การพัฒนาทักษะการสื่อสารของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล ของโรงเรียนสุเหร่าหัวหมากน้อย สังกัดสำนักงานเขตบางกะปิ กรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
ทักษะการสื่อสาร, ผู้บริหารสถานศึกษา, ยุคดิจิทัลบทคัดย่อ
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับทักษะการสื่อสารของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลของโรงเรียนสุเหร่าหัวหมากน้อย สังกัดสำนักงานเขตบางกะปิ กรุงเทพมหานคร และ 2) นำเสนอแนวทางการพัฒนาทักษะการสื่อสารของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลของโรงเรียนสุเหร่าหัวหมากน้อย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้บริหาร ครู และบุคลากร จำนวน 32 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สำหรับข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
1. ระดับทักษะการสื่อสารของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลของโรงเรียนสุเหร่าหัวหมากน้อย โดยภาพรวมทักษะการสื่อสารของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล อยู่ในระดับมาก
2. การนำเสนอแนวทางในการสื่อสารนั้น ผู้บริหารสถานศึกษาควรมีความน่าเชื่อถือทั้งในด้านของตัวบุคลิกภาพเองหรือข้อมูลข่าวสารที่ได้นำมาสื่อสารและยังควรมีการคำนึงถึงความเหมาะสมทางด้านการใช้ภาษา กริยาท่าทางประกอบการสื่อสารเพื่อให้เหมาะสมกับบริบทในสถานการณ์ตามสภาพแวดล้อม ในการสื่อสารนั้นควรแม่นยำในเนื้อหาที่จะนำมาสื่อสารเป็นข้อมูลที่เป็นจริงไม่เป็นเท็จ เมื่อต้องการจะสื่อสารควรเลือกช่องทางการสื่อสารให้สอดคล้องกับบริบทของผู้รับสาร ผู้บริหารสถานศึกษาควรคำนึงถึงความสามารถของผู้รับสารในการสื่อสารเพื่อการสื่อสารที่ส่งสารไปยังผู้รับสารนั้นจะได้เข้าใจในเนื้อหาได้อย่างดี และผู้บริหารสถานศึกษาควรมีการสื่อสารที่มีที่มาที่ไปของเนื้อหามีการนำอ้างอิงมาเพื่อประกอบเนื้อหาในการสื่อสารให้ผู้รับสารนั้นได้เข้าใจชัดเจนและน่าเชื่อถือ ตามลำดับ
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา คล่องแคล่ว. (2555). การพัฒนากลยุทธ์การสร้างแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดกลางในจังหวัดกําแพงเพชร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาสน์.
พัชรินทร์ ถาปันแก้ว. (2566). ทักษะการสื่อสารของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการปฏิบัติตามมาตรฐานการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
พิมลพรรณ เพชรสมบัติ. (2562). ทักษะการสื่อสารของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 13(1), 142-156.
พฤฑฒิพล พฤฑฒิกุล. (2557). รูปแบบการสื่อสารของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำจังหวัดขนาดใหญ่พิเศษที่ประสบความสำเร็จ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา, 8(2), 138-150.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). คู่มือการบริหารจัดการระบบคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
หทัยทิพย์ สิขัณฑกสมิต. (2554). การติดต่อสื่อสารของผู้บริหารกับการปฏิบัติงานของครูในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรสาคร. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Vilma S. Pricellas. (2016). Effectiveness of School Administrators’ Leadership Skills and Behaviors and their School Performance in Area III Leyte Division, Philippines. Journal of Business and Management, 18(8), 106-126.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารวิชาการ มจร บุรีรัมย์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น ไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของบรรณาธิการ
