ศึกษาวิธีการขจัดมลทินในพระพุทธศาสนาเถรวาท

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษามลทินในพระพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาวิธีการขจัดมลทินในพระพุทธศาสนาเถรวาท 3) เพื่อศึกษาแนวทางการประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมเพื่อขจัดมลทินในพระพุทธศาสนาเถรวาท ซึ่งเป็นการศึกษาเชิงคุณภาพ โดยเน้นการศึกษาในเชิงเอกสารโดยทำการรวบรวมข้อมูลจากพระไตรปิฎก อรรถกถา เอกสารที่เกี่ยวข้อง นำมาศึกษา สังเคราะห์อธิบายในเชิงพรรณนา

          ผลการวิจัยพบว่า มลทินในพระสุตตันปิฎก หมายถึงความไม่บริสุทธิ์ ความเศร้าหมองความขุ่นมัว ความสูญสิ้น ในพระวินัยปิฎก หมายถึงการล่วงละเมิดสิกขาบทที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้แล้ว ในพระอภิธรรมปิฎก หมายถึงลักษณะของจิตใจที่เป็นไปตามอำนาจของกิเลสมลทินมี 2 ประเภท คือ มลทินภายนอกและภายใน โทษของการประพฤติในมลทิน คือ ทำให้จิตใจเกิดความเศร้าหมอง ขุ่นมัว สูญสิ้นและเป็นทุกข์ สิ่งที่ทำให้เกิดมลทิน เช่น ความโกรธ ความเกลียด ความอิจฉา ความริษยา ความขี้เกียจ ความมักอวด ความมายา ความมักมากและความเห็นผิด วิธีของการขจัดมลทินเพื่อให้มีความสุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้านั้นคือ การสำรวมกาย วาจา ใจ ไม่ให้มีความโลภ ความโกรธ และความหลง ไม่ให้เกิดขึ้นภายในจิตใจที่ขุ่นมัว เศร้าหมอง ส่วนแนวทางการประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมขจัดมลทินในพระพุทธศาสนาเถรวาทนั้นให้ปฏิบัติตามหลักของอริยมรรคมีองค์ 8 หลักโอวาทปาฏิโมกข์ หลักธรรมแห่งความดี ใช้หลักการรักษาศีลเจริญจิตตภาวนาเพื่อให้การดำเนินชีวิตเป็นไปด้วยดี มีสติปัญญา และอานิสงส์ที่เกิดจากการขจัดมลทินนั้นทำให้การดำเนินชีวิตอยู่อย่างสงบสุข ไม่ต้องหวาดระแวงว่าจะมีคนคิดปองร้าย แม้จากโลกนี้ไปแล้วก็จะได้เข้าสู่สุคติโลกสวรรค์ สู่ภพภูมิที่ดีตลอดไป