Community Development for Supporting Tourism on Natural and Cultural Based Tourism Route in Chaiya Phum Province
Keywords:
Community Development, Natural and Cultural Tourism, Chaiyaphum ProvinceAbstract
The purpose of this research were: 1) to develop communities to support natural and cultural tourism in Chaiyaphum Province, 2) to develop community products to support natural and cultural tourism in Chaiyaphum Province and 3) to create a network of community product development cooperation to support natural and cultural tourism in Chaiyaphum Province. This is a mixed method research. The target groups studied in this research are local people, scholars, leaders, caretakers, villagers, and private sectors totaling 30 people in Nong Bua Daeng’community.
The research results found that:
Problem conditions in community development for supporting tourism on natural and cultural based tourism route in chaiyaphum province were 1) The community has not been developed to be ready and there are potential for the tourists. 2) The problem condition of community products has not been developed to be outstanding. There are not many kinds to attract the attention of tourists. 3) There is not knowledge sharing links, communication and supporting between each other in the community.
References
กระทรวงมหาดไทย กรมพัฒนาชุมชน. (2548). คู่มือการดำเนินงานเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนตามแผนปฏิบัติการกรมพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
TAT REVIEW MAGAZINE. (2561). การท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน (Community-Based Tourism: CBT Thailand). เข้าถึงได้จาก https://www. tatreviewmagazine.com/article/cbt-thailand/ (สืบค้นเมื่อ 19 พฤษภาคม 2565).
คณะกรรมาธิการการพาณิชย์และอุตสาหกรรม, วุฒิสภา. (2565). รายงานการศึกษาวิจัยเรื่องปัจจัยสู่ความสำเร็จของเศรษฐกิจฐานรากฯ.
สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดบุรีรัมย์. (2563). คู่มือเรื่องเล่าย้อนรอยเส้นทางชัยวรมันมหัศจรรย์พระอาทิตย์ผ่านช่องประตู. บุรีรัมย์.
ประนอม การชะนันท์. (2564). แนวทางการสร้างศักยภาพการจัดการตนเองด้านการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนกรุงชิง อำเภอนบพิตำ จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช, 8(2), 3.
ประเวศ วะสี. (2541). บนเส้นทางใหม่การส่งเสริมสุขภาพอภิวัฒน์ชีวิตและสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
ปาริชาติ สถาปิตานนท์. (2549). การสื่อสารแบบมีส่วนร่วมและพัฒนาชุมชน:จากแนวคิดสู่ปฏิบัติการวิจัยในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย(สวก.).
พระมหาสุทิตย์ อาภากโร. (2559). เอกสารคำสอนวิชา พระพุทธศาสนากับการพัฒนาสังคม. ภาควิชาสังคมวิทยาและมนุษย์วิทยา คณะสังคมศาสตร์, คณะพระพุทธศาสนากับการพัฒนาสังคม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุทธิธรรม เลขวิวัฒน์. (2549). เครือข่ายชุมชนพอเพียง. กรุงเทพฯ: สถาบันวิถีทรรศน์.
เสรี พงศ์พิศ. (2545). แนวคิดเกี่ยวกับวิสาหกิจชุมชน. อ้างใน คณะกรรมาธิการการพาณิชย์และอุตสาหกรรม, วุฒิสภา. รายงานการศึกษาวิจัยเรื่องปัจจัยสู่ความสำเร็จของเศรษฐกิจฐานรากฯ.
วัฒนธรรมจังหวัดชัยภูมิ. (2564). เสน่ห์อิสาน เล่าขานเมืองชัยภูมิ. ชัยภูมิ.
สำนักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดชัยภูมิ. (2563). มอหินขาว. เข้าถึงได้จาก https://chaiyaphum.prd.go.th/th/content/category/detail/id/127/iid/11436 (สืบค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2565).
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.). (2563). ภูพระ - ททท. เข้าถึงได้จาก https://thai.tourismthailand.org › Attraction/ภูพระ (สืบค้นเมื่อ 10 มกราคม 2565).
A. Javier Trevino, George C. (2006). Homans: History, Theory and Method. Oxford: Charles Tilly. Boulder Paradigm Publishers.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Academic MCU Buriram Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น ไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของบรรณาธิการ