CULTURAL DIVERSITY AND KNOWLEDGE MANAGEMENT OF MONKS AT MAHACHULALONGKORNRAJAVIDYALAYA UNIVERSITY
Keywords:
Knowledge Management, Higher Education, Cultural DiversityAbstract
Mahachulalongkornrajavidyalaya University serves as an international center for Buddhist studies, attracting monks from diverse ethnic backgrounds. Cultural diversity within the university is reflected in differences in language, traditions, lifestyles, and religious practices among monks from various ethnic groups. This diversity presents challenges in creating a learning environment that effectively facilitates and supports intercultural knowledge exchange.This study focuses on examining the cultural differences among monks of different ethnicities and their impact on learning and coexistence. Additionally, it analyzes knowledge management within the context of cultural diversity, emphasizing the application of theories such as knowledge management theory, intercultural learning theory, and Buddhist philosophical concepts. These frameworks help develop suitable knowledge management approaches for the university’s monastic setting. The proposed strategies include developing multilingual learning platforms, establishing knowledge exchange networks, refining curricula to reflect cultural diversity, and promoting participatory learning. However, knowledge management in a multicultural environment continues to face several challenges, including language barriers, technological limitations, and constraints in resource management. Therefore, this study concludes that a comprehensive and flexible multicultural knowledge management approach is essential for fostering an open learning society. Such an approach enhances the exchange of knowledge among monks from various cultural backgrounds, contributing to the sustainable propagation of Buddhism at the international level.
References
ครรชิต พิมใจ และดาวรุวรรณ ถวิลการ. (2564). รูปแบบการจัดการความหลากหลายทางวัฒนธรรมในโรงเรียนขนาดใหญ่พิเศษ จังหวัดนครราชสีมา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 25(1), 91-106.
ประภัสสร ทองยินดี. (2566). ความหลากหลายของชีวิต ความหลากหลายทางวัฒนธรรม. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 13(1), 110-114.
ปรีชภักดิ์ ทีคาสุข. (2560). การอยู่ร่วมกันของความหลากหลายทางวัฒนธรรมภายในองค์กร พหุวัฒนธรรมที่มีความหลากหลายทางภาษา: กรณีศึกษา MAP Foundation. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 6(2), 57-98.
พระครูปริยัติวิสุทธิคุณ (ประจักษ์ จกฺกธมฺโม) และธนรัฐ สะอาดเอี่ยม. (2565). แนวทางการจัดการศึกษาที่ยั่งยืนของพระสงฆ์ในกลุ่มประเทศตามแนวภูเขาพนมดงรัก: ไทย กัมพูชา และลาว. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, 9(2), 165-178.
พระครูวินัยธรปัญญา (ศรีสมุทร ปญฺญาวโร) และคณะ. (2563). การจัดการความหลากหลายทางวัฒนธรรมในมิติศาสนาของคณะสงฆ์ในอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก. วารสารปัญญาปณิธาน, 5(3), 104-118.
พระสมุห์สุรินทร์ รตนโชโต. (2566). พระสงฆ์กับการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์วัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ในจังหวัดราชบุรี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 6(3), 165-177.
พระสมุห์อานนท์ อินฺทว์โส และคณะ. (2562). พระพุทธศาสนากับการสร้างอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ปะโอ. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา, 10(2), 393-413.
พระฮอน อาวุธธปฺปญฺโญ. (2567). บาททูตวัฒนธรรมของพระนิสิตกัมพูชาในมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์, 10(1), 62-64.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2558). ประวัติมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. สืบค้น 11 พฤศจิกายน 2567,จาก https://www.mcu.ac.th/directory_uploads/administrator/file_upload/20181002163229_F017AD9E-E730-402C-A416-56B6CC936D1F.pdf
มาศโมฬี จิตวิริยธรรม และประสิทธิ์ วัฒนาภา. (2560). กระบวนการพัฒนาวัฒนธรรมองค์การเชิงพุทธของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 13(1), 222-235.
ศรายุธ ทองหมัน และคณะ. (2566). การจัดการความหลากหลายทางวัฒนธรรมสำหรับการท่องเที่ยวของประเทศไทย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์, 11(6), 2546-2558.
สำราญ ท้าวเงิน. (2559). การจัดการความรู้ความหลากหลายทางภาษาและวัฒนธรรมของจังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารมนุษยศาสตรและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 7(1), 39-53.


