Naga: Significant In The Communities On Both Side of The Mekong River
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article is part of the Dissertation titled “The social network of khaokasaPhraThat Phanom in communities on both sides of the Mekong Basin”. A study of the cultural life of “Laos wieang” ethnic groups in PhraThat Phanom communities who believed about “Chao Heuan 3 Pra-ong” by observation and interviews. The results showed that this group inherited the ritual worship the Guardian spirit and Naga by the origin belief from LanXang. The political in this area has changed several time,The people had changed roles, and and rebuild a new meaning. This phenomenon is social power relations between “Laos wieang” ethnic groups and the monks at Wat Phra That Phanom.To revive the ritual worship “Satta Naga”, affected to the old traditional group was reduced their social power so They had changed ingeniously their role to remain their status.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อต้องอ้างอิงวาสาร
References
กาญจนา แก้วเทพ และสมสุข หินวิมาน. (2551). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับสื่อสารศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
กุสุมา ชัยวินิตย์. (2531). ศาสนาชาวบ้านในวรรณกรรมนิทานพื้นบ้านอีสาน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต (เน้นมนุษยศาสตร์) มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
คำจำปา แก้วมณี และคณะ. (2539). ประวัติศาสตร์ลาว. ขอนแก่น: ภาควิชาประวัติศาสตร์และโบราณดี คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
จารุวรรณ ธรรมวัตร. (2528). พงศาวดารแห่งประเทศลาว คือ หลวงพระบาง เวียงจันทร์ เมืองพวน และจำปาสัก. มหาสารคาม: สถาบันวิจัยศิลปะและวัฒนธรรมอีสาน มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
__________. (2529). พงศาวดารแห่งประเทศลาว. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
__________. (2540.). วรรณกรรมท้องถิ่น: กรณีอีสานล้านช้าง. อุบลราชธานี: ศิริธรรมออฟเซ็ท.
__________. (2541). วิถีทรรศน์ลาวในชุมชนสองฝั่งโขง The Laos perspective in communities on both sides of the mekhong Basin. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จรัส พยัคฆราชศักดิ์. (2534). อีสาน 1 ศาสนาและวรรณกรรมนิยมในท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร.
บุญช่วย ศรีสวัสดิ์. (2547). ราชอาณาจักรลาว. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ศยาม.
ปรียา แสนทวีสุข. (2539). การไหลเรือไฟจังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ภูริภูมิ ชมพูนุช. (2549). พัฒนาการของเมืองในแอ่งสกลนคร ระหว่าง พ.ศ. 2371 ถึง 2436. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร
สิลา วีระวงส์. (ม.ป.ป.). ประวัตินครเวียงจันทน์. ม.ป.พ.: ม.ป.ท..
สุรจิตต์ จันทรสาขา. (2542). “นครพนม,เมือง” ใน สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคอีสาน เล่ม 6. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์.
สุวิทย์ ธีรศาศวัต. (2549). ประวัติศาสตร์อีสาน พ.ศ. 2322-2488. ขอนแก่น: สถาบันวิจัยพหุลักษณ์สังคมลุ่มน้ำโขง มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วอลเตอร์ เอฟ.เวลลา. (2514). แผ่นดินพระนั่งเกล้าฯ. ผู้แปล นิจ ทองโสภิต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2533). แอ่งอารยธรรมอีสาน แฉหลักฐานทางโบราณคดี พลิกโฉมหน้าประวัติศาสตร์ไทย. กรุงเทพฯ: บริษัทพิฆเณศพรินท์ติ้งเซ็นเตอร์ จำกัด.
หุมพัน ลัดตะนะวง. (2008). ชาติลาวและวัฒนธรรมลาว. สำนักพิมพ์และจำหน่ายปึ้มแห่งรัฐ กระทรวงแถลงข่าวและวัฒนธรรม แห่งส.ป.ป.ลาว. เวียงจันทน์.
Gidden, Anthony. (1986). The constitution of society: outline of the theory of structuration. Berkeley: University of California Press.
Anthony.Thomas . (1967). Phu Thai Religious Syncretism: A Case Study of ThaiReligion and Society .The Department of Social Relations in partial fulfillment of the requirements for Doctor of Philosophy in the subject of Social Anthropology. Harvard University. Cambridge: Massachusetts March.