Isan Local Wisdom for The Monk Ranking

Main Article Content

Theerapong Meethaisong

Abstract

Hodsong ceremony is a religious local wisdom of Isan people that combined the ritual and believe together. Local Isan people still practice this ceremony in some communities with the 9 steps of 1) preparation of water 2) chanting of monks 3) offering the tree yellow ropes 4) procession 5) ceremonial location 6) the establishing ritual 7) glorification 8) Baisri setting 9) baisri-Sootkhwan or morale setting. They are traditional beliefs of Lanchang. When Thai state set a policy for reformationthe Huamuang system in IsanInthefourthreignof KingMongkut. Central Thai State decentralized and dominated Isan Buddhist for converse to nation-state Buddhism. Local wisdom of Hodsong isdisappeared. The remain ceremony is not important for Isan people.

Article Details

How to Cite
Meethaisong, . T. (2024). Isan Local Wisdom for The Monk Ranking. Journal of Man and Society, 2(1), 74–96. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/husocjournal/article/view/272330
Section
Academic Article

References

จันทร์ เหลาภา. (8 พฤษภาคม 2555). สัมภาษณ์. ราษฎร. บ้านเลขที่ 91 หมู่ 12 บ้านท่าสองคอน อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม.

คริส เบเคอร์ และผาสุก พงษ์ไพจิตร. (2557). ประวัติศาสตร์ไทยร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: มติชน.

เคย พุ่มกาหลง. (26 มีนาคม 2554). สัมภาษณ์. ราษฎร. บ้านเลขที่ 25 หมู่ 1 บ้านชาดตำบลนาโก อำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์.

ชาร์ลส์ เอฟคายส์. (2556). อีสานนิยม: ท้องถิ่นนิยมในสยามประเทศไทย. ผู้แปล รัตนา โตสกุล. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.

เติม วิภาคย์พจนกิจ. (2546). ประวัติศาสตร์อีสาน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ทอน ร่มรื่น. (26 มีนาคม 2554). สัมภาษณ์. ราษฎร. บ้านเลขที่ 22 หมู่ 8 บ้านชาด ตำบลนาโก อำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์.

บุญตา ปราณี. (12 พฤษภาคม 2555). สัมภาษณ์. ราษฎร. บ้านเลขที่ 89 หมู่ 9 บ้านบุ่งเบา ตำบลเขวาใหญ่ อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม.

พิทูรย์ มลิวัลย์. (2535). ประเพณีฮดสรง. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2538). พจนานุกรมฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สม ปภาโส, พระ. (21 เมษายน 2555). สัมภาษณ์. พระสงฆ์. สำนักสงฆ์ทุ่งสว่าง บ้านเก่าน้อย ตำบลดงบัง อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม.

ฟรานซิสคริปส์. (2551). สภาพอีสาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. ผู้แปล ตุลจันทร์. กรุงเทพฯ: แม่คำผาง.

ไมเคิล ฟรีแมน. (2546). สัญลักษณ์เขมร. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.

รายงานพระสงฆ์จัดการศึกษามณฑลนครราชสีห์มา. (1900, 8 กรกฎาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 17 ตอนที่ 15. 158.

สมชาติ มณีโชติ. (2536). อริยานุวัตรศึกษา. มหาสารคาม: อภิชาตการพิมพ์.

สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2543). นาคในประวัติศาสตร์อุษาคเนย์. กรุงเทพฯ: พิฆเณศพริ้นติ้ง.

สุริยา สมุทคุปติ์ และคณะ. (2544). พิธีกรรมทางศาสนาในฐานะที่เป็นกลไกการจัดการทรัพยากรพื้นบ้านของชาวนาอีสาน. ขอนแก่น: รายงานการวิจัยมหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สุริยา สมุทคุปติ์ และพัฒนา กิติอาษา. (2534). บุญเผวสของชาวอีสาน การวิเคราะห์และตีความหมายทางมานุษยวิทยา. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สิทธา เชตะวัน. (2526). หลวงปู่คำคะนิง จุลมณี. นิตยสารโลกทิพย์, 11(2),91.

ยูคิโอะ ฮายาชิ. (2554). พุทธศาสนาเชิงปฏิบัติของคนไทยอีสาน ศาสนาในความเป็นภูมิภาค. ผู้แปลและเรียบเรียง พินิจ ลาภธนานนท์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ฤทธิ์ ศิริมาตย์ และคณะ. (2544). หลวงพ่อขี้หอม (เจ้าราชครูโพนสะเม็ก): พระสงฆ์ผู้นำชุมชนและการเมืองสองฝั่งโขง. กรุงเทพฯ: งานดี.

อุธา กุลชาติ. (27 มีนาคม 2555). สัมภาษณ์. ราษฎร. บ้านเลขที่ 123 หมู่ 8 บ้านชาด ตำบลนาโก อำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์.

Kirsch, A.T. (1976). Phu Thai Religious Syncretism: A Case Study of Thai Religions and Society. Doctor’s Thesis, Ph.D. Cambridge, MA: Harvard University.

Tambiah, S.J. (1970). Buddhism and The Spirit Cults in North-East Thailand. Great Britain: University Printing House. Cambridge.

Taylor, J.L. (1996). Forest Monka and The Nation-State An Anthropological and Historical Study inNortheastern Thailand. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.

Tiyavanich, Kamala. (1997). Forest Recollections Wandering Monks in Twentiethcentury Thailand. Chiang Mai: Silk worm Books.

Terwiel, B.J. (2001). Monks and Magic An Analysis of Religious Ceremonies in Central Thailand. Bangkok: White Lotus.

Terwiel, B.J. (1994). Monks and Magic. Fourth edition. Bangkok: White Lotus.