Ecological Tradition Perspective on Heet Sipsong - The Isan Twelve-Month Traditions
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This paper aimed to address social issues based on the concept of ecological tradition through the Isan people's traditions, beliefs, and rituals in the Heet Sipsong that were passed down from their ancestors. The qualitative research method was used to study. The study found that the Heet Sipsong traditions were related to nature and the environment. In other words, they were associated with rice and water. Also, all of them were seasonal and in accord with natural resource conservation. The Myths of Heet Sipsong traditions also consisted of beliefs and rituals referring to supernatural power and displayed the ecological tradition. Moreover, they had a symbolic meaning of valuing nature and the environment values for living among the Isan people.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อต้องอ้างอิงวาสาร
References
จารุวรรณ ธรรมวัตร. (2524). ขนบธรรมเนียมประเพณีของอีสาน. หนังสือส่งเสริมการอ่านระดับมัธยมศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.
จิรภัทร แก้วกู่. (2556). ฮีตสิบสองคลองสิบสี่ในคำสอนอีสาน. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาธรรม.
ณัฐนนท์ จิรกิจนิมิตร. (2565). บทบาทพระสงฆ์กับการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้และสัตว์ป่า. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 11(1), 248-265.
ธัญญา สังขพันธานนท์ และ ลาวัณย์ สังขพันธานนท์. (2561). คติชนสีเขียว: การศึกษาคติชนวิทยาในมุมมองของการวิจารณ์เชิงนิเวศ. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 24(3), 3-30.
ธันวา ใจเที่ยง. (2558). นิเวศวิทยาป่าแห่งจิตวิญญาณ: ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการอนุรักษ์ ทรัพยากรชีวภาพและระบบนิเวศ ป่าแห่งจิตวิญญาณของชนเผ่าบรู ในประเทศไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย, 20(1), 134-145.
บุญยงค์ เกศเทศ. (2537). สถาบันดอนปู่ตาและบทบาทพฤติกรรมของเฒ่าจ้ำในชุมชนอีสาน. รายงานการวิจัยฉบับสมบรูณ์. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
ปฐม หงษ์สุวรรณ. (2561). มองคติชน มุมสังคม: หลักการและแนวทางการศึกษาคติชนวิทยา. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาธรรม.
ปิ่นแก้ว เหลืองอร่ามศรี. (2539). ภูมิปัญญานิเวศวิทยาชนพื้นเมือง: ศึกษากรณีชุมชนกะเหรี่ยงในป่าทุ่งใหญ่นเรศวร. กรุงเทพฯ: โลกดุลยภาพ.
พระไพศาล วิสาโล. (2551). นิเวศวิทยากับศาสนา จิตวิญญาณเชิงนิเวศในมุมมองต่างวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: สวนเงินมีมา.
พระมหาปรีชา ปริญฺญาโณ. (2530). ประเพณีโบราณไทยอีสาน (พิมพ์ครั้งที่ 6). อุบลราชธานี: ศิริธรรม.
พินิจ อินธิราช และคณะ. (2565). ภูมิปัญญาบุญประเพณีไหลเรือไฟของกลุ่มชาติพันธุ์ไทย-ลาว ในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 8(1), 291-302.
ศิราพร ณ ถลาง. (2548). ทฤษฎีคติชนวิทยา วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตำนาน-นิทานพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิราพร ณ ถลาง. (2558). ประเพณีสร้างสรรค์ในสังคมไทยร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).
อนุกูล ตันสุพล. (2559). นิเวศวิทยาวัฒนธรรม: กุญแจสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 12(1), 193-221.
อานันท์ กาญจนพันธ์. (2544). มิติชุมชน วิธีคิดท้องถิ่นว่าด้วยสิทธิ อำนาจ และการจัดการทรัพยากร. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
อุดม บัวศรี. (2549). ฮีตสิบสองคองสิบสี่และพุทธทำนาย. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.
Brunvand J. H. (1968). The Study of American Folklore. New York: W.W.Norton & The company, Inc.
Sponsel, L. E. (2012). Spiritual Ecology A Quiet Revolution. Department of Anthropology. The University of Hawai’i.
Winthrop, R. H. (1991). Concepts in Cultural Anthropology. New York: Greenwood Press.
Tambiah, S. J. (1970). “Myth and Rite: the Naga Symbol and the Rocket Festival” In Buddhism and the Spirit Cult in Northeast Thailand. New York: Cambridge University Press.