อนาคตภาพหลักสูตรนาฏศิลป์ไทยศึกษาประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์อนาคตภาพหลักสูตรนาฏศิลป์ไทยศึกษาในอีก 10 ปีข้างหน้า (2565-2575) ทำการศึกษาวิจัยเชิงอนาคตโดยใช้เทคนิค EFR เก็บข้อมูลโดยการวิเคราะห์เอกสารและใช้แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างในการสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารระดับกระทรวง 1 ท่าน คณบดี/ผู้อำนวยการระดับคณะ 13 ท่าน อาจารย์นาฏศิลป์ศึกษา 13 ท่าน ผู้เรียนในหลักสูตรนาฏศิลป์ศึกษา 13 ท่าน ศิษย์เก่า 13 ท่าน และผู้ใช้บัณฑิต 4 ท่าน ผลการวิจัย พบว่า องค์ประกอบทางการศึกษาในแต่ละด้านมีฉากทัศน์ ดังนี้ 1) ด้านผู้สอน จะมีความพร้อมด้านกำลังคนที่จบตรงสายและได้รับการสนับสนุนให้พัฒนาศักยภาพอย่างต่อเนื่อง แต่อาจถูกจำกัดอัตรากำลังคนอันเนื่องมาจากแนวโน้มการลดลงของผู้เรียน ผู้สอนอาจเปลี่ยนสภาพเป็นส่วนหนึ่งในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจมหาวิทยาลัยซึ่งพันธกิจด้านวิจัยอาจกลายเป็นภาระงานหลัก 2) ด้านผู้เรียน ผู้เรียนในอนาคตจะมีทักษะการเรียนรู้ที่สูงด้วยการเติบโตมาในยุคแห่งเทคโนโลยีและความรวดเร็วมีความกล้าคิดกล้าแสดงออก และอาจมีผู้เรียนหลายช่วงวัย อย่างไรก็ตาม พบว่า เด็กรุ่นใหม่ให้ความสนใจในรายวิชานาฏศิลป์ลดลง 3) ด้านเนื้อหา เปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยและเทคโนโลยีมีบทบาทสำคัญในการขับเคลื่อนการเรียนรู้ และ 4) ด้านบริบท สถาบันอุดมศึกษาอาจเผชิญกับภาวะเศรษฐกิจซึ่งส่งผลกระทบต่อหลักสูตรรวมถึงหลักสูตรนาฏศิลป์ศึกษาเช่นกัน และมีนโยบายจากกระทรวงที่อาจเป็นอีกความเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจของการพัฒนาหลักสูตรนาฏศิลป์ศึกษาในอนาคต เช่น การทำหลักสูตรแซนด์บ้อกส์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เจ้าของบทความมิได้คัดลอก หรือละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้ใด หากเกิดการละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าวิธีใด หรือการฟ้องร้องไม่ว่ากรณีใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ กองบรรณาธิการวารสารศึกษาศาสตร์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งสิ้น ให้เป็นสิทธิ์ของเจ้าของบทความที่จะดำเนินการ
เอกสารอ้างอิง
Amatayakul, P. (1986). Appreciation music (2nd ed.). Bangkok: Siam Samai.
Chantavanich, S. (2018). Qualitative research (24th ed.). Bangkok: Chulalongkorn University Printing House.
Colim, J, Marsh. (2009). Key concept for understanding curriculum (4th ed.). Publisher: Routledge.
Dator, J. (2005). Universities without quality and quality without universities. On the Horizon, 13(4), 119-148.
Kachinthorn, U. (2020). University adaptation to respond to the disruption era. Professor Chatchawan Osathanon Honorary speech, 51st Anniversary of the Royal Bestowal of Mahidol University’s Name and 132st Anniversary of Mahidol University. Nakhon Pathom: Mahidol University
Mokkaranurak, D. (2011). The Scenario of vocational education in Thailand during the next decade (2011-2021) (Doctor dissertation). Khon Kaen: Khon Kaen University.
Ministry of Education. (2008). Indicator and core learning material, Arts Department the Basic Education Core Curriculum B.E. 2551 (A.D. 2008). Bangkok: Office of the Basic Education Commission.
Sabpasri, P., Saibunmi, S., & Chuppunnarat, Y. (2019). Enhancing elderly’s well–being by using Lanna music activities: A case study of the elderly folk music club, San Khong Luang Community, Chiangrai Province. Saint John’s Journal, 23(33), 224-239.
Suttachitt, N. (2012). Music education: Principles and materiality. Bangkok: Chulalongkorn University Printing House.
