การบริหารจัดการงานสังคมสงเคราะห์ประชาชนในภาวะวิกฤตการระบาดเชื้อไวรัสโควิด-19 นครราชสีมา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาสภาพในการบริหารจัดการ 2. ศึกษาองค์ประกอบในการบริหารจัดการ 3. นำเสนอวิธีการบริหารจัดการงานสังคมสงเคราะห์ในภาวะวิกฤตการระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 ในนครราชสีมา โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 25 รูปหรือคน และการสนทนากลุ่มเฉพาะกับผู้ทรงคุณวุฒิอีก 9 คน เครื่องมือที่ใช้คือแบบสัมภาษณ์เชิงลึก และวิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีการพรรณนาความ

ผลการวิจัยพบว่า 1. สภาพในการบริหารจัดการ 1. จุดแข็ง คือ ภาวะผู้นำของพระสังฆาธิการ การจัดการทรัพยากรมนุษย์ และการใช้เทคโนโลยีอย่างมีประสิทธิภาพ 2. จุดอ่อน คือ การขาดทรัพยากรและบุคลากร รวมถึงการประสานงานที่ไม่เป็นระบบ 3. โอกาส คือ การพัฒนาระบบบริหารจัดการและการสร้างความร่วมมือระหว่างภาคส่วนต่าง ๆ เป็นสิ่งที่ควรเน้นย้ำ และ 4. อุปสรรค คือ การขาดแคลนงบประมาณและบุคลากร 2. องค์ประกอบในการบริหารจัดการ พบว่า 1. การวางแผนเริ่มจากการวิเคราะห์สถานการณ์และจัดสรรทรัพยากร 2. การลงมือปฏิบัติเน้นการจัดตั้งศูนย์ประสานงานและให้บริการทางการแพทย์ 3. การตรวจสอบประเมินผลการดำเนินงาน รวบรวมข้อมูลและความคิดเห็นจากผู้รับบริการ และ 4. การปรับปรุงแก้ไข มุ่งเน้นการประเมินผลและพัฒนาทักษะของเจ้าหน้าที่ 3. การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรม สังคหวัตถุ 4 ในการบริหารจัดการงานสังคมสงเคราะห์ประกอบด้วย 1. ทาน เน้นการให้สิ่งของจำเป็นและบริการทางการแพทย์ 2. ปิยวาจา ให้ความสำคัญกับการสื่อสารสุภาพและให้กำลังใจ 3. อัตถจริยา ครอบคลุมการจัดหาสิ่งจำเป็น การสนับสนุนการศึกษา และส่งเสริมสุขภาพ และ 4. สมานัตตตา เน้นการดำเนินงานอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ เพื่อสร้างความมั่นคง
ทางเศรษฐกิจและสุขภาพจิตแก่ประชาชน 4. วิธีการบริหารจัดการงานช่วยเหลือประชาชน ประกอบด้วย 2 ด้าน ได้แก่ 1. การสงเคราะห์ทางวัตถุ มีการแจกจ่ายอาหาร น้ำดื่ม อุปกรณ์ป้องกันโรค ยารักษาโรค และ 2. การสงเคราะห์ทางจิตใจ มีการให้คำปรึกษา สนับสนุนทางจิตใจ เผยแพร่ข้อมูลที่ถูกต้อง