การจัดการพิพิธภัณฑ์บ้านขุนอำไพพาณิชย์
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาเรื่อง การจัดการพิพิธภัณฑ์บ้านขุนอำไพพาณิชย์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและการจัดการพิพิธภัณฑ์บ้านขุนอำไพพาณิชย์ เพื่อนำเสนอรูปแบบและวิธีการที่เหมาะสมในการจัดการให้เป็นอนุสรณ์และแหล่งเรียนรู้ เชิดชูเกียรติบุคคลที่ทำคุณประโยชน์แก่ท้องถิ่นเมืองศรีสะเกษ ด้วยวิธีการศึกษาจากเอกสาร การศึกษาภาคสนาม รวมถึงสัมภาษณ์ทายาทและผู้ที่เกี่ยวข้องกับพิพิธภัณฑ์ ผลการศึกษาพบว่า การบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์แห่งนี้อยู่ภายใต้การบริหารงานของทายาทขุนอำไพพาณิชย์ (อินทร์นาคสีหราช) และกรมศิลปากร ปัญหาที่พบ คือ จำนวนผู้เข้าชมที่ผ่านมายังไม่มากนัก ส่วนใหญ่มาจากทำเลที่ตั้ง รวมทั้งไม่มีบุคลากรประจำให้บริการ การเข้าไปต้องนัดหมายล่วงหน้าคณะผู้ศึกษาจึงได้เสนอแนวทางและรูปแบบการจัดการพิพิธภัณฑ์ตึกขุนอำไพพาณิชย์ เพื่อให้ประสบผลสำเร็จและบรรลุวัตถุประสงค์ของความเป็นแหล่งเรียนรู้ต่อไป
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารมนุษย์กับสังคมก่อน
เอกสารอ้างอิง
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2552). ศรีสะเกษ. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวฯ.
จิรา จงกล. (2532). พิพิธภัณฑสถานในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
พรรณิกา ฉายากุล. (2555). เอกสารประกอบการสอน 0023003 อารยธรรมอีสาน (lsanCiviliantion).มหาสารคาม: ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พิพัฒน์พงศ์ ช.วรุณชัย. (22 กันยายน 2561). สัมภาษณ์. ทายาทขุนอำไพพาณิชย์. อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ.
มิวเซียมสยาม. (2561). พิพิธภัณฑ์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. กรุงเทพฯ: มิวเซียมสยาม.
วรเทพ สันติวรรักษ์. (2542). วิถีชีวิตชาวจีนในเขตสถานีรถไฟศรีสะเกษ. รายงานการศึกษาค้นคว้าอิสระศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (ไทยคดีศึกษา กลุ่มสังคมศาสตร์)บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุในคณะกรรมการอำนวยการจัดงานเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. (2544). วัฒนธรรมพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญาจังหวัดศรีสะเกษ.กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
วสุ โปษยะนันทน์. (2556). ตึกขุนอำไพเมืองลำดวน. นิตยสารสกุลไทยรายสัปดาห์, BO42(3043), 3-4.
ศิรชัช พรหมดี. (2555). ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและวิถีศรีสะเกษ. ศรีสะเกษ: สโมสรศิลปินศรีสะเกษ.
ศาลากลางจังหวัดศรีสะเกษ. (2558). ออดหลอดชอดศรีสะเกษ. ศรีสะเกษ: ศาลากลางจังหวัดศรีสะเกษ.
ศูนย์วัฒนธรรมจังหวัดศรีสะเกษ. (2542). แหล่งศิลปกรรมจังหวัดศรีสะเกษ. ศรีสะเกษ:หน่วยอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมท้องถิ่นจังหวัดศรีสะเกษ โรงเรียนศรีสะเกษวิทยาลัย อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ
สภาวัฒนธรรมจังหวัดศรีสะเกษ และสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดศรีสะเกษ. (2548).ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และภูมิปัญญาท้องถิ่นอันเป็นเอกลักษณ์จังหวัดศรีสะเกษ. ศรีสะเกษ: สภาวัฒนธรรมจังหวัดศรีสะเกษ.
สจช.อบ. 008/2448. (2548). เรื่องขุนอำไพพาณิชย์ ข้าราชการเมืองศรีสะเกษ. [เอกสารไมโครฟิล์ม]. ศรีสะเกษ: ม.ป.พ.
สุมาลี ช.วรุณชัย. (22 กันยายน 2561). สัมภาษณ์. ทายาทขุนอำไพพาณิชย์. อำเภอเมืองจังหวัดศรีสะเกษ.
สุรศักดิ์ แก้วธรรมา. (2557, ธันวาคม 21). ตึกขุนอำไพ สถาปัตยกรรมโบราณ. คอลัมน์ทั่วเมืองไทย. หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ, หน้า 15.