การพัฒนาทักษะการเรียนรู้เพื่ออนาคตตามแนวพระพุทธศาสนา ของเยาวชนในสังคมไทย

บทคัดย่อ

              งานวิจัยเรื่อง “การพัฒนาทักษะการเรียนรู้เพื่ออนาคตตามแนวพระพุทธศาสนาของเยาวชนในสังคมไทย” มีวัตถุประสงค์ 4 ข้อ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาวิเคราะห์ปรัชญาศาสนาสำหรับการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 2) เพื่อพัฒนาการรู้คิดตามแนวพระพุทธศาสนาของเยาวชนในสังคมไทย 3) เพื่อพัฒนาจิตสำนึกความเป็นพลเมืองตามแนวพระพุทธศาสนาในสังคมไทย และ 4) เพื่อเสริมสร้างความรับผิดชอบต่อสังคมตามแนวพระพุทธศาสนาในสังคมไทย วิธีดำเนินการวิจัย มี 3 ขั้นตอน คือ 1) การสังเคราะห์เอกสาร การสัมภาษณ์ผู้ที่เกี่ยวข้อง โดยกลุ่มผู้ให้ข้อมูลเป็นผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 15 รูป/คน 2) การสร้างรูปแบบ และตรวจสอบความเหมาะสมของรูปแบบด้วยเทคนิค การสนทนากลุ่ม และการตรวจสอบเอกสาร โดยผู้ทรงคุณวุฒิ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลคือตัวแทนเยาวชนกลุ่มเครือข่ายการเรียนรู้ ทั้ง 4 ภาค จำนวน 200 คน และ 3) การประเมินรูปแบบการพัฒนาทักษะการเรียนรู้เพื่ออนาคต กลุ่มผู้ให้ข้อมูล จำนวน 50 คน จาก 4 ภาค โดยการวิเคราะห์เนื้อหา การวิเคราะห์ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

                ผลการวิจัยพบว่า

               1. การวิเคราะห์ปรัชญาศาสนาสำหรับการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 พบ 4 ประเด็นสำคัญ คือ ด้านแนวคิดปรัชญาศาสนาเชิงสังคม เชิงสิ่งแวดล้อม เชิงเศรษฐกิจ และเชิงการศึกษา เพื่อนำหลักคิดและวิธีการเหล่านี้ไปสู่การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21

               2. การพัฒนาการรู้คิดตามแนวพระพุทธศาสนาของเยาวชนในสังคมไทย พบ 2 ประเด็นสำคัญ คือ หลักพุทธธรรมด้านการรู้คิด และปัจจัยการรู้คิดทางจิตวิทยา เพื่อนำหลักคิดและวิธีการเหล่านี้ไปใช้ในการศึกษาตามแนวพระพุทธศาสนา

               3. การพัฒนาจิตสำนึกความเป็นพลเมืองตามแนวพระพุทธศาสนาในสังคมไทยพบ 3 ประเด็นสำคัญ คือ ด้านการพัฒนาจิตสำนึกความเป็นพลเมือง ด้านการพัฒนาจิตสำนึกความเป็นพลเมืองตามแนวกฎหมาย และด้านการพัฒนาจิตสำนึกความเป็นพลเมืองตามแนวพระพุทธศาสนา เพื่อนำหลักคิดและวิธีการเหล่านี้ไปใช้ในการพัฒนาจิตสำนึกความเป็นพลเมือง

               4. การเสริมสร้างความรับผิดชอบต่อสังคมตามแนวพระพุทธศาสนาในสังคมไทย พบ 4 ประเด็นสำคัญ คือ ด้านสิทธิหน้าที่ของตนเองที่เกี่ยวข้องกับสังคม ด้านความรู้ความสามารถที่เป็นประโยชน์ต่อสังคม ด้านการปฏิบัติตามกฎระเบียบข้อบังคับของสังคม และด้านความเอื้อเฟื้อต่อสังคมทางจิตใจและอารมณ์ เพื่อนำหลักคิดและวิธีการเหล่านี้ไปใช้ในการเสริมสร้างความรับผิดชอบต่อสังคม