Decoding culture in Isan Pha Wet Tradition
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The study entitled “Decoding Cultural Codes in lsan Phawed Paintings” is a research study in the area of folklore, which studied Isan long-roll Phawed cloths (cloths painted with stories from Vessantara Jataka, found in lsan or the northeastern region of Thailand) from 13 communities including 10 Isan communities, two Phuthai communities, and one Lao communities in Vientiane. Isan Phawed cloths are regarded as folk arts comparable to several worlds created by folk artists who were inspired by stories from Vessantara Jataka, their own imagination, and their memories about social ways and cultural ways. All sets of the paintings can be interpreted at many levels, offering both direct meanings and hidden meanings. For example, the painting of Kan Thossaporn (Kan is like a chapter or an episode of a long story) illustrates the magical power of lndra, who is giving 10 blessings to Phussadee, a female character in the story. etc.....
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อต้องอ้างอิงวาสาร
References
กุลนิจ คณะฤกษ์. (2542). การศึกษาร่ายยาวมหาเวสสันดรชาดก พระราชนิพนธ์สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระปรมานุชิตชิโนรส. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
คงเดช ประพัฒน์ทอง. (2527). พระบฏ. ในพระบฏและสมุดภาพไทย. กรุงเทพฯ: อมรินทร์การพิมพ์.
คณะสงฆ์ภาค 9. (2557). ลำพระเวส-เทศน์มหาชาติ. มหาสารคาม: สารคามการพิมพ์.
จักรพันธ์ วิลาสินี. (2547). พลังการวิจารณ์ทัศนศิลป์. กรุงเทพฯ: มิ่งมิตร.
เฉลิม สุขเกษม. (2509). สารานุกรมมหาเวสสันดรชาดก. พระนคร: แพร่พิทยา.
ชัยณรงค์ ดีอินทร์. (2544). พระเทวาภินิมมิต (ฉ่าย เทียมศิลป์ไชย). วารสารศิลปากร, 49(2), 16-29.
ชนิต อยู่โพธิ์ และศิลปะ พีระศรี. (2502). จิตรกรรมบนผืนผ้า หรือพระบฏ. นิตรสารศิลปากร, 3(4), 39-48.
นัดดา หงส์วิวัฒน์. (2549). ทศชาติชาดกกับจิตรกรรมฝาผนังเวสสันดรชาดก ภูริทัตตชาดก จันทกุมารชาดก นารทชาดก วธุรชาดก. กรุงเทพฯ: แสงแดดเพื่อนเด็ก.
ปฐม หงษ์สุวรรณ. (2554). คติชนกับชนชาติไท. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย มหาสารคาม.
ปรมินท์จารุวร. (2554). กาญจนนิมิต : คติชนเนื่องด้วยความเชื่อและประเพณีสวดพระมาลัยที่บ้านหนองขาว. กรุงเทพฯ: สำานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มณี พยอมยงค์. (2519). การวิเคราะห์และเปรียบเทียบมหาชาติฉบับภาคกลาง ภาคเหนือ ภาคอีสานและภาคใต้. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วินัยธร มานพ ปาละพันธ์, พระครู. (2551). รูปแบบการสื่อสารและการพัฒนาทำนองแหล่เทศน์มหาชาติภาคกลาง. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ศิราพร ณ ถลาง. (2551). ทฤษฏีคติชนวิทยา : วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตำนาน-นิทานพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานทางวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมชาย นิลอาธิ. (2530). “พระเทวาภินิมมิต จิตรกรเอกชาวอีสานในราชสำานักจักรีวงศ์.” วารสารเมืองโบราณ, 13(1). ปีที่ 1 ฉบับที่ 1 (ก.ค.58 - ธ.ค.58) คณะมนุยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม Faculty of Humanities and Social Science Mahasarakham University 31
สุภาพรรณ ณ บางช้าง. (2524). มหาชาติและประเพณีเทศน์มหาชาติ. ใน มหาชาติเอกสารประกอบการประชุมวิชาการและการเทศน์มหาชาติ 21-22 มีนาคม 2524. ธรรมสถานจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Kaiser, Thomas. (2012). Painted Songs. Arnoldsche Art Publishers. Stuttgart, EthnographicMuseum of the University of Zurich.
Bonnie Pacola Brereton and SomroayYencheuy. (2010). Buddhist Marols of Northeast Thailand Reflections of Isan Heartland. Chiangmai, Mekong Press.
Lefferts, Heledom, (2006/2007). The Bun Phra Wet Painted Scrollo of Northeastern Thailand in the Walters Art Museum. Journal of the Walters Art Museum, 64(65) : 99-118.