The character of the pundit and the knave in Mahosot jataka
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The article aims to study two contrasting characters; the pundit and the knave or a bully who acted in Mahosot jataka. The story illustrates the pundit who understand the issues and solve carefully problems with their own problems and problems with others. The theory structuralism of Claude Levi-Strauss, binary opposition, was used to analyze for distinguish two contrasting character between the pundits and the knaves. The study was found that the five characteristics of pundit include 1. The wisdom 2. The benevolence 3. The gratitude 4. The veracity and 5. Generously fortune and praise. While, the five characters of knave include 1. The thief 2. Jealousy 3. Spitefulness 4. The credulity and 5. The greed of fortune praise. The characteristics of pundit in the story conform to the ideology of the desirable characteristic graduatiss in Thai society from the national conference on “Ideal Thai Graduates”.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อต้องอ้างอิงวาสาร
References
ญาณวชิระ. (2552). ทศชาติ ปณิธานมหาบุรุษไม่เปลี่ยนแปลง. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: กองทุนพุทธานุภาพ.
เทพเวที, พระ. (2533). พจนานุกรมพุทธศาสน์ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ธรรมสภา. (2539). พระเจ้าสิบชาติ. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
นิรนาม (นามแฝง). (2551). บัณฑิตไทยในอุดมคติ. วารสารกองพัฒนา มหาวิทยาลัราชภัฏสุรินทร์, 3(3), 25-28.
พัฒน์ เพ็งผลา. (2535). ชาดกกับวรรณกรรมไทย. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พุทธทาสภิกขุ,พระ. (2544). มงคลชีวิต 38. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่มที่ 14. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2540). มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 13. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
มหาสีลาวีระวงส์. (2516). มโหสถ. เวียงจัน: วิทยาลัยแบบปะสมฟ้างุ่ม เวียงจัน.
วิจารณ์ พานิช. (ม.ป.ป.). การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 บัณฑิตอุดมคติไทย. ใน เอกสารประกอบการประชุมเรื่องการเตรียมความพร้อมผลิตบัณฑิตไทยในศตวรรษ ที่ 21, 29 กรกฎาคม 2554, ณ โรงแรมรามาการ์เด้นท์.
สุภาพรรณ ณ บางช้าง. (2543). วิวัฒนาการวรรณคดีบาลีสายพระสุตตันตปิฎกที่แต่งในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักมาตรฐานและประเมินผลอุดมศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2547). รายงานการวิจัยเรื่องการศึกษาวิเคราะห์รูปแบบที่เหมาะสมในการพัฒนาบัณฑิตอุดมคติไทย. กรุงเทพฯ: สำนักมาตรฐานและประเมินผลอุดมศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
อำนวย ทีปธมฺโม, พระมหา. (2548). การศึกษาเชิงวิเคราะห์หลักคำสอนของพุทธศาสนาที่ปรากฏในมโหสถชาดก. วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.