุ่มจังหวัดนนทบุรี ปทุมธานี และพระนครศรีอยุธยา เชื่อมโยงพื้นที่กรุงเทพมหานคร โดยการพัฒนาภาพลักษณ์อย่างมีส่วนร่วม. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ภัยมณี แก้วสง่า และ นิศาชล จำนงศรี. (2555). “Creative Tourism: A New Choice of Thai Tourism การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ : ทางเลือกใหม่ของการท่องเที่ยวไทย.”. วารสารเทคโนโลยีสุรนารี, 6(1). หน้า 91-109.
วงศ์ระวิทย์ น้อมนำทรัพย์ และ พยอม ธรรมบุตร. (2558). ศักยภาพของการท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนา จังหวัดนครปฐม. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 5(2). กรกฎาคม-ธันวาคม 2558.
สฤษดิ์พงศ์ ขุนทรง. (2557). การคาระหวางประเทศสมัยทวารวดี : มุมมองจากงานโบราณคดีเมืองนครปฐม. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ฉบับภาษาไทย, 34(1) : 9-29, 2557.
สินธุ์ สโรบล. (2546). การท่องเที่ยวโดยชุมชนแนวคิดและประสบการณ์พื้นที่ภาคเหนือ. โครงการประสานงานวิจัยและพัฒนาเครือข่ายการท่องเที่ยวและชุมชน. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
สุรพล วิรุฬรักษ์. (2547). หลักการแสดงนาฏยศิลป์ปริทรรศน์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2557). การสำรวจการอ่านหนังสือของประชากรปี พ.ศ. 2556. ค้นวันที่ 2 ตุลาคม 2557 จาก www. service.nso.go.th/nso/nsopublish/themes/files.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). (ร่าง) แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ.2566-2570). กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อมรรัตน์ วงศ์เป็น. (2552). ปัจจัยทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวประเทศไทยของนักท่องเที่ยวชาวยุโรป. RMUTT Global Business and Economics Review.Vol.4, No.2, March 2009, 39-57.
อัจฉรา พจนา. (2550). ส่วนประสมการตลาดที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการซื้อเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์, กรุงเทพฯมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Richards, G. (2011). Creative tourism: the state of the art. Annals of Tourism Research, 38, 1225-1253.
UNESCO. (2006). Education for All Global Monitoring Report, Creative Education. 10(12).
