สมาธิกับการวิจัย : ความสัมพันธ์และความเชื่อมโยง
คำสำคัญ:
สมาธิ, การวิจัย, ลดความเครียด, ความสัมพันธ์บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ จะกล่าวถึงความสัมพันธ์และความเชื่อมโยงระหว่างสมาธิกับการวิจัย กล่าวคือสมาธิเป็นความสามารถในการจดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยไม่วอกแวก เป็นการรับรู้ที่ชัดเจนและต่อเนื่องต่อสิ่งเร้าในปัจจุบัน ส่วนการวิจัยเป็นกระบวนการแสวงหาความรู้ใหม่ โดยใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ โดยสมาธินั้นเป็นทักษะที่สำคัญในการวิจัย เนื่องจากช่วยให้ผู้วิจัยสามารถจดจ่ออยู่กับงานวิจัยได้โดยไม่วอกแวก ช่วยลดความเครียดและความวิตกกังวล ช่วยเพิ่มความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการ ช่วยให้สามารถมองปัญหาจากมุมมองใหม่ได้ และช่วยให้สามารถแก้ปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น ซึ่งงานวิจัยหลายชิ้นได้แสดงให้เห็นว่า การฝึกสมาธิสามารถส่งผลดีต่อผลงานวิจัยได้ เช่น ช่วยให้ผลงานวิจัยมีคุณภาพดีขึ้น ช่วยลดระยะเวลาในการวิจัย และเพิ่มผลผลิตทางงานวิจัย เพราะเหตุนี้ การฝึกสมาธิจึงควรเป็นทักษะพื้นฐานที่นักวิจัยทุกคนควรมี
References
กิ่งฟ้า สินธุวงษ์. (2552). การพัฒนาวิชาชีพเพื่อพัฒนาผู้เรียน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 1(2), 6-11.
กิตติ จิตร์ตรีฐิน และคณะ. (2564). ผลของการฝึกอานาปานสติที่มีต่อการลดความวิตกกังวลของทหารกองประจำการ. วารสารพุทธจิตวิทยา, 6(1), 30-40.
จิดาภา เกิดสุริวงษ์ และคณะ. (2565). ผลของโปรแกรมดนตรีพุทธบำบัดต่อการเพิ่มสมาธิต่อเนื่องสำหรับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษระดับมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนพิบูลประชาสรรค์ กรุงเทพฯ. Journal of MCU Humanities Review, 8(2), 37-63.
เจือจันท์ วังทะพันธ์ และคณะ. (2563). การพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ด้วยการปฏิบัติสมาธิของนักศึกษาครูสมาธิสถาบันพลังจิตตานุภาพ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 8(4), 1308-1321.
ฑัมม์พร นิพนธ์พิทยา. (2561). ความสำคัญของการวิจัยทรัพยากรมนุษย์. วารสารวิจยวิชาการ, 1(2), 121-136.
บุญชม ศรีสะอาด. (2535). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ชมรมเด็ก.
ประพันธ์ แสงทองดี. (2564) การทำสมาธิเพื่อพัฒนาผลงานทางวิชาการ. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(9), 387-398.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2548). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ชุดควัด. กรุงเทพฯ: เลี่ยงเชียง.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2552). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์(พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: บริษัท เอส.อาร์.พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.
พราวพิมล กิตติวงศ์วิชัย. (2566). ผลของการทำสมาธิบำบัดต่อความวิตกกังวลและความผาสุกทางจิต วิญญาณของผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย. วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม, 20(1), 216-226.
ศุภณัฐ รัตนปกรณ์. (2560). ผลของโปรแกรมการฝึกยิงประตูและสมาธิอานาปานสติที่มีต่อความสามารถในการเลี้ยงและความแม่นยำในการยิงประตูของนักกีฬาฟุตบอลโรงเรียนอุดรพิทยานุกูล. Journal of Education Khon Kaen University, 11(1), 189-196.
สุนิสา โมสิโก. (2566). อานาปานสติกับการพัฒนาตน. วารสารธรรมเพื่อชีวิต: Journal of Dhamma for Life, 29(1), 83-97.