ตามหาผู้หญิง ในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์: การอ่านซ้อนประวัติศาสตร์ธรรมศาสตร์ ด้วยมุมมองสตรีนิยม

ผู้แต่ง

  • โกสุม โอมพรนุวัฒน์ วิทยาลัยสหวิทยาการ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
  • นงค์ลักษณ์ บัทเลอร์ นักวิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

ประวัติศาสตร์แนวสตรีนิยม , ผู้หญิง, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

บทคัดย่อ

บทความนี้นำเสนอการศึกษาบทบาทและสถานะของผู้หญิงในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยมุ่งสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างประวัติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์กับการมองเห็นและการจดจำผู้หญิงในบริบทของสถาบันอุดมศึกษาไทย การศึกษานี้เป็นการวิจัยเอกสารเชิงคุณภาพ โดยรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลจากเอกสารชั้นต้นและชั้นรองที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในช่วงปี พ.ศ. 2477–2567 เป็นเวลา 90 ปี ภายใต้กรอบแนวคิดประวัติศาสตร์แนวสตรีนิยม ซึ่งเน้นการฟื้นคืนเสียง ประสบการณ์ และความทรงจำของผู้หญิงที่มักถูกละเลยหรือลบเลือนในการเขียนประวัติศาสตร์กระแสหลัก ผลการศึกษาพบว่า แม้มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ถูกจดจำว่าเป็นพื้นที่แห่งเสรีภาพ ความเสมอภาค และประชาธิปไตย ทว่าการปรากฏของผู้หญิงในเอกสารทางสถาบัน อนุสรณ์สถาน และกระบวนการรำลึกทางประวัติศาสตร์ยังคงมีอย่างจำกัดและมีลักษณะชายเป็นศูนย์กลาง นอกจากนี้ การศึกษานี้ยังได้วิเคราะห์ความเงียบงัน การเลือกจำ และการไม่ระลึกถึง ในฐานะปฏิบัติการทางอำนาจที่มีผลต่อการสร้างองค์ความรู้เกี่ยวกับผู้หญิงในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ บทความนี้จึงไม่เพียงชี้ให้เห็นการขาดหายของผู้หญิงจากหน้าประวัติศาสตร์ธรรมศาสตร์ แต่ยังทำหน้าที่ท้าทายวิธีคิดและโครงสร้างอำนาจของกระบวนการผลิตซ้ำความรู้แบบเดิม พร้อมเสนอว่าการศึกษาเชิงประวัติศาสตร์ด้วยแนวคิดสตรีนิยมสามารถเปิดพื้นที่ใหม่ให้กับการเล่าเรื่องที่หลากหลาย ครอบคลุม และวิพากษ์โครงสร้างอำนาจได้อย่างลึกซึ้ง

เอกสารอ้างอิง

กษิดิศ อนันทนาธร (บรรณาธิการ). (2562). เหลียวหลังแลหน้า 85 ปี ธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

กิตติยา วิทยาประพัฒน์. (2561). อ่าน “ธรรมศาสตร์” ผ่านมุมมองสตรีนิยม: บันทึกของฉันในวันแรก ของ Summer School. จุลสารหอจดหมายเหตุธรรมศาสตร์, 21 (มิถุนายน 2560-พฤษภาคม 2561), 67.

กุหลาบ สายประดิษฐ์, 2448-2517 (2565). ดูนักศึกษา ม.ธ.ก. ด้วยแว่นขาว. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

คณะราษฎร. (2475). ประกาศคณะราษฎร. สืบค้น 7 พฤศจิกายน 2567, จาก http://www.enlightened-jurists.com/download/5

โครงการจัดตั้งสถาบันสตรี เยาวชน และครอบครัวศึกษา. (2535). โครงการจัดตั้งสถาบันสตรี เยาวชน และครอบครัวศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ฐาปนันท์ นิพิฏฐกุล. (2556). ศาสตราจารย์ ดร. ปรีดี พนมยงค์ ท่านผู้ประศาสน์การ มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง (พ.ศ. 2477-2495). ใน ผู้ประศาสน์การและอธิการบดี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (พ.ศ. 2477-2556): ประวัติชีวิต ความคิด และการทำงาน, น. 18-64. กรุงเทพฯ: หอจดหมายเหตุ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

โดม ไกรปกรณ์. (2565). BNK48 วัฒนธรรมบันเทิงแบบใหม่ในสังคมไทยร่วมสมัย: ประวัติศาสตร์เชิงวิเคราะห์. กรุงเทพฯ: ภาควิชาประวัติศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ชมัยภร แสงกระจ่าง (2566). เหมือนดาวส่องแสงอยู่ทั่วฟากฟ้า (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์คมบาง.

ชานันท์ ยอดหงษ์. (2564). หลังบ้านคณะราษฎร ความรัก ปฏิวัติ และการต่อสู้ของผู้หญิง (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.

ชานันท์ ยอดหงษ์ และ อัครพงษ์ ค่ำคูณ. (2565). รองศาสตราจารย์เกศินี วิฑูรชาติ: ประวัติชีวิต ความคิด และการทำงานอธิการบดีหญิงมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในยุคแห่งการเปลี่ยนผ่านของสังคมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: วิทยาลัยนานาชาติปรีดี พนมยงค์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ทวีลักษณ์ พลราชม. (2549). ไดอารี่ จดหมายร้องเรียน แถลงการณ์ ฯลฯ: แกะรอย ‘ความรู้’ จากเอกสารของพรเพชร เหมือนศรี หญิงชาวจังหวัดนครสวรรค์. จุลสารหอจดหมายเหตุธรรมศาสตร์, 10(มิถุนายน 2549 - พฤษภาคม 2550), 68-89.

ไทเรล ฮาเบอร์คอนน์. (2558). ผู้หญิงก่อน-หลังการอภิวัฒน์สยาม 24 มิถุนายน 2475 (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สถาบันปรีดี พนมยงค์

ไทยโรจน์ พวงมณี และ อิสริยาภรณ์ ชัยกุหลาบ. (2567). ผ้าซิ่นนางหาญ: ตำนานและอัตลักษณ์ผ้าทอพื้นบ้านของกลุ่มชาติพันธุ์ไทดำ อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วิพิธพัฒนศิลป์, 4(1), 98-117.

นงเยาว์ เนาวรัตน์. (2561). การศึกษาของผู้หญิงตัวตนและพื้นที่ความรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: มูลนิธิฟรีดริด เอแบร์ท. สืบค้น 7 พฤศจิกายน 2567, จาก https://library.fes.de/pdf-files/bueros/thailand/14684.pdf

นันทิยา สุคนธปฏิภาค. (2560). “หญิงรักหญิง” ในธรรมศาสตร์. จุลสารหอจดหมายเหตุธรรมศาสตร์, 13

(มิถุนายน 2552 - พฤษภาคม 2553), 73-93.

นุรุลฮุดา อับรู และ วันพิชิต ศรีสุข. (2565). สตรีมุสลิม: ชีวิตและบทบาทในการเป็นนักเคลื่อนไหวทางสังคมในจังหวัดชายแดนภาคใต้. Journal of Social Sciences and Humanities Research in Asia, 17-32.

บุญเย็น วอทอง. (2507). การจัดตั้งสถาบันการศึกษาในทางปกครองของประเทศไทย: บทศึกษาเฉพาะกรณีการจัดตั้งมหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมืองในลักษณะที่เป็นอุปกรณ์ต่อการปกครองระบอบประชาธิปไตยสมัยเริ่มต้นในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ฝ่ายกิจการพิเศษ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2567). ดิฉันชื่อ...นงเยาว์ ชัยเสรี (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พนัญญา ลาภประเสริฐพร. (28 ตุลาคม 2564). บทบาทของคณะนิติศาสตร์ในการส่งเสริมความหลากหลายทางเพศ. สืบค้น 7 พฤศจิกายน 2567, จาก https://alumni.law.tu.ac.th/news/dc01b4b2-1682-4597-878c-1e1bdd30d2eb/detail

พระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พ.ศ. 2495. (2495, 18 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 65 ตอนที่ 18. หน้า 395-421.

มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2567). ศาสตราจารย์ คุณหญิงนงเยาว์ ชัยเสรี สตรีผู้นำการเปลี่ยนแปลง แห่ง “ธรรมศาสตร์” (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

มาลี พฤกษ์พงศาวลี. (2565). ความเสมอภาคระหว่างหญิงชาย และความเสมอภาคระหว่างเพศในรัฐธรรมนูญไทย (พุทธศักราช 2475-2560) (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สถาบันสัญญาธรรมศักดิ์เพื่อประชาธิปไตย.

มูลนิธิผู้หญิง. (2540). การค้าผู้หญิง: ฤาวิถีสังคมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: มูลนิธิผู้หญิง.

มูลนิธิผู้หญิง. (2567). สี่ทศวรรษ การเดินทางของมูลนิธิผู้หญิง (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: มูลนิธิผู้หญิง.

วราภรณ์ เรืองศรี. (2566). อุบลวัณณา: ผู้หญิงในประวัติศาสตร์เปลี่ยนผ่านของยุคสมัย. วารสารประวัติศาสตร์ธรรมศาสตร์, 10(2), 1-34.

วันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์. (2551). ปณิธานหิ่งห้อย: รวมงานเขียนและบทรำลึกถึงวนิดา ตันติวิทยาพิทักษ์ 2498-2550 (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สารคดี.

ศิลปวัฒนธรรม. (19 มิถุนายน 2566). Summer School-SEAS 2023 “สตรีนิยม ความเสมอภาค และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา” อบรม “ฟรี”. สืบค้น 7 พฤศจิกายน 2567, จาก https://www.silpa-mag.com/uncategorized/article_110293

ศิริพร สโครบาเนค และปานจิตต์ แก้วสว่าง. (2566). ผู้หญิงเรื่องที่ยินยังไม่พอ (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: มูลนิธิผู้หญิง.

ศรีดาวเรือง. (2567). วรรณาคดี อัตชีวประวัติของวรรณา ทรรปนานนท์ โดย ศรีดาวเรือง (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี: บริษัท สำนักพิมพ์อ่าน จำกัด.

สมชาย ฉัตรทอง. (2563). ประวัติคณะรัฐศาสตร์-ธรรมศาสตร์. สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2567 จาก, https://www.posatu.com/wp-content/uploads/2020/07/ประวัติคณะรัฐศาสตร์-ธรรมศาสตร์.pdf

สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย. (2537). คือหญิงอย่างยิ่งนี้: เรื่องสั้น บทกวีที่เกี่ยวกับ แม่ เมียและลูกสาวของคุณเอง (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย.

สมาคมบัณฑิตสตรีทางกฎหมายแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์. การก่อตั้งสมาคม. สืบค้น 7 พฤศจิกายน 2567, จาก https://www.wlat.or.th/16954211/เกี่ยวกับสมาคม

สารคดี. (2551). วนิดา ตันติวิทยาพิทักษ์ คนเล็ก ๆ ผู้ไม่ยอมจำนน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สารคดี.

สินิทธ์ สิทธิรักษ์. (2560). ผู้หญิงกับจดหมายเหตุศึกษา: ว่าด้วยการเรียนการสอน. จุลสารหอจดหมายเหตุธรรมศาสตร์, 21(มิถุนายน 2560 - พฤษภาคม 2561), 22-51.

สุชีรา ตันชัยนันท์. (2546). เปิดบันทึกนักโทษหญิง 6 ตุลา (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: หจก.ภาพปัญญา.

สุนี ไชยรส. (2547). การหลอมรวมอุดมการณ์เฟมินิสต์ ประชาธิปไตย และสิทธิมนุษยชน : ศึกษาผ่านประสบการณ์ สุนี ไชยรส (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาสตรีศึกษา). สำนักบัณฑิตอาสาสมัคร. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ.

อรสม สุทธิสาคร. (2545). ดอกไม้ราตรี สินค้ามีชีวิต (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สารคดี.

อังคาร จันทร์เมือง และ กาญจนา เหล่าโชคชัยกุล. (2554). ประวัติศาสตร์บอกเล่าแผนกเตรียมปริญญา มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง (ต.ม.ธ.ก.) พ.ศ. 2481-2490 เล่ม 1, (พ.ศ. 2481-2485). หอจดหมายเหตุมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ; มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา.

อังคาร จันทร์เมือง และ กาญจนา เหล่าโชคชัยกุล. (2554). ประวัติศาสตร์บอกเล่าแผนกเตรียมปริญญา มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง (ต.ม.ธ.ก.) พ.ศ. 2481-2490 เล่ม 2, (พ.ศ. 2481-2485). หอจดหมายเหตุมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ; มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา.

Clover, D. E. (2022). Women’s and Gender Museums: Feminist Pedagogies for Illumination, Imagination, Provocation, and Collaboration. In R. Evans, E. Kurantowicz, and E. Lucio-Villegas (eds.). Remaking Communities and Adult Learning (pp. 94-109). Leiden: Brill.

Crenshaw, K. (1991). Mapping the Margins: Intersectionality, Identity Politics, and Violence Against Women of Color. Standford Law Review, 43(6), 1241-1299.

Hartman, S. (2019). Wayward Lives, Beautiful Experiments: Intimate Histories of Riotous Black Girls, Troublesome Women, and Queer Radicals. New York: W.W. Norton.

Hesse-Biber, S. (2012). Handbook of Feminist Research: Theory and Praxis. Thousand Oaks, CA: Sage Publications, Inc.

Lerner, G. (1975). Placing Women in History: Definitions and Challenges. Feminist Studies, 3(1/2), 5-14.

Scott, J. W. (1986). Gender: A Useful Category of Historical Analysis. The American Historical Review, 19(5), 1053-1075.

Tilly, L. A. (1989). Gender, Women’s History, and Social History. Social Science History, 13(4), 439-462.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-29

รูปแบบการอ้างอิง

โอมพรนุวัฒน์ โ., & บัทเลอร์ น. (2025). ตามหาผู้หญิง ในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์: การอ่านซ้อนประวัติศาสตร์ธรรมศาสตร์ ด้วยมุมมองสตรีนิยม. วารสารสหวิทยาการ, 22(1), 88–109. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/citujournal/article/view/283736

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย