การพัฒนายุทธศาสตร์การขับเคลื่อนปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในอาชีพปลูกพืชเศรษฐกิจของเกษตรกรตำบลเมืองไผ่ อำเภอหนองกี่ จังหวัดบุรีรัมย์
คำสำคัญ:
ยุทธศาสตร์, อาชีพเกษตรกรรม, เกษตรกรบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีจุดประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาบริบททั่วไปและสภาพปัญหาของตำบลเมืองไผ่ อำเภอหนองกี่ จังหวัดบุรีรัมย์ 2) เพื่อจัดทำยุทธศาสตร์การขับเคลื่อนปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในอาชีพปลูกพืชเศรษฐกิจของเกษตรกร และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางในการดำเนินการเพื่อตอบสนองยุทธศาสตร์ โดยเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสังเกต และการสนทนากลุ่ม จัดทำยุทธศาสตร์โดยวิธีวิเคราะห์ SWOT Analysis และสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญ (Connoisseurship)
ผลการวิจัยพบว่า
- ตำบลเมืองไผ่ มีสภาพเป็นพื้นที่ราบสูง มีลักษณะภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อน ดินมีลักษณะเป็นดินเหนียวปนทราย แหล่งน้ำมีทั้งธรรมชาติและที่สร้างขึ้น รวม 19 แห่ง แต่ปัจจุบันแหล่งน้ำธรรมชาติตื้นเขินไม่สามารถกักเก็บน้ำไว้ใช้ได้ตลอดทั้งปี เกษตรกรส่วนใหญ่ปลูกข้าว อ้อย มันสำปะหลัง พืชผัก และเลี้ยงสัตว์ มีเกษตรกรบางส่วนไม่มีที่ดินทำกินเป็นของตัวเองต้องเช่าที่ดินทำกิน เมื่อประสบปัญหาภัยแล้งและโรคระบาด เกษตรกรต้องไปกู้ยืมเงินจากนายทุนซึ่งคิดอัตราดอกเบี้ยสูง ทำให้เกิดภาวะยากจนต่อเนื่อง รายได้ไม่พอกับรายจ่าย เกิดเป็นปัญหาเรื้อรัง ยากต่อการแก้ไข
- การพัฒนายุทธศาสตร์ กำหนดได้ 3 ยุทธศาสตร์ คือ ยุทธศาสตร์ที่ 1 การเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตและยกระดับมาตรฐานสินค้า โดยการนำเทคโนโลยีและนวัตกรรมการเกษตรสมัยใหม่มาใช้ เพื่อให้ได้ผลผลิตต่อไร่เพิ่มขึ้น ยุทธศาสตร์ที่ 2 การเพิ่มมูลค่าสินค้าเกษตร นำความรู้ทางวิชาการ วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและนวัตกรรม และภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านการเกษตร มาผลิตและแปรรูปสินค้าเพื่อเพิ่มมูลค่าและอัตลักษณ์ของท้องถิ่น และยุทธศาสตร์ที่ 3 การบริหารจัดการทรัพยากรการเกษตรและสิ่งแวดล้อม ส่งเสริมการเกษตรที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม การบริหารจัดการน้ำทั้งระบบ การจัดสรรที่ดินทำกินในพื้นที่สาธารณะในลักษณะของโฉนดชุมชน
3. แนวทางในการดำเนินการเพื่อตอบสนองยุทธศาสตร์ พบว่า การขับเคลื่อนยุทธศาสตร์การพัฒนาเกษตรกร ต้องมีกลยุทธ์การดำเนินการอย่างมีระบบเชื่อมโยงและต่อเนื่อง ต้องประสานความร่วมมือทั้งระบบ จากหลายฝ่ายทั้งหน่วยงานภาครัฐ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ผู้ประกอบการ ผู้นำชุมชน เกษตรกร และผู้บริโภค
เอกสารอ้างอิง
กิตติชัย อุดมศักดิ์ศรี. (2560). การพัฒนายุทธศาสตร์เมืองสร้างสรรค์ด้านข้าวเพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนชาวนาจังหวัดชัยนาท. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
การเกษตรไทย. (2555). ความสำคัญของการเกษตร. http://parttimebydee.blogspot.com/2012/01/blog-post_15.html (16 มิถุนายน 2560).
จตุพร สังขวรรณ. (2557). ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ. ซีเอ็ดยูเคชั่น.
จำรัส เตสะ. (25 พฤษภาคม 2561). องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองไผ่ อำเภอหนองกี่ จังหวัดบุรีรัมย์. สัมภาษณ์.
ณรัชช์อร ศรีทอง. (2556). แนวคิด หลักการ และการปฏิบัติตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: โอ เอส พริ้นติ้งเฮาส์.
สมจิต โยธะคง. (2555). เกษตรกรรมกับสังคมไทย. http://agri.stou.ac.th/UploadedFile/ 91721-1.pdf (18 กุมภาพันธ์ 2561).
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2549). เศรษฐกิจพอเพียง. http://mediathailand.blogspot.com/ 2012/07/blog-post_25.html (25 ตุลาคม 2560).
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ.2560 – 2564. http://www.nesdb.go.th/ewt_news.php?nid=6420 (18 พฤษภาคม 2561).
โสมสกาว เพชรานนท์ และศักดิ์สิทธิ์ บุศยพลากร. (2553). การศึกษาสถานะและแนวทางการพัฒนาเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในประเทศไทย: กรณีศึกษากลุ่มการสืบทอดวัฒนธรรมและศิลปะ. รายงานการวิจัย. คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. กรุงเทพฯ.
องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองไผ่. (2559). สภาพและข้อมูลพื้นฐาน. บุรีรัมย์: วิจิตรสาส์นการพิมพ์.
อาภากร ประจันตะเสน. (2558). รูปแบบการพัฒนาการพึ่งตนเองของประชาชนในหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียง. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น ไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของบรรณาธิการ