ทิศทางการบริหารงานท้องถิ่นไทยในอนาคต
คำสำคัญ:
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น, การบริหาร, อนาคตบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นของไทยในอนาคต โดยมุ่งเน้นถึงบทบาทที่สำคัญขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่อการพัฒนาประเทศในทุกด้าน ทั้งเศรษฐกิจ การเมือง สังคม และวัฒนธรรม การมีแนวทางการบริหารที่ชัดเจนจะช่วยให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีความคล่องตัวในการจัดการและการปกครองตนเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งส่งผลให้ประเทศเจริญก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว การปกครองส่วนท้องถิ่นถือเป็นพื้นฐานสำคัญในการปกครองประเทศตามหลักประชาธิปไตย โดยมีลักษณะพิเศษคือเป็นการปกครองระดับล่างที่ผู้บริหารมาจากการเลือกตั้งโดยตรงของประชาชน ทำให้มีความใกล้ชิดและเข้าใจความต้องการของประชาชนในท้องถิ่นเป็นอย่างดี
ทิศทางการปกครองส่วนท้องถิ่นในอนาคตควรมุ่งเน้นให้เป็นหน่วยงานหลักในการจัดบริการสาธารณะ โดยมีความเป็นอิสระและได้รับการส่งเสริมจากภาครัฐ รวมถึงมีคณะกรรมการกลางทำหน้าที่กำกับ ตรวจสอบ และประเมินผลการดำเนินงาน ทั้งนี้ ผู้บริหารขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรมาจากการเลือกตั้งโดยตรงของประชาชน เพื่อให้มีความชัดเจนในด้านอำนาจหน้าที่และเปิดโอกาสให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการบริหารและตรวจสอบ นอกจากนี้ ควรมีการจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในรูปแบบพิเศษที่มีอำนาจหน้าที่เฉพาะ เพื่อให้การบริการสาธารณะมีประสิทธิภาพ คุ้มค่า และเกิดผลสัมฤทธิ์สูงสุด ซึ่งเป็นเป้าหมายสำคัญในการสร้างประโยชน์สุขแก่ประชาชนและส่งเสริมการพัฒนาท้องถิ่นอย่างยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2558). บทสรุปสำหรับผู้บริหารข้อเสนอเชิงนโยบายด้านการกระจายอำนาจ. สืบค้น 9 กันยายน 2567, จาก http://www.lrct.go.th/th/
การปกครองส่วนท้องถิ่น เรื่อง การจัดตั้งองค์กรปกครองท้องถิ่นต้องสอดคล้องกับเจตนารมณ์ประชาชนและความพร้อมของท้องถิ่น ตามที่กฎหมายกำหนด. (2560, 6 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก. หน้า 74.
กิตต์ระวี เลขากุล. (2561). ธรรมาภิบาลวัฒนธรรมองค์การที่ส่งผลต่อประสิทธิผลองค์การของเทศบาลในเขตภาคใต้ของประเทศไทย (ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน). สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
โกวิทย์ พวงงาม. (2558). ประชาธิปไตยทางการคลังไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นฤมล เพ็ญสิริวรรณ. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะผู้นำของผู้บริหารเทศบาลตำบลในจังหวัดนนทบุรี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(10), 2641-2658.
ปัณณพงศ์ วงศ์ณาศรี. (2557). ความขัดแย้งและการจัดการความขัดแย้ง : บริบทในสังคมไทย (รายงานการวิจัย). นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย.
วลินเนศวร์ ธีรการุณวงค์. (2562). การบริหารตามหลักธรรมาภิบาลที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของเทศบาลตำบลในจังหวัดนนทบุรี (ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยปทุมธานี.
วุฒิสาร ตันไชย. (2557). การกระจายอำนาจและประชาธิปไตยในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.


