Sri Lankan monks in relations between Thailand and Sri Lanka During the reign of King Rama 5 - 6
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article examines the Buddhist relations between Thailand and Sri Lanka during the reigns of King Rama V and VI through documentary research. The study explores Sri Lankan monks Anagarik Dhammapala, the founder of the Maha Bodhi Association and PhraMaha Silratana, residing at Wat Bowonniwet Vihara Bangkok. The study found that the relationship patterns have changed. The relationship between Thailand and Sri Lanka before the reign of King Rama V and VI had the nature of diplomatic corps and nuncio contacting for religious revival. But since the reign of King Rama V, Sri Lankan monks had interacted differently with the Thai government. Not as a nuncio, it is a contact between the person and the state. It was a
contact that made known the friendship between Thailand and Sri Lanka including...
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อต้องอ้างอิงวาสาร
References
ฐากูร พานิช. (2553). ไทย - ศรีลังกา กัลยาณมิตรสัมพันธไมตรีแน่นแฟ้นทางพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ดนัย ไชยโยธา. (2526). ประวัติศาสตร์เอเซียใต้ยุคโบราณ. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
ทวี ทวีวาร. (2532). ประวัติศาสตร์ศรีลังกา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำ แหง.
ปิยนาถ บุนนาค. (2534). ประวัติศาสตร์และอารยธรรมของศรีลังกาสมัยโบราณถึงก่อนสมัยอาณานิคม และความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมระหว่างศรีลังกากับไทย.กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรีดี หงษ์สต้น. (2560). การรื้อฟื้นพุทธศาสนาในศรีลังกาภายใต้อาณานิคมอัง กฤษช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 13(1), 113.
พชรวีร์ ทองประยูร. (2562). การศึกษาวิเคราะห์การฟื้นฟูพระพุทธศาสนา ของอนาคาริกธรรมปาละ. [ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย พระนครศรีอยุธยา].
พิมพ์รำไพ เปรมสมิทธ์. (2525). ความสัมพันธ์ทางพุทธศาสนาระหว่างไทยกับลังกาตั้งแต่รัชกาลสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศจนถึงรัชกาลพระบาทสมเด็จ
พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. [ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาประวัติ ศาสตร์บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].
พระมหาพจน์ สุวโจ. (2559). ประวัติศาสตร์ศรีลักาสมัยอาณาจักรโกฏเฏ: ว่าด้วยอาณาจักร ศาสนจักร คติความเชื่อ และความสัมพันธ์กับดินแดนอุษาคเนย์.
นครปฐม: สาละพิมพการ.
พระมหาสมเสียม แสนขัติ. (2535). สยามวงศ์ในลังกา ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาจากกรุงศรีอยุธยาสู่ลังกาทวีป. กรุงเทพฯ: มติชน.
ภารดี มหาขันธ์. (2527). ประวัติศาสตร์เอเชียใต้. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
รุ่งโรจน์ ธรรมรุ่งเรือง. (2556). พุทธศิลป์ลังกา. กรุงเทพฯ: มติชน.
ลังกากุมาร. (2551). กบฏสมณทูตไทย: รอยเปื้อนทางประวัติศาสตร์ไทย-ลังกา .นิตยสาร ศิลปวัฒนธรรม, 30(2), 84.
วัดบวรนิเวศวิหาร. (2482). พระธรรมเทศนา 3 กัณฑ์ (สุขกถา มุนิกถา ปัญจธนกถา).กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สมบูรณ์ บุญฤทธิ์. (2557). ลังกาวงศ์ในสยามและสยามวงศ์ในศรีลังกา. วารสารมหาจุฬาวิชาการ,1(2), 35.
สาวิตรี สุวรรณสถิตย์. (2548). ศรีลังกาสันติภาพที่รอคอย. กรุุงเทพฯ: ประพันธ์สาส์น.
สำนักหอจดหมายเหตุแห่งชาติ. ร.5 บ.8.3/39 สมาคมมหาโพธิ์(8 พฤษภาคม ร.ศ.123).
สำนักหอจดหมายเหตุแห่งชาติ. ร.6 บ.3.2/174 พระมหาศิลรัตน (25 ธันวาคม –16 มกราคม พ.ศ. 2464).