การประยุกต์หลักสังคหวัตถุธรรมเพื่อการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลเพชรชมภู อำเภอโกสัมพีนคร จังหวัดกำแพงเพชร

ผู้แต่ง

  • พระครูศีลวชิรคุณ (ภณณัฐ สีลสํวโร) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระครูวชิรคุณพิพัฒน์ (อเนก คุณวุฑฺโฒ) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระครูสังฆรักษ์โกศล มณิรตนา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การประยุกต์, สังคหวัตถุธรรม, การจัดสวัสดิการ, ผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาระดับการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลเพชรชมภู 2. เปรียบเทียบการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลเพชรชมภู โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ 3. นำเสนอการประยุกต์หลักสังคหวัตถุธรรมเพื่อการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลเพชรชมภู ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี ระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณ มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.971 เก็บข้อมูลกับกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 372 คน

ผลการวิจัยพบว่า 1. การจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลเพชรชมภู อำเภอโกสัมพีนคร จังหวัดกำแพงเพชร โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (equation=3.82, S.D.=0.10) เมื่อพิจารณารายละเอียดในแต่ละด้าน พบว่า อยู่ในระดับมากทุกด้าน 2. เปรียบเทียบการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลเพชรชมภู อำเภอโกสัมพีนคร จังหวัดกำแพงเพชร โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า ประชาชนที่มีเพศต่างกัน มีความคิดเห็นโดยรวมแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 จึงยอมรับสมมติฐานการวิจัย ส่วนประชาชนที่มีอายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และรายได้ต่อเดือน ต่างกัน มีความคิดเห็น ไม่แตกต่างกัน จึงปฏิเสธสมมติฐานการวิจัย 3. การประยุกต์หลักสังคหวัตถุธรรมเพื่อการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลเพชรชมภู อำเภอโกสัมพีนคร จังหวัดกำแพงเพชร พบว่า การประยุกต์หลักสังคหวัตถุธรรมเพื่อการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุ ประกอบด้วย ทาน ปิยวาจา อัตถจริยา และสมานัตตตา โดยครอบคลุมทั้ง 6 มิติสำคัญของผู้สูงอายุ ได้แก่ สุขภาพ การศึกษา ที่อยู่อาศัย การมีงานทำและรายได้ นันทนาการ และบริการทางสังคมทั่วไป โดยการประยุกต์หลักสังคหวัตถุธรรม

เอกสารอ้างอิง

เจนจิรา โสเสมอ. (2566). ความต้องการสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุ ในพื้นที่ตำบลโพนทอง อำเภอเสนางคนิคม จังหวัดอำนาจเจริญ (วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์สุขภาพ). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2556). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พัชราพรรณ กิจพันธ์. (2561). ประเทศไทยสู่สังคมผู้สูงอายุ. วารสารอาหารและยา, 25(3), 4-8.

ภัชญาภา คงขน และธนัสถา โรจนตระกูล. (2564). การจัดสวัสดิการของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลป่าแดง อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 6(3), 112-121.

วิสุทธิณี ธานีรัตน์ และวรางคณา ตันฑสันติสกุล. (2565). รูปแบบการดำเนินชีวิต และความต้องการสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในจังหวัดตรัง. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 10(3), 1176-1190.

วีรยุทธ คำแก้ว และราเชนทร์ นพณัฐวงศกร. (2564). ศึกษาเรื่องความต้องการด้านสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในเขตสัมพันธวงศ์ กรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 21(1), 16-28.

สำนักงานส่งเสริมและสนับสนุนวิชาการ 10. (2562). การพัฒนาระบบการจัดสวัสดิการสังคมที่เหมาะสมสำหรับผู้สูงอายุในระดับพื้นที่ (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

องค์การบริหารส่วนตำบลเพชรชมพู. (ม.ป.ป.). ประวัติความเป็นมา. สืบค้น 22 มีนาคม 2567, จาก https://www.phetchompoo.go.th/history-rev2

Likert, R. (1967). New Patterns of Management. New York: McGraw-Hill.

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-25

รูปแบบการอ้างอิง

(ภณณัฐ สีลสํวโร) พ., (อเนก คุณวุฑฺโฒ) พ., & มณิรตนา พ. (2025). การประยุกต์หลักสังคหวัตถุธรรมเพื่อการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลเพชรชมภู อำเภอโกสัมพีนคร จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 8(6), 155–165. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/bim/article/view/288245