กลวิธีการใช้ภาษาและภาพสะท้อนทางสังคมในวรรณกรรมเยาวชนประเภทบันเทิงคดีของ ชมัยภร แสงกระจ่าง

Main Article Content

ฟาติมาฟาติ ซู
นิตยา วรรณกิตร์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีการใช้ภาษาและภาพสะท้อนทางสังคมซึ่งศึกษาวิจัยวรรณกรรมเยาวชนประเภทบันเทิงคดีของชมัยภร แสงกระจ่าง จำนวน 10 เล่มและนำเสนอข้อมููล โดยพรรณนาวิเคราะห์ ผลการวิจัยพบว่า กลวิธีการใช้ภาษามี 6 ลักษณะ ได้แก่ การใช้คำ การใช้คำซ้ำ การใช้คำซ้อน การใช้คำแสดงอารมณ์ การใช้คำย่อ การใช้คำประสม และการใช้คำภาษาต่างประเทศ ส่วนกลวิธีการใช้ประโยคมี 4 ลักษณะ ได้แก่ การใช้ประโยคสั้น การใช้ประโยคยาว การใช้ประโยคคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ และการใช้ประโยคขัดความ กลวิธีการใช้สำนวน พบการใช้สำนวนมี 7 สำนวน และกลวิธีการใช้ภาพพจน์มี 6 ลักษณะ ได้แก่ อุปมา อุปลักษณ์ บุุคคลวัต สัญลักษณ์ อติพจน์ ปฏิทรรศน์ ส่วนภาพสะท้อนสังคม พบการใช้ 4 ลักษณะ ได้แก่ ภาพสะท้อนด้านเศรษฐกิจ ภาพสะท้อนด้านการศึกษา ภาพสะท้อนด้านคุณธรรมและวัฒนธรรม และภาพสะท้อนด้านครอบครัว

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ซู ฟ., & วรรณกิตร์ น. (2023). กลวิธีการใช้ภาษาและภาพสะท้อนทางสังคมในวรรณกรรมเยาวชนประเภทบันเทิงคดีของ ชมัยภร แสงกระจ่าง. วารสารมนุษย์กับสังคม, 9(1), 55–80. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/husocjournal/article/view/260638
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กนกวรรณ วิธุรกุล. (2550). การศึกษาลีลาการใช้ภาษาไทยในงานเขียนของบินหลา สันกาลาคีรี [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์]. www.dric.nrct.go.th/index.php?/Search/SearchDetail/262612

เกศินี จุฑาวิจิตร. (2550). โลกทัศน์ของนักเขียน: ภาพสะท้อนจากเรื่องสั้นยุควิกฤติเศรษฐกิจ. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

จงชัย เจนหัตถการกิจ. (2551). หลักภาษาไทย (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: บริษัทธนาเพรสจำกัด.

จักรเพชร วรสินธ์ (2557). การศึกษาวิเคราะห์วรรณกรรมเยาวชนของชมัยภร แสงกระจ่าง จำนวน 11 เรื่อง หลังจากวิกฤตเศษฐกิจ โลกาภิวัตน์ระหว่างปี พ.ศ. 2540-2552 [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.

จำนง อดิวัฒนสิทธิ์. (2552). สังคมวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ขนิษฐา จิตชินะกุล. (2545). คติชนวิทยา. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

จงชัย เจนหัตถการกิจ. (2551). หลักภาษาไทย (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: บริษัทธนาเพรสจำกัด.

จำนง อดิวัฒนสิทธิ์. (2552). สังคมวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

จุไรรัตน์ ลักษณะศิริ และคณะ. (2556). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.

จุไรรัตน์ ลักษณะศิริ และบาหยัน อิ่มสำราญ. (2548). ภาษากับการสื่อสาร. นครปฐม: คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ชมัยภร แสงกระจ่าง. (2542). บ้านนี้มีรัก. กรุงเทพฯ: คมบาง.

ชมัยภร แสงกระจ่าง. (2544). คุณปู่แว่นตาโต (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คมบาง.

ชมัยภร แสงกระจ่าง. (2544). ป้าจ๋า โก้ติ๊ดตี่ น่ะจ้ะ. กรุงเทพฯ: คมบาง.

ชมัยภร แสงกระจ่าง. (2547). สวัสดี...ข้างถนน. กรุงเทพฯ: คมบาง.

ชมัยภร แสงกระจ่าง. (2548). เด็กหญิงแห่งกลางคืน. กรุงเทพฯ: คมบาง.

ชมัยภร แสงกระจ่าง. (2549). คุณยายหวานซ่าส์ส์ส์. กรุงเทพฯ: คมบาง.

ชมัยภร แสงกระจ่าง. (2551). ขวัญสงฆ์. กรุงเทพฯ: คมบาง.

ชมัยภร แสงกระจ่าง. (2553). แสงดาวกลางเมือง. กรุงเทพฯ: คมบาง.

ชมัยภร แสงกระจ่าง. (2554). คุณปู่แว่นตาแตก. กรุงเทพฯ: คมบาง.

ชมัยภร แสงกระจ่าง. (2557). อาม่าบนคอนโด. กรุงเทพฯ: คมบาง.

ชูศักดิ์ ศุกรนันทน์. (2533). การวิเคราะห์บทร้อยกรองเกี่ยวกับการพัฒนาเด็กและเยาวชน จากวารสารในช่วง ปี พ.ศ. 2528-2530 [ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ตรีศิลป์ บุญขจร. (2542). ด้วยแสงแห่งวรรณคดีเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: ศึกษิตสยาม.

ดนัย ไชยโยธา. (2546). สังคมวัฒนธรรม และประเพณี. กรุงเทพฯ: โอเอสพริ้นติ้งเฮาส์.

ตรีศิลป์ บุญขจร. (2542). ด้วยแสงแห่งวรรณคดีเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: ศึกษิตสยาม.

ทับทิม วงศ์ประยูร และพรทิพย์ คำพอ. (2545). สังคมกับเศรษฐกิจ. กรุงเทพฯ: บูชาคุณ.

ธัญญา สนิทวงศ์ ณ อยุธยา. (2545). สถาบันครอบครัวกับความเข้มแข็งของชุมชนและสังคม. กรุงเทพฯ: ฟ้าอภัย.

บุญเกิด มาดหมาย. (2550). วิเคราะห์ภาพสะท้อนสังคมในเพลงลูกทุ่งที่ขับร้อง โดย ศิริพร อำไพพงษ์ [การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ประไพ ศรีสุข. (2541). ภาพสะท้อนสังคมในเรื่องสั้นและนวนิยายของชาติกอบจิตติ [ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. https://book.pbru.ac.th/cgi-bin/koha/opac-detail.pl?biblionumber=21359#

ประภาศรี สีหอำไพ. (2540). พื้นฐานการศึกษาทางศาสนาและจริยธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พิชัยยุทธ์ สยามพันธกิจ. (2553). ว่าด้วย...เรื่องของไส้ศึกและปมปัญหาในระบบการศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: สยามมิส พับลิชชิ่ง เฮ้าส์.

พิเชษฐ์ คงโต. (2546). แนวคิดและภาพสะท้อนสังคมในเรื่องสั้นของประชาคม ลุนาชัย: การศึกษาเชิงวิเคราะห์ [ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

วรวรรณ คงมานุสรณ์. (2545). รู้ถ้วนสำนวนไทย. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.

สมเกียรติ รักษ์มณี. (2551). เอกสารคำสอนรายวิชา 361322 ภาษาวรรณศิลป์. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สุจริต เพียรชอบ. (2539). ศิลปะการใช้ภาษา. กรุงเทพฯ: สถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.

สุนันท์ อัญชลีนุกูล. (2556). ระบบคำภาษาไทย (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อนันต์ เลี่ยงเพ็ชร. (2535). ศึกษาภาพสะท้อนสังคมไทยในเรื่องสั้น จากวารสารสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ ช่วงปี พ.ศ. 2520-2524 [ปริญญานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.

อมรวิชช์ นาครทรรพ. (2552). วิกฤตคุณภาพการศึกษาประชาชาติในความเสี่ยง. กรุงเทพฯ: กลุ่มส่งเสริมนวัตกรรมการเรียนรู้ของครูและบุคลากรทางการศึกษา สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.