องค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนในสหวิทยาเขตเมืองชลบุรี 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 1
คำสำคัญ:
องค์กรแห่งการเรียนรู้ สถานศึกษาในสหวิทยาเขตเมืองชลบุรี 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 1บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนในสหวิทยาเขตเมืองชลบุรี 2 และเปรียบเทียบความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ตามการรับรู้ของครู โดยจำแนกตามระดับการศึกษาและประสบการณ์การทำงาน การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ประชากรประกอบด้วยครูในโรงเรียนจำนวน 301 คน กลุ่มตัวอย่างคัดเลือกด้วยวิธีการสุ่มแบบง่ายตามตารางเครจซี่และมอร์แกน ได้จำนวน 169 คน ใช้แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับเป็นเครื่องมือเก็บข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า (1) องค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนในสหวิทยาเขตเมืองชลบุรี 2 โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และ (2) การเปรียบเทียบความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ จำแนกตามระดับการศึกษาและประสบการณ์การทำงานของครู พบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ข้อค้นพบเหล่านี้ชี้ให้เห็นถึงการเรียนรู้ร่วมกันในองค์กร การพัฒนาบุคลากร และการวางแผนที่เป็นระบบซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญในการพัฒนาองค์กรให้เป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ที่ยั่งยืน
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
----------. (2557). รายงานสถานการณ์การศึกษาแห่งชาติ. สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
จิตติมา ศรีงาม. (2565). การพัฒนาความเชี่ยวชาญในองค์กรแห่งการเรียนรู้. วารสารการศึกษาแห่งชาติ, 5(2), 45-56.
ธัญญา วรรณพงษ์. (2565). วิสัยทัศน์ร่วมและความสำเร็จในองค์กร. วารสารการบริหารการศึกษา, 6(1), 89-102.
ปรียาภรณ์ ศรีสมาน. (2566). การสร้างวิสัยทัศน์ร่วมในสถานศึกษา. วารสารวิจัยและพัฒนา, 7(2), 56-70.
ปวีณา จงเจริญสุข. (2566). ความเชี่ยวชาญและความสำเร็จในองค์กร. วารสารการจัดการการศึกษา, 3(1), 12-25.
พิชญ์ สุขสมบัติ. (2566). การวางแผนเชิงระบบในองค์กรแห่งการเรียนรู้. วารสารวิจัยการศึกษา, 4(3), 12-24.
สมเกียรติ ศิริพงษ์. (2566). การบริหารงานด้วยทีมเชิงระบบ. วารสารวิทยาศาสตร์การศึกษา, 5(1), 34-48.
ศักดิ์สิน โรจน์สราญรมย์. (2554). การบริหารการศึกษาแบบองค์กรแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย.
สุนิสา วงศ์สิริ. (2565). การวิเคราะห์การคิดเชิงระบบในสถานศึกษา. วารสารการบริหารการศึกษา, 8(1), 23-35.
อารยา ชื่นสุข. (2564). การเปลี่ยนแปลงแบบแผนทางความคิดในองค์กรแห่งการเรียนรู้. วารสารวิชาการศึกษา, 2(4), 34-45.
วชิรวิทย์ สุขสำราญ. (2564). การเรียนรู้ร่วมกันในทีมงานองค์กร. วารสารการพัฒนาการศึกษา, 3(2), 45-60.
วิทยา มณีรัตน์. (2566). การพัฒนาทักษะการคิดสร้างสรรค์ของครู. วารสารการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, 4(3), 67-78.*Best, J. W. (1977). Research in education (3rd ed.). Prentice-Hall.
Likert, R. (1932). A technique for the measurement of attitudes. Archives of Psychology, 22(140), 1–55.
Senge, P. M. (1990). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. Doubleday/Currency.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 ธารีรัตน์ บุญมีพิพิธ, วรชัย วิภูอุปรโคตร
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
