การประยุกต์ใช้หลักพุทธกิจในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของภิกษุสยาม ในรัฐเคดาห์ ประเทศมาเลเซีย

ผู้แต่ง

  • พระครูสมุห์ชาเดอร์ จนฺทสาโร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช
  • สิทธิโชค ปาณะศรี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช
  • พระครูโฆสิตวัฒนานุกูล มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช
  • พระครูโกศลอรรถกิจ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช
  • สวัสดิ์ อโณทัย มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น

คำสำคัญ:

หลักพุทธกิจ, ภิกษุสยาม, การพัฒนาคุณภาพชีวิต

บทคัดย่อ

          การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของภิกษุสยามในรัฐเคดาห์ ประเทศมาเลเซีย 2) ศึกษาหลักพุทธกิจที่ปรากฏในคัมภีร์พระพุทธศาสนา และ 3) การประยุกต์ใช้หลักพุทธกิจในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของภิกษุสยามในรัฐเคดาห์ ประเทศมาเลเซีย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เน้นการศึกษาเอกสาร และการสัมภาษณ์เชิงลึก
          ผลการวิจัยพบว่า
          1. แนวคิดเกี่ยวกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของภิกษุสยามในรัฐเคดาห์ ประเทศมาเลเซีย การพัฒนาคุณภาพชีวิต เป็นการยกระดับคุณภาพชีวิตของบุคคลในมิติต่าง ๆ จากสภาพเดิม ๆ ให้ดีขึ้น ทั้งด้านร่างกายและจิตใจ เป็นการเรียนรู้และเขาใจความจริงของชีวิตที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาให้สามารถดำรงตนอยู่ในสังคมอย่างมีความสุข
          2. หลักพุทธกิจที่ปรากฏในคัมภีร์พระพุทธศาสนา หลักพุทธกิจ หมายถึง หลักการที่เป็นกิจวัตรที่พระพุทธเจ้าทรงบำเพ็ญประจำวัน มี 5 อย่าง คือ 1. เวลาเช้า เสด็จออกบิณฑบาตโปรดสัตว์ 2. เวลาเย็น ทรงแสดงธรรม 3. เวลาค่ำ ทรงประทานโอวาทแก่ พระภิกษุ 4. เวลาเที่ยงคืน ทรงตอบปัญหาเทวดา และ 5. เวลาเช้ามืด ทรงตรวจดูสัตว์โลกที่ควรเสด็จไปโปรด พระพุทธเจ้าทรงบำเพ็ญพุทธกิจ 5 ประการนี้ เป็นกิจวัตรประจำวันมิได้ว่างเว้นตลอด 45 พรรษา
          3. การประยุกต์ใช้หลักพุทธกิจในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของภิกษุสยามในรัฐเคดาห์ ประเทศมาเลเซีย หลักพุทธกิจ เป็นหลักกิจวัตรที่พระพุทธองค์ทรงบำเพ็ญประจำวัน โดยสามารถนำมาเป็นแนวทางการประยุกต์ใช้ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของภิกษุสยามในรัฐเคดาห์ ประเทศมาเลเซีย ใน 4 ด้าน คือ ด้านกาย ด้านศีล ด้านจิต และด้านปัญญา เพื่อการมีคุณภาพชีวิตที่ดี

เอกสารอ้างอิง

กันยา วงศ์ชัยวัฒน์. (2560). แนวทางการประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุหลังเกษียณอายุ. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

จรูญ เวชกามา. (2560). ศึกษาวิเคราะห์พุทธกิจในการประกาศพระพุทธศาสนาในพรรษาที่ 7. วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสนาและปรัชญา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย.

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.9 ราชบัณฑิต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์เพื่อการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.

พระประเสริฐศักดิ์ ธีรธมฺโม (เลาหะปาเลศ). (2560). การศึกษาวิเคราะห์พุทธกิจในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในเมืองสาวัตถี. วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสนาและปรัชญา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-04-28

รูปแบบการอ้างอิง

จนฺทสาโร พ. ., ปาณะศรี ส. ., พระครูโฆสิตวัฒนานุกูล, พระครูโกศลอรรถกิจ, & อโณทัย ส. . (2023). การประยุกต์ใช้หลักพุทธกิจในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของภิกษุสยาม ในรัฐเคดาห์ ประเทศมาเลเซีย . วารสารวิชาการ มจร บุรีรัมย์, 8(1), 237–247. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/ambj/article/view/258751

ฉบับ

ประเภทบทความ

Research Articles