DEVELOPMENT OF LEADERSHIP FOR THE GOVERNANCE OF THE SANGHA OF THE SANGHA CHIEFS AT KHLONG LAN DISTRICT IN KAMPHAENG PHET PROVINCE
Keywords:
Leadership Development, Monastic Governance, Ecclesiastical AdministratorsAbstract
This research article aimed: 1. To examine the level of leadership development for the governance of the Sangha administration among administrative monks in Khlong Lan District, Kamphaeng Phet Province; 2. To compare the opinions of monks toward the leadership development for the governance of the Sangha administration among administrative monks in Khlong Lan District, Kamphaeng Phet Province, classified by personal factors; and 3. To investigate the problems, obstacles, and provide recommendations for the development of leadership for the governance of the Sangha administration among administrative monks in Khlong Lan District, Kamphaeng Phet Province. This study employed a mixed-methods research design. The quantitative research, samples consisted of 167 monks. Data were analyzed using frequency, percentage, mean, and standard deviation. For the qualitative research, data were collected from nine key informants and analyzed by descriptive content interpretation.
The research results revealed that: 1. The overall level of leadership development for Sangha governance among administrative monks in Khlong Lan District, Kamphaeng Phet Province was found to be high, with a mean score of ( =3.62, S.D.=0.31). 2. The comparison of monks’ opinions on the development of leadership for Sangha governance among administrative monks in Khlong Lan District, classified by personal factors, age, years of ordination, general education level, and Dhamma education level, revealed no significant differences. Therefore, the research hypothesis was rejected. 3. The problems and obstacles of leadership development for Sangha governance among administrative monks in Khlong Lan District were identified as unclear vision, lack of sufficient data and rationale for decision-making, and inadequate systematic promotion of leadership development. These limitations resulted in discontinuity in Sangha governance tasks and insufficient collective energy to sustainably drive Buddhism at the local level.
References
พระใบฎีกาพงษ์ศักดิ์ จนฺทูปโม และคณะ. (2566). การพัฒนาศักยภาพพระสังฆาธิการของคณะสงฆ์ อำเภอบางคล้า จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 6(6), 120-133.
พระมหาพชร กิตฺติวรเมธี. (2562). ภาวะผู้นำของพระสังฆาธิการในการบริหารจัดการวัด จังหวัดสระแก้ว. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 2(1), 1-9.
พระมหาพชร กิตฺติวรเมธี และคณะ. (2566). การพัฒนางานด้านสาธารณสงเคราะห์ตามแผนปฏิรูปกิจการพระพุทธศาสนาของพระสังฆาธิการในจังหวัดสระแก้ว. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 6(3), 55-69.
พระมหาอภิชาติ ชยเมธี. (2566). การพัฒนาภาวะผู้นำของพระสังฆาธิการในยุคปัจจุบัน. วารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์, 4(1), 108-120.
พระราชวัลภาจารย์ (ดาวเรือง อาจารคุโณ). (2563). ภาวะผู้นำของพระสังฆาธิการในการปกครองคณะสงฆ์อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี. วารสารศิลปะการจัดการ, 4(3), 760-771.
สำนักงานเจ้าคณะอำเภอคลองลาน. (2567). สถิติพระภิกษุจำพรรษา ประจำปี 2567. กำแพงเพชร: สำนักงานเจ้าคณะอำเภอคลองลาน.
สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2554). การพัฒนาวัดสู่ความเป็นมาตรฐาน. นครปฐม: กองพุทธศาสนสถาน.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.
