แนวทางการบัญญัติสิทธิในสิ่งแวดล้อมที่ดี ไว้ในรัฐธรรมนูญของประเทศไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสำคัญและแนวคิดของการบัญญัติสิทธิในสิ่งแวดล้อมที่ดีไว้ในรัฐธรรมนูญ ในฐานะที่เป็นสิทธิมนุษยชนประการหนึ่งที่รัฐควรเคารพ ปกป้อง และส่งเสริมให้เกิดบรรลุผล การศึกษานี้มุ่งวิเคราะห์แนวคิดทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับสิทธิในสิ่งแวดล้อมที่ดี รวมถึงแนวทางการรับรองสิทธินี้ในกฎหมายระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม และศึกษาแนวทางการบัญญัติสิทธิในสิ่งแวดล้อมที่ดีไว้ในรัฐธรรมนูญ เพื่อทำการส่งเสริมการรับรองสิทธิในสิ่งแวดล้อม
ที่ดีไว้ในรัฐธรรมนูญของประเทศไทย การวิจัยนี้ใช้ระเบียบวิธีการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพ โดยอาศัยการวิเคราะห์บทบัญญัติของรัฐธรรมนูญ หนังสือ ตำราและเอกสารทางวิชาการ และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ข้อค้นพบของงานวิจัยพบว่า การบัญญัติสิทธิในสิ่งแวดล้อมที่ดี ได้รับการยอมรับภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศว่า เป็นกฎหมายสิทธิมนุษยชนสากลอย่างเป็นทางการแล้ว มีสถานะถูกยอมรับใช้ควบคู่ไปกับสิทธิมนุษยชนสากลอื่นๆ แต่ในรัฐธรรมนูญของไทย ยังไม่มีการรับรองสิทธิในสิ่งแวดล้อมที่ดีไว้ในกฎหมายรัฐธรรมนูญโดยตรง อีกทั้งสิทธิในสิ่งแวดล้อมอื่นๆ ในรัฐธรรมนูญมักบัญญัติเพียงสิทธิในเชิงกระบวนการ ยังไม่บัญญัติสิทธิในเชิงเนื้อหาให้เกิดความครบถ้วนตามหลักการสากลแต่อย่างใดผลการวิจัยพบว่า เพื่อดำเนินการให้มีความสอดคล้องกับความเป็นสากลและแสดงออกถึงความมีอารยะของประเทศไทย จึงควรที่จะดำเนินการเพื่อรับรองสิทธิในสิ่งแวดล้อมที่ดีซึ่งเป็นสิทธิมนุษยชนสากล เพื่อเป็นการช่วยให้สิทธิของประชาชนในการดำรงชีวิตในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยและยั่งยืนเกิดขึ้นในประเทศไทย อีกทั้งยังเป็นแสดงออกว่า ประเทศไทยได้กำหนดนโยบายว่าจะปฏิบัติตามและมีความจริงจัง ในการดำเนินนโยบายด้านสิ่งแวดล้อมตามที่ประชุมสมัชชาสหประชาชาติ (UNGA) เรียกร้องให้รัฐต่าง ๆ ยกระดับความพยายามในการประกันการดำเนินการเพื่อให้ประชาชนสามารถเข้าถึงสภาพแวดล้อมที่สะอาด มีสุขภาพดีและยั่งยืน ดังนั้น ประเทศไทยจึงควรผลักดันให้มีการบัญญัติ
สิทธิในสิ่งแวดล้อมที่ดีในรัฐธรรมนูญ เพื่อส่งเสริมการพัฒนาอย่างยั่งยืนและการรับรองสิทธิของประชาชน ในฐานะประธานแห่งสิทธิให้มีโอกาสที่จะดำรงชีวิตอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดีให้เกิดขึ้นจริง