คติชนในนวนิยายการิน ปริศนาคดีอาถรรพ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อมูลคติชนในนวนิยายการิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ ประพันธ์โดยอัยย์ (นามปากกา) ซึ่งมีจำนวนทั้งหมด 3 ภาค ได้แก่ ภาคหัวใจสีดำ ภาคสลักบิดเบือนกรรม และภาคพิเศษ จำนวน 21 เล่ม การศึกษาข้อมูลคติชนในนวนิยายการิน ปริศนาคดีอาถรรพ์นี้ ผู้ศึกษาพบว่า คติชนในนวนิยายการิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ แบ่งออกเป็น 4 ลักษณะ คือ 1. คติชนด้านการใช้ถ้อยคำ นำเสนอเกี่ยวกับเพลงพื้นบ้าน สำนวนสุภาษิต และภูมินาม 2. คติชนด้านวัฒนธรรมวัตถุ นำเสนอเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมพื้นบ้าน 3. คติชนด้านศิลปะการแสดง นำเสนอเกี่ยวกับการละเล่นพื้นบ้านในรูปแบบของการละเล่นที่ต้องใช้วัตถุสิ่งของ 4. คติชนด้านขนบธรรมเนียมประเพณี นำเสนอเกี่ยวกับความเชื่อ รวมไปถึงประเพณี และพิธีกรรมต่าง ๆ โดยคติชนที่ปรากฏมากที่สุดในนวนิยายการิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ คือ คติชนด้านขนบธรรมเนียมประเพณีปรากฏ 7 ลักษณะ รองลงมาคือคติชนด้านการใช้ถ้อยคำปรากฏ 6 ลักษณะ คติชนด้านวัฒนธรรมวัตถุปรากฏ 5 ลักษณะ และคติชนด้านศิลปะการแสดงปรากฏ 1 ลักษณะตามลำดับ ซึ่งคติชนที่ปรากฏทุกประเภทนี้สะท้อนให้เห็นถึงพื้นฐานความเชื่อในสังคมไทยในทุก ๆ ด้าน ซึ่งทำให้นวนิยายนั้นมีความน่าสนใจ อันเนื่องมาจากผู้อ่านมีพื้นฐานความเชื่อภายใต้บริบทสังคมและวัฒนธรรมไทย ทำให้เข้าถึงความรู้สึกที่ผู้ประพันธ์ต้องการจะสื่อสารถึงผู้อ่านได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้การนำเสนอข้อมูลคติชนวิทยาในนวนิยายดังกล่าวมีบทบาทสำคัญในการสร้างมิติแฟนตาซีอย่างเด่นชัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งคติชน ด้านขนบธรรมเนียมประเพณีที่เกี่ยวข้องกับความเหนือธรรมชาติ ได้แก่ ความเชื่อเรื่องผีสางนางไม้ ไสยศาสตร์ พิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับไสยศาสตร์ และการนำอาถรรพ์ทั้งเวทมนตร์คาถาเข้ามาใช้ในการสร้างโครงสร้างเรื่องราว ซึ่งองค์ประกอบเหล่านี้ ไม่เพียงแต่ทำหน้าที่เป็นเครื่องมือในการขับเคลื่อนตัวบทในเรื่องเท่านั้น หากยังสร้างเอกลักษณ์ของนิยายแฟนตาซีไทยผ่านการผสมผสานระหว่างแนวคิดสมัยใหม่กับภูมิปัญญาพื้นบ้าน ส่งผลให้เกิดบรรยากาศลึกลับ ความน่าสะพรึงกลัว และการสร้างโลกภายนอกความจริงที่ผู้อ่านสามารถเข้าถึงและสัมผัสได้ด้วยพื้นฐานทางวัฒนธรรมร่วม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารมนุษย์กับสังคมก่อน
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา วิชญาปกรณ์. (2563). คติชนในนวนิยายแนวแฟนตาซี. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
กิ่งแก้ว อัตถากร. (2558). คติชนวิทยา. ม.ป.พ.
จุฑารัตน์ รีฮุง และวัชราภรณ์ ดิษฐ์บ้าน. (2566). คติชนกับการสร้างสรรค์เนื้อหาในนวนิยายแนวสืบสวนสยองขวัญชุด การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ของอัยย์. วรรณวิจักษ์, 14(1), 45–60.
ธนานันท์ ตรงดี. (2564). องค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมในวรรณกรรมพื้นบ้านไทย. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
นัทธนัย ประสานนาม. (2561). การประยุกต์ใช้คติชนในนวนิยายไทยร่วมสมัย. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
นิตยา วรรณกิตร์. (2563). พินิจ ‘คติ’ และ ‘คน’ ด้วยศาสตร์ ‘คติชนวิทยา’ (พิมพ์ครั้งที่ 3). หจก. อภิชาติการพิมพ์.
วิมล ดำศรี. (2554). บทบาทของคติชนในนวนิยายไทยร่วมสมัย (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ศิราพร ณ ถลาง. (2562). คติชนสร้างสรรค์: บทสังเคราะห์และทฤษฎี (พิมพ์ครั้งที่ 2). ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).
สุกัญญา สุจฉายา. (2543). เพลงพื้นบ้านศึกษา. โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุกัญญา สุจฉายา. (2557). วรรณคดีนิทานไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสาวลักษณ์ อนันตศานต์. (2562). การศึกษาคติชนแบบแยกส่วนในสังคมไทยร่วมสมัย. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อัยย์. (2555). การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ ภาคสลักบิดเบือนกรรม ตอน ควันเผาผี. พูนิก้า.
อัยย์. (2556). การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ ภาคสลักบิดเบือนกรรม ตอน เสียงสะท้อนบาป. พูนิก้า.
อัยย์. (2558). การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ ภาคสลักบิดเบือนกรรม ตอน กริชสะกดวิญญาณ. พูนิก้า.
อัยย์. (2558). การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ ภาคสลักบิดเบือนกรรม ตอน คราสสีเลือด. พูนิก้า.
อัยย์. (2559). การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ ภาคสลักบิดเบือนกรรม ตอน ตะปูตอกโลงผี. พูนิก้า.
อัยย์. (2560). การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ เล่ม 3 เกมเชื่อมความตายออนไลน์มรณะ. พูนิก้า.
อัยย์. (2561). การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ ภาคสลักบิดเบือนกรรม ตอน มรณะทูตทวงกรรม. พูนิก้า.
อัยย์. (2561). การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ ภาคสลักบิดเบือนกรรม ตอน ญาณอาถรรพ์. พูนิก้า.
อัยย์. (2563). การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ ภาค สลักบิดเบือนกรรม ตอน ปัจฉิมบทลิขิตอนธการ (ภาคจบ). พูนิก้า.
Bascom, W. (1965). The forms of folklore: Prose narratives. University of California Press.
Ben-Amos, D. (1971). Toward a definition of folklore in context. The Journal of American Folklore, 84(331), 3–15. https://doi.org/10.2307/539729.
Dundes, A. (1980). Interpreting folklore. Indiana University Press.
