TEMPLE MANAGEMENT OF THE ABBOT AT KHLONG LAN DISTRICT IN KAMPHAENG PHET PROVINCE
Keywords:
Administration, Monastery Management, AbbotsAbstract
This research article aimed: 1. to examine the level of monastery management by abbots in Khlong Lan District, Kamphaeng Phet Province; 2. to compare the opinions of monks toward monastery management by abbots in Khlong Lan District, classified by personal factors; and 3. to investigate the problems, obstacles, and recommendations concerning monastery management by abbots in Khlong Lan District. The study employed a mixed-methods approach. The research sample consisted of 167 monks, while nine monks or key informants were purposefully selected for in-depth interviews. Data were analyzed using frequency, percentage, mean, and standard deviation. The qualitative data were analyzed by descriptive content interpretation.
The research results revealed that: 1. The study revealed that the overall level of monastery management by the abbots in Khlong Lan District, Kamphaeng Phet Province, was high (=3.80, S.D.=0.20). When analyzed by specific aspects, all dimensions were found to be at a high level. 2. The results indicated that when classified according to personal factors, including age, general education, and Dhamma studies education, there were no statistically significant differences in perceptions of monastery management by the abbots. Therefore, the research hypothesis was rejected. However, for the factor of years of ordination, there were statistically significant differences at the 0.01 level, accepting the set research hypothesis. 3.The study identified several key problems and obstacles affecting the abbots’ monastery management in Khlong Lan District, Kamphaeng Phet Province: Many monasteries had a limited number of resident monks, resulting in a lack of continuity in monastery activities. Community participation was low, especially among younger generations who were less involved with the monastery. There was a shortage of volunteers to assist with monastic activities. Budgetary constraints limited the implementation of activities.
References
กรมการศาสนา. (2549). พระสงฆ์กับการพัฒนาสังคมไทย. กรุงเทพฯ: กรมการศาสนา.
ธีรวุฒิ ทองโอษฐ์. (2544). การศึกษาการปฏิบัติศาสนกิจของเจ้าอาวาสในจังหวัดร้อยเอ็ด (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พระครูวินัยธรมานะ หิริธมฺโม. (2565). ภาวะผู้นำของพระสังฆาธิการในการบริหารจัดการวัดในอำเภอสนามชัยเขต จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 8(5), 69-80.
พระครูสันติถิรธรรม (นพดล ถิรสนฺโต). (2565). รูปแบบการบริหารจัดการวัด: กรณีศึกษาวัดกำแพงเหนือ ตำบลบ้านสิงห์ อำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 5(1), 80-90.
พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2530). การศึกษา : เครื่องมือพัฒนาที่ยังต้องพัฒนา. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 3(3), 2-64.
พระสนธยา อธิจิตฺโต. (2567). การพัฒนาการบริหารจัดการวัดสร้างสุขด้วยกิจกรรม 5 ส ในจังหวัดนครราชสีมา. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 7(6), 184-199.
สำนักงานเจ้าคณะอำเภอคลองลาน. (2567). สถิติพระภิกษุจำพรรษา ประจำปี 2567. กำแพงเพชร: สำนักงานเจ้าคณะอำเภอคลองลาน.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.
