การพัฒนาเครือข่ายโรงเรียนพัฒนาหลักสูตรภัยพิบัติท้องถิ่นแผ่นดินไหว จังหวัดเชียงราย THE DEVELOPMENT OF SCHOOL NETWORK FOR DEVELOPING LOCAL EARTHQUAKE CURRICULUM IN CHIANG RAI PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาเครือข่ายโรงเรียนพัฒนาหลักสูตรภัยพิบัติท้องถิ่นแผ่นดินไหว จังหวัดเชียงราย และ 2) ถอดบทเรียนผลการพัฒนาเครือข่ายโรงเรียน กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ครู และนักเรียนโรงเรียน
ในพื้นที่เสี่ยงภัย จังหวัดเชียงราย จำนวน 3 โรงเรียน ดำเนินการวิจัยด้วยกระบวนการวิจัยและพัฒนา 3 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 พัฒนาเครือข่ายโรงเรียน เริ่มจากสร้างรูปแบบการพัฒนาเครือข่ายโรงเรียน จากนั้นฝึกอบรมครูบนแพลตฟอร์มออนไลน์ แล้วนิเทศ ติดตามเสริมพลัง ระยะที่ 2 นำหลักสูตรไปใช้ ระยะที่ 3 ถอดบทเรียน ผลการวิจัย พบว่า
1. ผลการพัฒนาเครือข่ายโรงเรียนพัฒนาหลักสูตรภัยพิบัติท้องถิ่นแผ่นดินไหว จังหวัดเชียงราย พบว่า 1) เกิดเครือข่ายโรงเรียนพัฒนาหลักสูตรที่เป็นเครือข่ายโรงเรียนรุ่นที่ 1 เพื่อถ่ายทอดสู่โรงเรียนรุ่นที่ 2 โดยใช้แนวคิดระดมพลังเครือข่ายเชิงพื้นที่ และใช้การฝึกอบรมครูแบบผสมผสาน 2) หลักสูตรที่ครูพัฒนาขึ้นสามารถนำไปใช้ได้จริงและสอดคล้องกับบริบท ครูนำหลักสูตรไปใช้ในรูปแบบการเรียนวิชาเดียวต่อเนื่อง (Block Course) และการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เน้นการเรียนรู้เชิงรุก 3) นักเรียนมีความก้าวหน้าในการเรียนผ่านเกณฑ์ทั้ง 3 โรงเรียน มีทักษะในการอพยพแผ่นดินไหวอยู่ในระดับพอใช้ และมีความตระหนักในการเตรียมความพร้อมรับมือภัยพิบัติแผ่นดินไหวอยู่ในระดับ มากที่สุด
2. ผลการถอดบทเรียน พบว่า 1) ความสำเร็จของโรงเรียน โดยโรงเรียนได้เป็นนวัตกรรมหลักสูตรเกิดการปฏิรูปครูทั้งโรงเรียนเกิดเครือข่ายระหว่างโรงเรียน และระหว่างภาคีเครือข่ายอื่น รวมถึงโรงเรียนสามารถเชื่อมต่อโรงเรียนอื่นเพื่อสร้างเครือข่ายรุ่นต่อไป 2) ความสำเร็จของครู โดยครูสามารถพัฒนาหลักสูตรและออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้แผ่นดินไหวโดยประยุกต์จากแพลตฟอร์มเป็นนวัตกรรมได้อย่างเหมาะสม เกิดเครือข่ายครูแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ช่วยเหลือกันและเกิดครูผู้นำที่มีศักยภาพในการเป็นพี่เลี้ยงรุ่นใหม่ 3) ความสำเร็จของนักเรียน โดยนักเรียนเห็นคุณค่า ในตนเองและผู้อื่น เกิดทักษะด้านความร่วมมือ การทำงานเป็นทีม และภาวะผู้นำ 4) ปัจจัยความสำเร็จ ได้แก่ 4.1) สมาชิกมีความสัมพันธ์แบบไว้วางใจและแบบพลังบวก 4.2) สมาชิกมีเจตนารมณ์ร่วมและมีขวัญกำลังใจ 4.3) การทำงานแบบแนวราบ ยืดหยุ่น และเป็นกัลยาณมิตรของคณะนักวิจัย และพี่เลี้ยง 4.4) ความมั่นใจในคณะนักวิจัย และพี่เลี้ยง รวมถึงแพลตฟอร์มมีแนวปฏิบัติที่ชัดเจนและง่ายต่อการนําไปประยุกต์ใช้
Article Details
เจ้าของบทความมิได้คัดลอก หรือละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้ใด หากเกิดการละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าวิธีใด หรือการฟ้องร้องไม่ว่ากรณีใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ กองบรรณาธิการวารสารศึกษาศาสตร์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งสิ้น ให้เป็นสิทธิ์ของเจ้าของบทความที่จะดำเนินการ
เอกสารอ้างอิง
Bowers, B. (1991). Teacher involvement in curriculum development. Research Roundup, 7(3), 1-5.
Consortium for Disaster Education Indonesia. (2011). A framework of school-based disaster preparedness. Retrieved July 24, 2019, from https://www.preventionweb.net/files/26013_26008aframeworkofschoolbaseddisaste.pdf
Chongsatityoo, J., & Chittchang, A. (2013). Local network power. Bangkok: The Thailand Research Fund. [in Thai]
Fielding, M., Bragg, S., Craig, J., Cunningham, I., Eraut, M., Gillinson, S., Horne, M., Robinson, C., & Thorp, J. (2005). Factors influencing the transfer of good practice. Retrieved May 5, 2020, from https://www.dera.ioe.ac.uk/21001/1/RR615.pdf
Franzoni, S., & Gennari, F. (2013). School networks and sustainable development. Symphonya Emerging Issues in Management, 2, 32-46. https://doi.org/10.1007/s12564-020-09665-7
Hutanuwat, N., & Hutanuwat, N. (2003). Community organization development. Bangkok: Community Organization Development Institute. [in Thai]
Jantakoon, J. (2015). Disaster education: learning approach to disaster preparedness activities (part 1). Journal of Education Naresuan University, 17(4), 188-201. [in Thai]
Jantakoon, J. (2019a). The development of local earthquake disaster curriculum for schools in the earthquake risk zones through knowledge management (Research report). Bangkok: The Thailand Research Fund. [in Thai]
Jantakoon, J. (2019b). The development of training curriculum on flood preparedness based on peer tutoring approach for students in risk-prone areas. Journal of Graduate Studies in Northern Rajabhat Universities, 7(12), 47-62. [in Thai]
Jantakoon, J. (2021). The development of curriculum to enhance natural disaster survival skills: A case of Thum Luang Cave, Chiangrai Province by using coaching process. Journal of Education Naresuan University, 23(2), 375-390. [in Thai]
Kaewurai, W., Klineam, J., & Khongjaroen, P. (2019). A development of teacher’s network developing learning activities to enhance creativity and innovation skills of students. Journal of Graduate Studies in Northern Rajabhat Universities, 9(2), 77-79. [in Thai]
Katz, S., Earl, L., Ben, J. S., Elgie, S., Foster, L., Halbert, J., & Kaser, L. (2008). Learning networks of schools: The key enablers of successful knowledge communities. McGill Journal of Education, 43(2), 111. DOI:10.7202/019578ar
Little, J. W. (2005a). Nodes and nets: Investigating resources for professional learning in schools and networks. Nottingham, England: National College for School Leadership.
Little, J. W. (2005b). Professional learning and school-network ties: Prospects for school improvement. Journal of Educational Change, 6, 277-283. https://doi:10.1007/s10833-005-8254-1.
Martin, D., & Saif, P. (1985). Curriculum change from the grass roots. Journal of Curriculum Studies, 7(3), 22-26.
Muslim, G. O, Muslim, F. N, Haerani, E., Muslim, D., & Sophian, R. I. (2017). Disaster awareness campaign of Indonesian boy scout Gerakan Pramuka for students in Bundung, West Java, Indonesia. The 2nd Join Conference of Utsunomiya University and Universitas Padjadjaran, Nov. 24, 2017. Retrieved May 5, 2020, from https://www.file:///C:/Users/krit7899/Downloads/paper_07.pdf
Nicholls, A., & Nicholls H. (1978). Developing a curriculum: A practical guide. London: George Allen and Unwin.
Ruth, W. (1985). Motivating teacher involvement in professional growth activities. The Canadian Administrator, 24(5), 1-6.
Stott, A., Jopling, M., & Kilcher A. (2006). How do school-to-school networks work? Retrieved March 9, 2020, from https://www.researchgate.net/publication/253469781_How_do_school-to-school_networks_work
Taba, H. (1962). Curriculum development theory and practice. New York: Harcourt, Brace and Word.
Thepkraiwun, P. (2011). The development of collaborative network model for educational quality management in small sized primary schools (Doctoral dissertation). Khon Kaen: Khon Kaen University. [in Thai]
Thijs, A., & Van den Akker, J. (2009). Curriculum in development. Enschede, The Netherlands: SLO.
Thongtheaw, S. (2002). Principle and guideline for school-based curriculum development: A case study of 7 science subject in primary education level. Bangkok: Faculty of Education, Chulalongkorn University. [in Thai]
Vegelers, W. (2005). Networks of teachers or teachers caught in networks? Journal of Educational Change, 6, 284-291. https://doi:10.1007/s10833-005-8253-2
Young, J. H. (1988). Teacher participation in curriculum development: What status does it have? Journal of Curriculum and Supervision, 3(2), 109-121.
Zahedi, S., Bryant, C. L., Iyer, A., & Jaffer, R. (2021). Professional learning communities at a primary and secondary school network in India. Asia Pacific Education Review. https://doi:10.1007/s12564-020-09665-7
