Impressionism discourse under the age of consumerism in postmodern novel “Daughter of hermit”
Main Article Content
Abstract
Under the post-modern society, it is defined as the era of consumerism that has caused a social phenomenon in several dimensions particularly in meaning contestation of the marginalized which become a cultural product to satisfy the desires of society. This article aims to analyze the discourse recluse under the age of consumerism using chapter i.e., Postmodern novel impressionism, daughter of hermit of ParithasHutangkun. The results of the study found that the marginalized in society should modify social identities and practices in order to survive in the age of capitalism through the process of creating a recluse. Impressionism discourse can be defined and dominant meanings in various dimensions such as hermit defines it by himself as a career. As for outsiders, they define both in positive and negative, through a bizarre distortion, crazy, cult mutations, a delusion or hallucination conditions, a heretic Old Wine, New Bottles phenomenal cook. The era of consumerism create meaningful social entertainment products i.e., a hermit. In addition, an image of Impressionism has created a new meaning in a virtual reality environment (simulation) and became a symbol of liberation from capitalism. Discourse Impressionism is a collision between the realist and magical world and shows the implications of social critique of consumerism and the other one.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อต้องอ้างอิงวาสาร
References
กาญจนา แก้วเทพ และสมสุข หินวิมาน. (2551). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมือง กับสื่อสารศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
จันทนี เจริญศรี. (2544). โพสโมเดิร์นกับสังคมวิทยา. กรุงเทพฯ: วิภาษา.
ชญาน์ทัต ศุภชลาศัย. (2556). ความใกล้ชิดของความหมายแห่งชีวิต : สังคมวิทยาชีวิตประจำวัน. กรุงเทพฯ: สยามปริทัศน์.
ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์. (2555). สัจนิยมมหัศจรรย์ไทยในคาถาภูมิปัญญาท้องถิ่น. อ่าน, 4(1), 38-62.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2554). แนะนำสกุลความคิดหลังโครงสร้างนิยม. กรุงเทพฯ: สมมติ.
ถนอมนวล หิรัญเทพ. (2551). วาทกรรมความพิการในเรื่องเล่าสมัยใหม่ของไทย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวรรณคดีและวรรณคดีเปรียบเทียบ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นรชิต จิรสัทธรรม. (2553). โพสต์โมเดิร์นกับเศรษฐศาสตร์ : บทวิพากษ์สมมุติฐานความมีเหตุผลทางเศรษฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: วิภาษา.
ปริตตา เฉลิมเผ่า กออนันตกูล. (2544). ชีวิตชายขอบ : ตัวตนกับความหมาย กรณีศึกษาเกย์หญิงรักหญิง คนชรา คนเก็บขยะ วัยรุ่น เด็กข้างถนน. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยา.
ปริทรรศหุตางกูร. (2549). ลูกสาวฤษี. กรุงเทพฯ: แพรสสำรักพิมพ์.
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. (2550). การเดินทางของสินค้าสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.
เสาวณิต จุลวงศ์. (2550). ความซับซ้อนของการเล่าเรื่อง : ลักษณะหลังสมัยใหม่ในบันเทิงคดีร่วม สมัยของไทย. วิทยานิพนธ์อักษณศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวรรณคดีและวรรณคดีเปรียบ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Berney, Darin. (2004). The network society. Cambridge: Polity.