การสื่อสารธรรมะกับการเมืองต่อคนรุ่นใหม่ ของพระราชธรรมนิเทศ (พระพยอม กลฺยาโณ)
คำสำคัญ:
การสื่อสารธรรมะ, การเมือง, คนรุ่นใหม่, พระพยอม กลฺยาโนบทคัดย่อ
บทความนี้นำเสนอการสื่อสารธรรมะของพระราชธรรมนิเทศ (พระพยอม กลฺยาโณ) ที่มุ่งเน้นเข้าถึงกลุ่มคนรุ่นใหม่ โดยการเชื่อมโยงหลักธรรมกับประเด็นการเมืองและสังคม ผ่านการใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย อารมณ์ขัน และการเปรียบเทียบที่เป็นกันเองพระพยอมได้ปรับบทบาทของตนเป็นทั้งผู้เผยแผ่ธรรมะและผู้นำทางความคิดในสังคมที่ต้องการคำแนะนำด้านคุณธรรม โดยไม่เพียงแต่เสนอแนวคิดทางศาสนา แต่ยังสอดแทรกหลักธรรมอย่าง สังคหวัตถุ 4 และศีล 5 เพื่อให้คนรุ่นใหม่ตระหนักถึงความสำคัญของคุณธรรม เช่น ความซื่อสัตย์ ความรับผิดชอบ และการเสียสละ ที่เป็นรากฐานของการสร้างสังคมที่มีความยั่งยืน เทคนิคการสื่อสารของพระพยอมที่โดดเด่นไม่เพียงแต่ทำให้ธรรมะเข้าถึงได้ง่าย แต่ยังช่วยกระตุ้นจิตสำนึกและความรับผิดชอบต่อสังคมในหมู่เยาวชน โดยการนำสถานการณ์จริงมาเชื่อมโยงกับหลักธรรม พระพยอมสามารถทำให้ธรรมะเป็นสิ่งที่สัมผัสได้ในชีวิตประจำวันและเป็นเครื่องมือในการแก้ไขปัญหาสังคม ข้อความที่สื่อออกมาผ่านการเทศน์ของพระพยอมช่วยให้เยาวชนมีแรงบันดาลใจในการทำความดีเพื่อส่วนรวม และสนใจในการมีส่วนร่วมทางสังคมและการเมืองอย่างมีคุณธรรม องค์ความรู้ใหม่ที่ได้จากการศึกษาในบทความนี้ คือ แนวทางการใช้ธรรมะเป็นเครื่องมือในการเสริมสร้างความยั่งยืนทางสังคมผ่านการมีส่วนร่วมทางการเมืองและคุณธรรมส่วนบุคคล โดยแนวคิดนี้เน้นถึงการนำหลักธรรมมาเป็นพื้นฐานในการพัฒนาจิตสำนึกของประชาชนและผู้นำทางการเมือง ให้มีความซื่อสัตย์และรับผิดชอบต่อสังคม ทำให้การสื่อสารธรรมะไม่เพียงแต่สร้างความเข้าใจในหลักธรรม แต่ยังส่งเสริมการมีส่วนร่วมของคนรุ่นใหม่ในการสร้างสังคมที่ยั่งยืนและมีความเป็นธรรม
เอกสารอ้างอิง
พรรณยมล เชยเกสร. (2559). บทบาทของพระราชธรรมนิเทศ (พระพยอม กลฺยาโณ) กับการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของไทย (การศึกษาค้นคว้าอิสระรัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการเมืองการปกครอง). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พระครูโสภณสุตากร (ณัฏฐ์ณภัทร ฆ้องพาหุ) และคณะ. (2564). พุทธจริยธรรมสำหรับผู้นำทางการเมือง. วารสารพุทธมัคค์ ศูนย์วิจัยธรรมศึกษา สำนักเรียนวัดอาวุธวิกสิตาราม, 6(1), 215-224.
พระฏุลากาญ กิตฺติคุตฺโต. (2561). สื่อใหม่กับการเผยแผ่พระพระพุทธศาสนาในยุคปัจจุบัน. วารสารวิชาการ สถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 1(2), 106-118.
พระปลัดณรงค์ศักดิ์ วิสุทฺธิเมธี และสุขี มากมูลดี. (2562). สังคหวัตถุองค์ธรรมแห่งการสังคมสงเคราะห์. วารสารพุทธมัคค์ ศูนย์วิจัยธรรมศึกษา สำนักเรียนวัดอาวุธวิกสิตาราม, 4(2), 10-19.
เพิ่มพูน หงส์เหิร. (2566). พระพยอม จากหนุ่มทำงานรับเหมา สู่พระนักเทศน์ผสมตลก ที่มาของวลี “โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า”. สืบค้น 11 พฤศจิกายน 2567, จาก https://shorturl.asia/d2zOv
มติชนออนไลน์. (2566). พระพยอม พร้อมทำตามกฎมหาเถรสมาคม ของดสัมภาษณ์เรื่องการเมือง. สืบค้น 11 พฤศจิกายน 2567, จาก https://shorturl.asia/o4EQX
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ยุภาพร ยุภาศ และพระมหาอำคา วรปญฺโญ. (2563). ธรรมะกับการเมืองในวิถีแห่งธรรมาธิปไตย. วารสารวิชาการรัตนบุศย์ (RATANABUTH JOURNAL), 2(1), 1-13.
วีระศักดิ์ บุญญดิษฐ์ และคณะ. (2564). หลักการบริหารกับการพัฒนาที่ยั่งยืนของสังคมไทย. วารสารมหาจุฬาตานีปริทรรศน์ ปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 3(6), 1-9.
หงส์ฟ้า. (2565). 5 ข้อคิดและบทเรียนชีวิต พระพยอม กัลยาโณ. สืบค้น 11 พฤศจิกายน 2567, จาก https://shorturl.asia/BhTP9
Jeranathep, P. (2022). Digital Media Creation on Social Networks. Retrieved November 11, 2024, from https://shorturl.asia/L9aVQ
Unlockmen. (2015). Techniques for persuading people in 10 seconds by James Altucher. Retrieved November 11, 2024, from https://shorturl.asia/RdCIh
Waymagazine. (2022). What is true Dharma?. Retrieved November 11, 2024, from https://shorturl.asia/jZbc4
