การวิจัยและพัฒนาแบบวัดเชิงสถานการณ์การรู้เท่าทันดิจิทัล ของนิสิตนักศึกษาครูในสถาบันอุดมศึกษา THE RESEARCH AND DEVELOPMENT OF THE DIGITAL LITERACY SITUATION TEST OF THE TEACHER STUDENT IN HIGHER EDUCATION INSTITUTIONS
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อวิจัยและพัฒนาแบบวัดเชิงสถานการณ์การรู้เท่าทันดิจิทัลของนิสิตนักศึกษาครูในสถาบันอุดมศึกษา กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นิสิตนักศึกษาครูในสถาบันอุดมศึกษา จำนวน 2,100 คน ที่ได้มาจากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดเชิงสถานการณ์การรู้เท่าทันดิจิทัล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ มัธยฐาน พิสัยควอไทล์ เปอร์เซ็นต์ไทล์ คะแนนทีปกติ และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน ผลการวิจัยปรากฏ ดังนี้
1. แบบวัดเชิงสถานการณ์การรู้เท่าทันดิจิทัล ซึ่งวัดตาม 5 ตัวชี้วัด และ 9 พฤติกรรมชี้วัด เมื่อทำการตรวจสอบความเหมาะสมของตัวชี้วัดและพฤติกรรมชี้วัดโดยผู้เชี่ยวชาญพบว่า มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากถึงมากที่สุด ทั้งนี้ผลการพัฒนาแบบวัดเชิงสถานการณ์การรู้เท่าทันดิจิทัล มีจำนวน 18 ข้อ ประกอบด้วย ตัวชี้วัดที่ 1 การเข้าถึง (2 พฤติกรรมชี้วัด) จำนวน 4 ข้อ, ตัวชี้วัดที่ 2 การสื่อสาร (2 พฤติกรรมชี้วัด) จำนวน 4 ข้อ, ตัวชี้วัดที่ 3 การแบ่งปัน (2 พฤติกรรมชี้วัด) จำนวน 4 ข้อ, ตัวชี้วัดที่ 4 การประเมิน (2 พฤติกรรมชี้วัด) จำนวน 4 ข้อ, ตัวชี้วัดที่ 5 การสร้างสรรค์ (1 พฤติกรรมชี้วัด) จำนวน 2 ข้อ โดยที่แบบวัดมีลักษณะเป็นเชิงสถานการณ์ และตัวเลือกเชิงพฤติกรรมจำนวน 4 ตัวเลือก ที่มีการให้คะแนน 1-4 คะแนน
2. คุณภาพของแบบวัดเชิงสถานการณ์การรู้เท่าทันดิจิทัล พบว่า ข้อคำถามทั้ง 18 ข้อ มีความตรงเชิงเนื้อหา ค่าอำนาจจำแนกมีค่าเป็นบวก และมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ความตรงเชิงโครงสร้างของแบบวัดของข้อคำถามทั้ง 18 ข้อ พบว่ามีค่าน้ำหนักองค์ประกอบอยู่ระหว่าง 0.454 ถึง 0.916 และมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ทุกข้อ และแบบวัดมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (Chi-square = 121.489, df = 112, p-value = 0.254, RMSEA = 0.027, CFI = 0.990, และ SRMR = 0.039) ความเที่ยงทั้งฉบับของแบบวัด เท่ากับ 0.878 และโมเดลการวัดการรู้เท่าทันดิจิทัล มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์และมีความตรงเชิงโครงสร้าง (Chi-square = 1.354, df = 2, p-value = 0.508, RMSEA = 0.000, CFI = 1.000, และ SRMR = 0.006)
3. เกณฑ์ปกติสำหรับประเมินระดับการรู้เท่าทันดิจิทัล แบ่งออกเป็น 4 ระดับ ได้แก่ ระดับสูง ระดับค่อนข้างสูง ระดับพอใช้ และระดับต้องปรับปรุง
Article Details
เจ้าของบทความมิได้คัดลอก หรือละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้ใด หากเกิดการละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าวิธีใด หรือการฟ้องร้องไม่ว่ากรณีใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ กองบรรณาธิการวารสารศึกษาศาสตร์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งสิ้น ให้เป็นสิทธิ์ของเจ้าของบทความที่จะดำเนินการ
เอกสารอ้างอิง
Boonruangrat, S. (2007). Normalized T-score. In Encyclopedia of Education Faculty of Education Srinakharinwirot University, Vol.39 (pp. 7-15). Bangkok: Thanatach Publication. [in Thai]
Brush, T., Glazewaki, K. D., & Hew, K. F. (2008). Development of an instrument to measure preservice teachers’ technology skills, technology beliefs, and technology barriers. Computers in the School, 25(1-2), 112-125.
Buckingham, D. (2006). Defining digital literacy what do young people need to know about digital media? Digital Kompetanse Journal, 4(1), 263-276.
Canada Media Awareness Network. (2010). Digital literacy in Canada: From inclusion to transformation. Ottawa: The Network.
Chuenkasem, T. (2019). The relationship of social media addition toward a family time of student in Prawet District, Bangkok Metropolitan (Master thesis). Chonburi: Burapha University. [in Thai]
Clark, C. D. (2005). Percentile. In Everitt, B. S. & Howell, D. C. (Eds.). Encyclopedia of Statistics in Behavioral Science (pp. 207-227). Chichester: Wiley.
Dudeney, G., N, Hockly, & Pegrum, M. (2013). Digital Literacies. Harlow: Pearson.
Digital Development Plan for Economy and Society. (2016). Digital Thailand. Bangkok: Ministry of Information and Communication Technology. [in Thai]
Electronic Transactions Development Agency. (2019). Thailand and internet user behavior 2019. Bangkok: Office of Strategy Electronic Transactions Development Agency, Ministry of Digital Economy and Society. [in Thai]
Hobbs, R. (2011). Digital and media literacy connecting culture and classroom. Thousand Oaks, CA: Sage.
Hoechsmann, M., & DeWaard, H. (2015). Mapping digital literacy policy and practice in the Canadian Education Landscape. Media Smart. Retrieved from https://mediasmarts.ca/sites/mediasmarts/files/publication-report/full/mapping-digital-literacy.pdf
Jangsiripornpakorn, A. (2007). Principles of measurement and evaluation of education. Bangkok: Chulalongkorn University Press. [in Thai]
Jun, F., & Pow, J. (2011). Fostering digital literacy through web-based collaborative inquiry learning: A case study. Journal of Information Technology Education: Innovation in Practice, 10, 58-71.
Kanjanawasee, S. (2009). Classical test theory (6th ed.). Bangkok: Chulalongkorn University Press. [in Thai]
Kumar, S., Tiwari, P., & Zymbler, M. (2019). The internet of things is a revolutionary approach for future technology enhancement a review. Journal of Big Data, 6(111), 1-21.
Maneses, J., & Momino, J. M. (2010). Putting digital literacy in practice: How schools contribute to digital inclusion in the network society. Journal of The Information Society, Innovation in Practice, 26(3), 197 -208.
Martin, A. (2006). A European framework for digital literacy. Digital Kompetanse Journal, 1, 151-161.
National Statistical Office, Ministry of Digital Economy and Society. (2019). Survey of the use of information and communication technology in the household 2019. Bangkok: Division of Forecasting Statistics, National Statistical Office. [in Thai]
Ng, W. (2012). Can we teach digital natives digital literacy? Journal of Computers and Education, 59(3), 1065–1078.
Office of the Education Council, Ministry of Education. (2019). Study report on guidelines for creating and promoting digital literacy for teachers. Bangkok: Prikwarn Graphic. [in Thai]
Pasipho, S. (2016). Creation and development of educational measuring and assessment tools. Bangkok: Chulalongkorn University Press. [in Thai]
Pattiyathanee, S. (2008). Educational measurement (6th ed.). Kalasin: Prasan Printing. [in Thai]
Payton, S., & Hague, C. (2010). Digital literacy in practice. Retrieved February 20, 2020, from https://www.nfer.ac.uk/publications/FUTL06/FUTL06casestudies.pdf
Pokpong, S., & Musikaphan, W., (2010). Factors affecting the attitude and behavior of both physical violence and bullying through the cyber world of Thai youth (Research report). Bangkok: The Wisdom Society for Public Opinion Research of Thailand. [in Thai]
Ritcharoon, P. (2012). Principles of measurement and evaluation of education (7th ed.). Bangkok: House of Kermyst. [in Thai]
Saiyot, L., & Saiyot, A. (2000). Learning measurement techniques. Bangkok: Chomromdek. [in Thai]
Shariman, T. P., Razak, N. A., & Noor, N. F. M. (2012). Digital literacy competence for academic needs: An Analysis of Malaysian students in three universities. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 6(9), 1489-1496.
Suttipong, R. (2017). A new paradigm in education and development of Thailand teachers in the digital age. Journal of Education Naresuan University, 19(2), 344-355. [in Thai]
Tangdhanakanond, K. (2015). Statistical methods in education. Bangkok: V Print Company. [in Thai]
Wijitwanna, S. (2013). Research for the development of teaching and learning. Bangkok: Dichareinmankhng Printing. [in Thai]
Wonganantnont, P. (2014). Excessive internet usage behavioral in adolescents. Journal of The Royal Thai Army Nurses, 15(2), 173-178. [in Thai]
