พุทธวิธีการสื่อสารทางการเมือง
คำสำคัญ:
พุทธวิธี, การสื่อสารทางการเมือง, ความรัก, เมตตา, สันติภาพบทคัดย่อ
บทความนี้นำเสนอแนวทางการประยุกต์ใช้พุทธวิธีในการสื่อสารทางการเมือง โดยเน้นถึงการบูรณาการผ่านกาย วาจา และใจ ซึ่งทั้งหมดล้วนมีรากฐานอยู่บนหลัก “ความรัก” และ “ความเมตตา” ที่เป็นหัวใจสำคัญของพระพุทธศาสนา การสื่อสารที่ดีควรสะท้อนถึงความอดทน อดกลั้น และการให้อภัย โดยประชาชนและนักการเมืองควรมีบทบาทในการแสดงออกด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน เคารพซึ่งกันและกัน และกตัญญูต่อแผ่นดิน พุทธวิธีนี้สามารถนำมาใช้ในการสร้างความสมานฉันท์และลดความขัดแย้งทางการเมืองได้อย่างมีประสิทธิภาพ การสื่อสารทางการเมืองในบริบทของพระพุทธศาสนามุ่งเน้นการสื่อสารที่ประกอบด้วยความจริงใจ (สัมมาวาจา) และสติ (สติปัฏฐาน) เพื่อสร้างบรรยากาศแห่งความสงบสุขและการอยู่ร่วมกันในสังคมที่มีความหลากหลาย การใช้หลักพรหมวิหาร 4 ได้แก่ เมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา ช่วยสร้างการสื่อสารที่ลดความรุนแรงในการเมืองและส่งเสริมความร่วมมือระหว่างกลุ่มต่างๆ ในสังคม บทความนี้ยังได้อธิบายถึงบทบาทของพุทธวิธีในการสื่อสารในยุคดิจิทัล ที่สื่อสังคมออนไลน์มีอิทธิพลอย่างมากในการสร้างและเปลี่ยนแปลงความคิดเห็นทางการเมือง การสื่อสารด้วยสติและความรับผิดชอบจะช่วยลดปัญหาการบิดเบือนข้อมูล และสร้างความเข้าใจร่วมกันระหว่างรัฐกับประชาชน รวมถึงการนำหลักธรรมมาใช้ในการสื่อสารระหว่างประเทศ เพื่อลดข้อพิพาทและเสริมสร้างสันติภาพระหว่างรัฐต่างๆ ในท้ายที่สุด บทความนี้ชี้ให้เห็นว่าพุทธวิธีการสื่อสารเป็นแนวทางสำคัญที่สามารถประยุกต์ใช้ได้อย่างกว้างขวาง เพื่อเสริมสร้างสังคมประชาธิปไตยที่เข้มแข็ง โปร่งใส และมีความสงบสุขอย่างยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
กษิรา เทียนส่องใจ. (2551). การศึกษาวิเคราะห์อภัยทานเพื่อการจัดการความขัดแย้งในสังคมไทยปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พฤทธิสาณ ชุมพล. (2546). ระบบการเมือง : ความรู้เบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิชิต ทนงค์. (2550). การสื่อสารทางการเมืองกับการสร้างอัตลักษณ์ประชาธิปไตยของเยาวชนในจังหวัดอุบลราชธานี (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วัลลภ ลาพาย. (2551). แนวคิดและกระบวนการสื่อสารทางการเมือง หน่วยที่ 3. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช.
เสถียร เชยประทับ. (2540). การสื่อสำรกับกำรเมือง : เน้นสังคมประชำธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2546). อัตลักษณ์ : กำรทบทวนทฤษฎีและกรอบแนวคิด. กรุงเทพฯ: สำนักคณะกรรมการการวิจัยแห่งชาติ.
Mcnair, B. (1999). An Introduction to Political Communication. New York: Routledge.
Rush, M. & Althoff, P. H. (1971). An Introduction to Political Sociology. London: Thomas Nelson and Sons Limited.
Agree, W. K. et al. (1976). Introduction to Mass Commumication. New York: Harper & Row.
Lord, E. A. (1976) Tensors, Relativity and Cosmology. New Delhi: Tata McGraw-Hill Company Ltd.
