วิธีการเผยแผ่พระพุทธศาสนาตามหลัก 4 ส. เพื่อการพัฒนาพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในอำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี
คำสำคัญ:
วิธีการเผยแผ่, หลัก 4 ส., พระสอนศีลธรรมในโรงเรียนบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาระดับการเผยแผ่พระพุทธศาสนา 2. เปรียบเทียบ ระดับสภาพการเผยแผ่พระพุทธศาสนา และ 3. ศึกษาปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะต่อวิธีการเผยแผ่พระพุทธศาสนาตามหลัก 4 ส. เพื่อการพัฒนาพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในอำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี การวิจัยเชิงปริมาณ เก็บข้อมูลกับนักเรียนในอำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี จำนวน 368 คน วิเคราะห์ข้อมูลที่ได้โดยหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยการทดสอบค่าที ค่าเอฟ วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิจัยเชิงคุณภาพสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 9 รูปหรือคน และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยเทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบท
ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับการเผยแผ่พระพุทธศาสนาตามหลัก 4 ส. เพื่อการพัฒนาพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในอำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.72 2. ผลการเปรียบเทียบระดับการปฏิบัติที่มีต่อวิธีการเผยแผ่พระพุทธศาสนาตามหลัก 4 ส. เพื่อการพัฒนาพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในอำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี พบว่า ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อายุ ระดับชั้นเรียน วุฒิธรรมศึกษา มีผลให้ความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อวิธีการเผยแผ่พระพุทธศาสนาตามหลัก 4 ส. เพื่อการพัฒนาพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในอำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี โดยภาพรวม ไม่แตกต่างกัน จึงปฏิเสธสมมติฐานการวิจัย และ 3. ปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะสำหรับวิธีการเผยแผ่พระพุทธศาสนาตามหลัก 4 ส. เพื่อการพัฒนาพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในอำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี พบว่า พระสอนศีลธรรม ขาดทักษะการสอนศีลธรรมแก่นักเรียนให้เกิดความเข้าใจ เพื่อให้เกิดการเรียนรู้อย่างได้ผลในสภาพสังคมปัจจุบัน ส่วนข้อเสนอแนะ พระสอนศีลธรรมควรเพิ่มทักษะการเรียนการสอนเพื่อผู้เรียน เพื่อเกิดทักษะความจำที่ดี จนเกิดความรู้ความเข้าใจในการเรียนรู้อย่างได้ผลกับสภาพสังคมปัจจุบัน
เอกสารอ้างอิง
กองพุทธศาสนศึกษา สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2562). แผนยุทธศาสตร์และแผนปฏิบัติการ การพัฒนาการศึกษาโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา (พ.ศ. 2553-พ.ศ.2562). กรุงเทพฯ: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). พุทธศาสนาในอาเซียน (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พระปิยะ ปิยธมฺโม. (2557). ความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อกระบวนการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของครูประจำการและครูพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนมัธยมศึกษาอำเภอเมืองแพร่ (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสมชาย ธมฺมวโร. (2557). การศึกษาเปรียบเทียบการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของครูพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนและครูประจำการในเขตภาษีเจริญกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสมคิด จินฺตสโม. (2561). สภาพบทบาทในการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมแก่นักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายของพระสงฆ์อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row Publications.
