วัด : สถานที่ทิ้งขยะศักดิ์สิทธิ์และขยะมีชีวิต

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาขยะชุมชนที่ส่งผลกระทบต่อวัด ซึ่งชุมชนได้ผลักภาระการจัดการขยะให้กับวัดและพระสงฆ์ โดยมีการเสนอแนะแนวทางการแก้ไขปัญหาร่วมกัน ซึ่งแรกเริ่มเดิมทีวัดเป็นสถานที่ทำกิจกรรมร่วมกันของคนในชุมชน และพัฒนาขัดเกลาจิตใจฝึกคนให้เป็นคนดีของสังคม แต่ปัจจุบันนี้วัดกลายเป็นสถานที่ทิ้งขยะ 2 ประเภท คือ ขยะมีชีวิต และขยะศักดิ์สิทธิ์ ขยะมีชีวิต ได้แก่ หมา แมวที่ถูกทอดทิ้ง เป็นต้น ขยะศักดิ์สิทธิ์ ได้แก่ พระพุทธรูปคอหัก คอขาด แขนขาด ตุ๊กตาลูกเทพและกุมารทองชำรุด รูปปั้นเทพเจ้าต่าง ๆ ที่มีสภาพชำรุด เป็นต้น ขยะเหล่านี้ได้ถูกนำมาทิ้งไว้ให้วัดรับผิดชอบ เพราะเชื่อว่าขยะศักดิ์สิทธิ์มีความอาถรรพ์เป็นสิ่งไม่ดีต่อคนในครอบครัวต้องนำไปทิ้งวัด เชื่อว่าพระสงฆ์มีความเมตตาค้ำจุลโลกต่อขยะมีชีวิตเมื่อเจ้าของไม่รักสัตว์เลี้ยงของตัวเองแล้วก็นำไปทิ้งวัด โดยพระสงฆ์จะคอยดูแลให้อาหารต่อขยะมีชีวิตเพื่อมีชีวิตดำรงอยู่ต่อไป และจัดการเก็บกวาดทำความสะอาดให้กับขยะศักดิ์สิทธิ์เพื่อให้พุทธสถานน่าอยู่ไม่รกร้างหรือสกปรก